Funkcje ekologiczne i znaczenie toksyn zwierzęcych 2600-OG-FEZT
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z funkcjami ekologicznymi toksyn i jadów produkowanych przez zwierzęta (głównie kręgowe) oraz ich znaczeniem w życiu człowieka.
Treści wykładów:
Podstawowe definicje i pojęcia dotyczące jadowitości i toksyczności zwierząt (toksyna, jad, trucizna, toxungens)
Różnice pomiędzy jadowitością i toksycznością
Źródła toksyczności/jadowitości u zwierząt (synteza toksyn de novo, wtórne szlaki metaboliczne, sekwestracja toksyn, przykładowe gatunki zwierząt)
Różnice w składzie i toksyczności jadów, ich przyczyny oraz konsekwencje (wpływ czynników środowiskowych: typ siedliska, zasięg geograficzny, wysokość nad poziomem morza; wpływ cech osobniczych: wiek, stadium rozwojowe, płeć, masa i kondycja ciała)
Funkcje ekologiczne jadów i toksyn zwierzęcych (polowanie, zdobywanie i gromadzenie zapasów pokarmu - teoria optymalnego żerowania; obrona przed drapieżnikami, pasożytami i mikroorganizmami; rola jadów w interakcjach międzyosobniczych: konkurencja wewnątrz- i między-gatunkowa; komunikacja socjalna; opieka nad potomstwem; przykładowe gatunki zwierząt)
Przegląd jadowitych i toksycznych zwierząt (przykłady toksycznych i jadowitych ryb, toksycznych płazów, jadowitych gadów, toksycznych ptaków, jadowitych ssaków)
Koszty produkcji jadów/toksyn – podłoże i konsekwencje (metaboliczne koszty produkcji toksyn, teoria optymalizacji jadu, teoria dawkowania jadu, behawioralna kontrola wydzielania toksyn/jadów, przykładowe gatunki zwierząt)
Znaczenie jadów i toksyn pochodzenia zwierzęcego dla człowieka (historia wykorzystania toksyn naturalnych przez człowieka, znaczenie toksyn w medycynie i farmakologii, potencjalne wykorzystanie toksyn jako broni biologicznej – bioterroryzm)
Całkowity nakład pracy studenta
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Metody dydaktyczne
Metody dydaktyczne podające
- wykład informacyjny (konwencjonalny)
- wykład problemowy
Metody dydaktyczne w kształceniu online
- metody wymiany i dyskusji
Rodzaj przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
Zaliczenie wykładu:
- obecność na wykładach – obowiązkowa
- aktywność na zajęciach
- egzamin pisemny w formie testu
test końcowy: wymagany próg na ocenę dostateczną - 51-60%, dostateczny plus - 61-70%, dobry - 71-80%, dobry plus 81-90%, bardzo dobry - 91-100%.
Praktyki zawodowe
nie dotyczy
Literatura
Arbuckle, K. 2017. Evolutionary Context of Venom in Animals. In Evolution of Venomous Animals and Their Toxins; Gopalakrishnakone, P., Malhotra A., Eds.; Toxinology. Springer, Dordrecht. https://doi.org/10.1007/978-94-007-6458-3_16
Bücherl, W.; Buckley, E.E.; Deulofeu, V. 1968. Venomous animals and their venoms. Academic Press, New York-London.
Casewell, N.R.; Wüster, W.; Vonk, F.J.; Harrison, R.A.; Fry, B.G. 2013. Complex cocktails: the evolutionary novelty of venoms. Trends Evol. Ecol. 28, 219-229.
Clark, G.C.; Casewell, N.R.; Elliott, C.T.; Harvey, A.L.; Jamieson, A.G.; Strong, P.N.; Turner, A.D. 2019. Friends or foes? Emerging impacts of biological toxins. Trends Biochem. Sci. 44, 365-379.
Dufton, M.J. 1992. Venomous mammals. Pharmacol. Ther. 53, 199-215.
Fry, B.G.; Roelants, K.; Champagne, D.E.; Scheib, H.; Tyndall, J.D.; King, G.F.; Nevalainen, T.J.; Norman, J.A.; Lewis, R.J.; Norton, R.S.; Renjifo, C.; de la Vega, R.C. 2009. The toxicogenomic multiverse: convergent recruitment of proteins into animal venoms. Annu. Rev. Genomics Hum. Genet. 10, 483-511.
Gopalakrishnakone, P. 2015. Biological Toxins and Bioterrorism. Springer Science+Business Media Dordrecht.
Harris, R.J.; Jenner, R.A. 2019. Evolutionary Ecology of Fish Venom: Adaptations and Consequences of Evolving a Venom System. Toxins 11, 60. doi:10.3390/toxins11020060.
Holland, J.S. 2013. Jad który leczy. National Geographic Poland 2, 70–85.
King, G.F. 2011. Venoms as a platform for human drugs: translating toxins into therapeutics. Expert Opin. Biol. Ther. 11, 1469-1484.
Kowalski, K.; Rychlik, L. 2014. Jadowite ssaki. Kosmos 2014, 63, 643-655.
Kowalski, K.; Rychlik, L. 2018. The role of venom in the hunting and hoarding of prey differing in body size by the Eurasian water shrew, Neomys fodiens. J. Mammal. 99, 351–362.
Kowalski, K.; Rychlik, L. 2021. Venom use in eulipotyphlans: evolutionary and ecological approach. Toxins 13, 231.
Ligabue-Braun, R. 2016. Venom use in mammals: Evolutionary aspects. In Evolution of Venomous Animals and Their Toxins, Toxinology; Gopalakrishnakone, P., Malhotra, A., Eds.; Springer Science+Business Media. Dordrecht, Netherlands.
Ligabue-Braun, R.; Carlini, C.R. 2015. Poisonous birds: A timely review. Toxicon 99, 102-108.
Ligabue-Braun, R.; Verli, H.; Carlini, C.R. 2012. Venomous mammals: A review. Toxicon 59, 680-695.
McCue, M. 2006. Cost of producing venom in three North American pitviper species. Copeia 2006, 818-825.
Mebs, D. 2001. Toxicity in animals. Trends in evolution? Toxicon 39, 87-96.
Mebs, D. 2002. Venomous and poisonous animals. Medpharm, Stuttgart.
Morgenstern, D.; King, G.F. 2013. The venom optimization hypothesis revisited. Toxicon 63, 120-128.
Nelsen, D.R.; Nisani, Z.; Cooper, A.M.; Fox, G.A.; Gren, E.C.K.; Corbit, A.G.; Hayes, W.K. 2014. Poisons, toxungens, and venoms: redefining and classifying toxic biological secretions and the organisms that employ them. Biol. Rev. 89, 450-465.
Pintor, A.F.V.; Winter, K.L.; Krockenberger, A.K.; Seymour, J.E. 2011. Venom physiology and composition in a litter of Common Death Adders (Acanthopis antarcticus) and their parents. Toxicon 57, 68-75.
Pucek, M. 1968. Chemistry and pharmacology of insectivore venoms. In Venomous animals and their venoms; Bücherl, W., Buckley, E.E., Deulofeu, V., Eds.; Academic Press, New York, pp. 43-50.
Rode-Margono, J.E.; Nekaris, K.A.I. 2015. Cabinet of curiosities: Venom systems and their ecological function in mammals, with a focus on primates. Toxins 7, 2639-2658.
Saporito, R.A.; Donnelly, M.A.; Spande, T.F.; Garraffo, H.M. 2012. A review of chemical ecology in poison frogs. Chemoecology 22, 159-168.
Sunagar, K.; Morgenstern, D.; Reitzel, A.M.; Moran, Y. 2016. Ecological venomics: How genomics, transcriptomics and proteomics can shed new light on the ecology and evolution of venom. J. Proteom. 135, 62-72.
Wiłkomirski, B. 2015. Toksyczny świat. Zarys historii trucizn. Kieleckie Towarzystwo Naukowe, Kielce.
Yuan, H., Ma, Q., Ye, L., Piao, G. 2016, The traditional medicine and modern medicine from natural products. Molecules 21, 559, doi:10.3390/molecules21050559.
Zhan, X., Wu, H., Wu, H., Wang, R., Luo, C., Gao, B., Chen, Z., Li, Q. 2020. Metabolites from Bufo gargarizans (Cantor, 1842): a review of traditional uses, pharmacological activity, toxicity and quality control. J. Ethnopharmacol. 246, 112178.
Zhang, Y. 2015. Why do we study animal toxins? Zool. Res. 36, 183-222.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: