Andragogika 2800-ANDR-TIR-1-S2
Andragogika jest subdyscypliną pedagogiki zajmującą się procesami kształcenia, wychowania, samokształcenia i samowychowania ludzi dorosłych. Celem zajęć jest przybliżenie studentom przedmiotu badań andragogicznych. Prezentacja teorii i koncepcji uczenia się dorosłych, jak również celów, form, systemów, treści czy metodyki edukacji dorosłych oraz uwarunkowań (społecznymi, ekonomicznymi, kulturowymi, biologicznymi) tegoż procesu. Konstruowanie wiedzy i umiejętności, które sprzyjają planowaniu własnego rozwoju, wyznaczaniu indywidualnej ścieżki całożyciowej edukacji.
1. Edukacja dorosłych – przegląd podstawowych pojęć
2. Teorie uczenia się dorosłych
3. Człowiek dorosły – kim jest i dlaczego się uczy?
4. Specyfika uczenia się dorosłych
5. Międzypokoleniowe uczenie się
6. Biograficzne uczenie się
7. Miejsca (pamięci) w edukacji dorosłych
8. Rola autoedukacji i edukacji nieformalnej w procesie całożyciowego uczenia się
Całkowity nakład pracy studenta
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Metody dydaktyczne
Metody dydaktyczne podające
Metody dydaktyczne poszukujące
- biograficzna
- punktowana
- studium przypadku
Metody dydaktyczne w kształceniu online
- metody służące prezentacji treści
- gry i symulacje
- metody wymiany i dyskusji
- metody oparte na współpracy
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2022/23Z: | W cyklu 2021/22Z: |
Kryteria oceniania
Ocena wystawiana jest na podstawie zebranych przez studenta/kę punktów, które przyznawane są za uczestnictwo i prowadzenie dyskusji oraz wykonywanie innych zadań, w tym prezentacji, kolarzu, mapy myśli, broszury, reportażu, studium przypadku (K_W01, K_W05, K_W09, K_W15, K_W16, K_W13, K_U04, K_U01, K_U02, K_U05, K_U06, K_U08, K_U014)
Samoocena (K_K01, K_K02)
Kryteria oceniania:
Ndst –0 - 59%
dst – 60 - 67%
dst plus – 68 - 75%
db – 76 - 83%
db plus – 84-91 %
bdb – 92-100%
Literatura
1. Aleksander T., Andragogika, Ostrowiec Świętokrzyski 2002.
2. Czerniawska O., Szkice z andragogiki i gerontologii, Łódź 2007.
3. Frąckowiak A., Półturzycki J. (red.), Edukacja dorosłych w wybranych krajach Europy, Warszawa 2010.
4. Frąckowiak A., Półturzycki J. Kształcenie ustawiczne podstawą nowoczesnej edukacji, Warszawa-Płock-Radom 2011.
5. Illeris K., Trzy wymiary uczenia się, Wrocław 2007.
6. Kałużny R., Kształcenie dorosłych w dobie płynnej nowoczesności, „Edukacja Dorosłych” 2013, nr 1, s. 45-53.
7. Kilian M., Edukacja międzypokoleniowa wobec wyzwań współczesności, „Forum Pedagogiczne” 2011, nr 2, s. 98-118.
8. Knowles M., Holton E. F., Swanson R. A., Edukacja dorosłych. Podręcznik akademicki, Warszawa 2009.
9. Kurantowicz E., O uczących się społecznościach, Wrocław 2007.
10. Kurantowicz E., Uczenie się dorosłych przez „biografie miejsca”, „Dyskursy Młodych Andragogów” 2003, nr 4.
11. Majchrzak K., Od miejsc pamięci narodowej do miejsc żywej pamięci – implikacje dla andragogiki, „Rocznik Andragogiczny” 2013, t. 20, 302-311.
12. Malewski M., Edukacja dorosłych w pojęciowym zgiełku. Próba rekonstrukcji zmieniającej się racjonalności andragogiki, "Teraźniejszość - Człowiek - Edukacja" 2001, nr 2 (14), s. 29-57.
13. Malewski M., Teorie andragogiczne, Wrocław 1995.
14. Malewski M., Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice, Wrocław 2010.
15. Matlakiewicz A., Ambiwalencja w uczeniu się dorosłych, „Rocznik Andragogiczny” 2011, t. 18, s. 64-70.
16. Matlakiewicz A., Uczenie się w dorosłości – trudności i ich kompensacja, „Rocznik Andragogiczny” 2009, t., s. 201-207.
17. Matlakiewicz A., Solarczyk-Szwec Hanna, Dorośli uczą się inaczej. Andragogiczne podstawy kształcenia ustawicznego, Toruń 2009.
18. Mendel M., Pedagogika miejsca i animacja na miejsce wrażliwa [w:] M. Mendel (red.), Pedagogika miejsca, Wrocław 2006, s. 21-37.
19. Mikołajczyk K., Teorie motywacji i ich znaczenie dla praktyki dydaktycznej w szkoleniach komplementarnych, „E-mentor” 2009, nr 4(31).
20. Muszyński M., Edukacja i uczenie się – wokół pojęć, „Rocznik Andragogiczny” 2014, t. 21, s. 77-88.
21. Pierścieniak K., Nieformalna edukacja dorosłych. Wokół zakresów i znaczeń , „Rocznik Andragogiczny” 2009, t.16, s. 79-98.
22. Pierścieniak K., Specyfika uczenia się dorosłych [w:] M. Owczarz (red.), Poradnik edukatora, Warszawa 2005, s. 17-28.
23. Pietrasiński Z., Dorastanie do dojrzałości [w:] Tegoż, Ekspansja pięknych umysłów, Warszawa 2008, s. 127-145.
24. Słowińska S., Koncepcja uczenia się międzygeneracyjnego w niemieckiej teorii i praktyce [w:] E. Solarczyk-Ambrozik (red.), Całożyciowe uczenie się jako wyzwanie dla teorii i praktyki edukacyjnej, Poznań 2013.
25. Solarczyk-Ambrozik E., Kształcenie ustawiczne w perspektywie globalnej i lokalnej. Między wymogami rynku a indywidualnymi strategiami edukacyjnymi, Poznań 2004.
26. Solarczyk-Szwec H., Dorośli uczą się inaczej? W poszukiwaniu kategorii pojęciowych opisujących proces uczenia się dorosłych, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja” 2010, nr1, s. 51-60.
27. Solarczyk-Szwec H., Od kanonu przez polifonię do kakofonii znaczeń edukacji ustawicznej [w:] Ewa Solarczyk-Ambrozik (red.), Całożyciowe uczenie się jako wyzwanie dla teorii i praktyki edukacyjnej, Poznań 2013.
28. Solarczyk-Szwec H., Uczenie się przez całe życie jako metakompetencja [w:] J. Grzesiak (red.), Ewaluacja poprawy jakości kształcenie, Kalisz-Konin, 2014, s. 93-101.
29. Stelmaszczyk J., Pisanie pamiętnika jako sposób oglądu siebie, „Dyskursy Młodych Andragogów” 2011, t. 12, s. 83-90
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: