Prewencja weterynaryjna 7100-PW-5-SJ

Celem prezentowanych treści w Prewencji weterynaryjnej cz.I, jest: charakterystyka warunków utrzymania zwierząt, w tym oszacowania mikroklimatu (temperatura, wilgotność, oświetlenia, wychładzanie i wentylacja); profilaktyka chorób charakterystycznych dla chowu wielkostadnego (choroby kończyn i gruczołu mlekowego); stosowanie zasad bioasekuracji — szeroko pojęta ochrona zdrowia zwierząt, wiedza o programach zwalczania chorób oraz status zdrowotny zwierząt; zasady postępowania terapeutycznego w fermach zwierząt (kwarantanna i aklimatyzacja); zasady utylizacji zwłok zwierząt i odpadów powstających podczas produkcji zwierzęcej; zasady przeprowadzania dezynfekcji, dezynsekcji i deratyzacji.
Podczas wykładów przedstawione zostaną następujące zagadnienia:
- Wprowadzenie, rola prewencji weterynaryjnej w ochronie zdrowia i dobrostanu zwierząt oraz produkcji bezpiecznej żywności. Miejsce zoohigieny (higieny zwierząt) w prewencji weterynaryjnej. Idea ochrony zdrowia stada i zadania medycyny weterynaryjnej we współczesnym chowie zwierząt gospodarskich. Oczekiwania hodowców wobec lekarzy weterynarii jako – doradców w zakresie prewencji i profilaktyki.
- Miejsce dobrostanu zwierząt w prewencji weterynaryjnej , świadomości społecznej i weterynaryjnej ochronie zdrowia publicznego.
- Podstawy bioklimatologii weterynaryjnej. (termoregulacja i bioenergetyka zwierząt gospodarskich, strefa obojętności cieplnej a zdrowotność i produkcyjność ,drogi utraty ciepła z organizmu zwierząt w zależności od zmiennych składników mikroklimatu jak; temperatura powietrza i otaczających przegród konstrukcyjnych budynków inwentarskich, wilgotności powietrza, prędkości ruchu powietrza i natężenia promieniowania podczerwonego). Konsekwencje stresu zimna i przegrzania u zwierząt gospodarskich. Konsekwencje zmian klimatycznych w hodowli zwierząt.
- Wpływ zanieczyszczenia powietrza (NH3, H2S, CO2), bioaerozol, endotoksyny i zapylenie powietrza), na zdrowie zwierząt, i ludzi je obsługujących. Normy.
- Wpływ czynników technogenicznch ferm zwierzęcych na zdrowie i dobrostan zwierząt.
- Przepisy prawa w zakresie dopuszczalnych warunków utrzymania zwierząt gospodarskich, w ogrodach zoologicznych, zwierząt futerkowych oraz w schroniskach dla zwierząt.
- Zasady bioasekuracji ferm zwierzęcych jako element prewencji przeciw zakaźnej. Profilaktyka nieswoista (dezynfekcja, deratyzacja, dezynsekcja- elementy bioasekuracji ferm).
- Stres transportowy zwierząt, przyczyny i konsekwencje . Wymogi w zakresie transportu zwierząt.
- Oddziaływanie ferm zwierzęcych na środowisko, rola weterynarii w ochronie środowiska w tym ochronie gatunków ginących. Przepisy prawne w tym zakresie.
- Nadzór weterynaryjny i zasady kontroli Inspekcji Weterynaryjnej nad dobrostanem zwierząt w gospodarstwie, transporcie i rzeźni. Zadania Inspekcji Weterynaryjnej w nadzorze produkcji bezpiecznej żywności w łańcuchu żywności „od pola do stołu”.
Zajęcia laboratoryjne:
1.Wpływ czynników środowiskowych na zdrowie, dobrostan i produkcyjność zwierząt: Czynniki fizyczne: (światło widzialne, promieniowanie UV i jonizujące pole elektromagnetyczne, ciśnienie atmosferyczne, hałas i wibracje. Oświetlenie pomieszczeń inwentarskich (naturalne, sztuczne) – czynniki warunkujące fotoklimat, O:P,natężenie światła, normy. Hałas-sonometria , –układy ciśnienia atmosferycznego- barometria
2.Warunki termiczno – wigotnościowe w środowisku zwierząt. Promieniowanie podczerwone, temperatury: minimalna, maksymalna, momentalna, wilgotność powietrza-wskaźniki higrometryczne, metody oceny warunków termiczno- wilgotnościowych pomieszczeń dla zwierząt. Psychrometria i higrometria, układy termiczno-wilgotnościowe(THI).
3. Anemometria i katatermometria – ochładzanie, prędkość ruchu powietrza, komfort cieplny. Sumaryczne metody oceny mikroklimatu w pomieszczeniach inwentarskich –EET, REET, temperatura wynikowa.
4. Konimetria, gazometria, zanieczyszczenia gazowe powietrza: amoniak, siarkowodór, dwutlenek węgla. Zanieczyszczenia bakteryjne powietrza, metody pomiaru i ocena. Wentylacja i ogrzewanie pomieszczeń inwentarskich – wielkość wentylacyjna i bilans cieplny budynków inwentarskich.
5. Dopuszczalne warunki środowiskowe i technologiczne utrzymania świń i drobiu w kontekście ochrony ich dobrostanu.
6. Dopuszczalne warunki środowiskowe i technologiczne utrzymania bydła, cieląt i koni w kontekście ochrony ich dobrostanu
7. Dopuszczalne warunki utrzymania zwierząt futerkowych, jeleniowatych oraz w schroniskach dla zwierząt aspekcie ochrony ich dobrostanu.
8 i 9. Praktyczne metody oceny warunków zoohigienicznych i dobrostanu zwierząt w obiektach inwentarskich – SPIWET -zajęcia terenowe (6 godzin).

Natomiast w Prewencji weterynaryjnej cz. II - Immunoprofilaktyka (wykłady i laboratoria), prowadzone są tylko przez prof. dr hab. Wiesława Deptułę omawiane są następujące zagadnienia.

Wykłady :
1-2) Pojęcie prewencji, profilaktyki i immunoprofilaktyki weterynaryjnej oraz technologie chowu przemysłowego świń, bydła i owiec, wakcynoterapia, seroterapia i żywienie siarą nowonarodzonych zwierząt – czynniki wyznaczające postępowanie immunoprofilaktyczne w tym typie chowu.
3) Kompetencja immunologiczna płodów i noworodków świń, bydła i owiec oraz odporność laktogenna i immunizacja ich matek – wskazania do immunoprofilaktyki
4-7) Odporność u świń, bydła i owiec, z uwzględnieniem odporności przeciwzakaźnej, w tym odporności lokalnej związanej z występującymi swoistymi schorzeniami u tych zwierząt w chowie zwierząt:
- u świń stada podstawowego (maciory, knury), w tym w okresie reprodukcji oraz prosiąt i świń w okresie tuczu
- u bydła przemiany materii, układu rozrodczego, chorób gruczołu mlekowego i racic krów mlecznych oraz chorób wychowu cieląt i bydła opasowego
- u owiec schorzeń racic oraz chorób zakaźnych i pasożytniczych
8-9) Status immunologiczny u świń, bydła i owiec w chowie przemysłowym, w aspekcie:
a) czynników środowiskowych (transport zwierząt, zasiedlanie ferm i tworzenie grup technologicznych, typ chowu, mikroklimat pomieszczeń, czynniki żywieniowe w tym makro i mikroelementy oraz witaminy i chemioterapeutyki)
b) swoistych stanów chorobowych u tych zwierząt w tym typie chowu
10) Metody oceny homeostazy u świń, bydła i owiec w chowie przemysłowym, w aspekcie ich zdrowotności i produkcyjności, na przykładzie chowu przemysłowego bydła

Zajęcia laboratoryjne (seminaria):
1-6) Czynniki wyznaczające zasady immunoprofilaktyki w fermach przemysłowych świń, bydła i owiec z uwzględnieniem:
I. Technologii chowu (8 technologii świń, 7 technologii bydła mlecznego, 1 technologia bydła opasowego, 2 technologie owiec)
II. Czynności związanych z formowaniem i produkcją stada, to jest z działaniami wynikającymi z zadań lekarsko-weterynaryjnych w zakresie dobrostanu zwierząt związanego z transportem, zasiedlaniem ferm i tworzeniem grup technologicznych, typem chowu, a także z czynnościami związanymi z czynnikami wyznaczającymi programy postępowania immunoprofilaktycznego, łącznie z programami zwalczania chorób zakaźnych
a) w fermach świń uwzględniające schorzenia macior i knurów, w tym w okresie reprodukcji oraz choroby prosiąt i schorzenia świń w okresie tuczu.
b) w fermach bydła uwzględniające schorzenia u krów mlecznych (okres ciąży, porodu, okres okołoporodowy, choroby przemiany materii, układu rozrodczego, gruczołu mlekowego i kończyn), u cieląt (schorzenia wychowu cieląt) i u bydła opasowego (schorzenia dróg oddechowych)
c) w fermach owiec z uwzględnieniem okresu ciąży, wykotów i okresu poporodowego maciorek oraz postępowaniem z jagniętami, a także związanego ze schorzeniami racic oraz chorób zakaźnych (listerioza, enterotoksemia) i pasożytniczych (pasożyty żołądkowo-jelitowe) owiec
7-9) Po przedstawieniu na 6 seminariach przez prowadzącego przedmiot czynników wyznaczających zasady postępowania immunoprofilaktycznego, studenci na następnych 3 spotkaniach prezentują do dyskusji, opracowane przez siebie propozycje programów immunoprofilaktycznych w fermach przemysłowych świń, bydła i owiec
10) Ostatnie spotkanie przeznaczone jest na zaliczenie zajęć laboratoryjnych
Uwaga: W ramach zajęć laboratoryjnych jest jeden wyjazd na fermę bydła i/lub trzody chlewnej.