Historia języka rosyjskiego
2517-s1LS2Z-HJR
Konwersatorium obejmuje następujące zagadnienia:
1. Wprowadzenie do historii języka rosyjskiego [rozpad ps. wspólnoty językowej i wyłonienie się trzech zespołów języków słowiańskich: zachodniego, wschodniego i południowego; Słowianie wschodni w źródłach starożytnych i w Kronice Nestora; zalążki państwowości staroruskiej; cechy fonetyczne dialektu wschodniosłowiańskiego (cechy wspólne południowo- i wschodniosłowiańskie, cechy wspólne zachodnio- i wschodniosłowiańskie, cechy typowe wschodniosłowiańskie); periodyzacja historii języka rosyjskiego – główne etapy i ich charakterystyka].
2. Źródła poznania historii języka rosyjskiego i metody ich badania [cyrylica i głagolica na obszarze wschodniosłowiańskim → „rusьsky pismeny” wg Istrina/”rosьsky pismeny” wg Georgiewa, „napis gniezdowski” itp. – czyżby protocyrylica?; ważniejsze zabytki piśmiennictwa staroruskiego – podział ze względu na materiał na jakim zostały napisane: rękopisy, gramoty, inskrypcje; podział ze względu na treść i przeznaczenie: zabytki literatury religijnej i świeckiej; zewnętrzna strona tekstów – materiał, zdobnictwo, rodzaje pisma: ustaw, półustaw, skoropis; pojawienie się druku na Rusi i pierwsze teksty drukowane; od cyrylicy do grażdanki – reformy (orto)grafii; przedmiot i typy badań językoznawstwa diachronicznego, dyscypliny badawcze; metody badań historyczno-językowych; chronologizacja zmian językowych].
3. Z historii języka literackiego na Rusi [„pierwsza fala wpływów południowosłowiańskich”; tzw. cerkiewnosłowiańska redakcja ruska; zabytek redakcji (staro)ruskiej a zabytek staroruski; typy redakcji wschodniosłowiańskich i ich główne cechy; przegląd lokalnych odmianek staroruskich; pojęcie języka literackiego i spór o jego początki na Rusi].
4. Fonetyka rosyjska w ujęciu diachronicznym. Odzwierciedlenie przemian fonetycznych w zabytkach piśmiennictwa wschodniosłowiańskiego (wielkoruskiego) [losy samogłosek jerowych na obszarze wschodniosłowiańskim – skutki zaniku i wokalizacji jerów dotyczące systemu wokalicznego i konsonantycznego; przejście ky, gy, xy w ki, gi, xi – tzw. czwarta palatalizacja; rozwój š, ž, č, šč oraz c; rozwój ě; zmiana e w ’o – tzw. ruski przegłos; redukcja wygłosowych samogłosek nieakcentowanych, akanie; wybrane zagadnienia ze wschodniosłowiańskiej dialektologii – przykłady osobliwości fonetycznych gwar północno-, środkowo- i południoworosyjskich].
5. Język piśmiennictwa rosyjskiego XV-XVII w. [tzw. „druga fala wpływów południowosłowiańskich”; warstwa cerkiewnosłowiańska a warstwa potoczna w utworach; nowa – „trzecia fala cerkiewszczyzny”].
6. Morfologia i składnia rosyjska w ujęciu diachronicznym. Odzwierciedlenie przemian fleksyjno-składniowych w zabytkach piśmiennictwa wschodniosłowiańskiego (wielkoruskiego) [przekształcenia w zakresie imiennych części mowy (rzeczownika, zaimka, przymiotnika, liczebnika); przekształcenia we fleksji werbalnej (w formach czasu teraźniejszego/przyszłego prostego w trybie oznajmującym i rozkazującym; w formach czasu przeszłego – aorystu, imperfectu, perfectu, plusquamperfectu; w formach czasu przyszłego złożonego – I i II; w formach imiesłowów czynnych i biernych czasu teraźniejszego i przeszłego, infinitivu, supinum); przykłady składniowych konstrukcji imiesłowowych, konstrukcji z bezokolicznikiem i supinum; przegląd wybranych zjawisk gwarowych w systemie deklinacyjnym i koniugacyjnym].
7. Język utworów XVIII w. [warstwa językowa utworu a reprezentowany przez niego gatunek literacki; kryzys języka cs.; prymat języka potocznego; napływ europeizmów].
8. Rosyjski język literacki – od Puszkina po współczesność [rola pisarzy rosyjskich w ostatecznym wykształceniu się rosyjskiej normy literackiej; główne kierunki normalizacji języka; współczesne tendencje rozwojowe języka rosyjskiego].
|
W cyklu 2022/23Z:
Konwersatorium obejmuje następujące zagadnienia:
1. Wprowadzenie do historii języka rosyjskiego [rozpad ps. wspólnoty językowej i wyłonienie się trzech zespołów języków słowiańskich: zachodniego, wschodniego i południowego; Słowianie wschodni w źródłach starożytnych i w Kronice Nestora; zalążki państwowości staroruskiej; cechy fonetyczne dialektu wschodniosłowiańskiego (cechy wspólne południowo- i wschodniosłowiańskie, cechy wspólne zachodnio- i wschodniosłowiańskie, cechy typowe wschodniosłowiańskie); periodyzacja historii języka rosyjskiego – główne etapy i ich charakterystyka].
2. Źródła poznania historii języka rosyjskiego i metody ich badania [cyrylica i głagolica na obszarze wschodniosłowiańskim → „rusьsky pismeny” wg Istrina/”rosьsky pismeny” wg Georgiewa, „napis gniezdowski” itp. – czyżby protocyrylica?; ważniejsze zabytki piśmiennictwa staroruskiego – podział ze względu na materiał na jakim zostały napisane: rękopisy, gramoty, inskrypcje; podział ze względu na treść i przeznaczenie: zabytki literatury religijnej i świeckiej; zewnętrzna strona tekstów – materiał, zdobnictwo, rodzaje pisma: ustaw, półustaw, skoropis; pojawienie się druku na Rusi i pierwsze teksty drukowane; od cyrylicy do grażdanki – reformy (orto)grafii; przedmiot i typy badań językoznawstwa diachronicznego, dyscypliny badawcze; metody badań historyczno-językowych; chronologizacja zmian językowych].
3. Z historii języka literackiego na Rusi [„pierwsza fala wpływów południowosłowiańskich”; tzw. cerkiewnosłowiańska redakcja ruska; zabytek redakcji (staro)ruskiej a zabytek staroruski; typy redakcji wschodniosłowiańskich i ich główne cechy; przegląd lokalnych odmianek staroruskich; pojęcie języka literackiego i spór o jego początki na Rusi].
4. Fonetyka rosyjska w ujęciu diachronicznym. Odzwierciedlenie przemian fonetycznych w zabytkach piśmiennictwa wschodniosłowiańskiego (wielkoruskiego) [losy samogłosek jerowych na obszarze wschodniosłowiańskim – skutki zaniku i wokalizacji jerów dotyczące systemu wokalicznego i konsonantycznego; przejście ky, gy, xy w ki, gi, xi – tzw. czwarta palatalizacja; rozwój š, ž, č, šč oraz c; rozwój ě; zmiana e w ’o – tzw. ruski przegłos; redukcja wygłosowych samogłosek nieakcentowanych, akanie; wybrane zagadnienia ze wschodniosłowiańskiej dialektologii – przykłady osobliwości fonetycznych gwar północno-, środkowo- i południoworosyjskich].
5. Język piśmiennictwa rosyjskiego XV-XVII w. [tzw. „druga fala wpływów południowosłowiańskich”; warstwa cerkiewnosłowiańska a warstwa potoczna w utworach; nowa – „trzecia fala cerkiewszczyzny”].
6. Morfologia i składnia rosyjska w ujęciu diachronicznym. Odzwierciedlenie przemian fleksyjno-składniowych w zabytkach piśmiennictwa wschodniosłowiańskiego (wielkoruskiego) [przekształcenia w zakresie imiennych części mowy (rzeczownika, zaimka, przymiotnika, liczebnika); przekształcenia we fleksji werbalnej (w formach czasu teraźniejszego/przyszłego prostego w trybie oznajmującym i rozkazującym; w formach czasu przeszłego – aorystu, imperfectu, perfectu, plusquamperfectu; w formach czasu przyszłego złożonego – I i II; w formach imiesłowów czynnych i biernych czasu teraźniejszego i przeszłego, infinitivu, supinum); przykłady składniowych konstrukcji imiesłowowych, konstrukcji z bezokolicznikiem i supinum; przegląd wybranych zjawisk gwarowych w systemie deklinacyjnym i koniugacyjnym].
7. Język utworów XVIII w. [warstwa językowa utworu a reprezentowany przez niego gatunek literacki; kryzys języka cs.; prymat języka potocznego; napływ europeizmów].
8. Rosyjski język literacki – od Puszkina po współczesność [rola pisarzy rosyjskich w ostatecznym wykształceniu się rosyjskiej normy literackiej; główne kierunki normalizacji języka; współczesne tendencje rozwojowe języka rosyjskiego].
|
W cyklu 2023/24Z:
Konwersatorium obejmuje następujące zagadnienia:
1. Wprowadzenie do historii języka rosyjskiego [rozpad ps. wspólnoty językowej i wyłonienie się trzech zespołów języków słowiańskich: zachodniego, wschodniego i południowego; Słowianie wschodni w źródłach starożytnych i w Kronice Nestora; zalążki państwowości staroruskiej; cechy fonetyczne dialektu wschodniosłowiańskiego (cechy wspólne południowo- i wschodniosłowiańskie, cechy wspólne zachodnio- i wschodniosłowiańskie, cechy typowe wschodniosłowiańskie); periodyzacja historii języka rosyjskiego – główne etapy i ich charakterystyka].
2. Źródła poznania historii języka rosyjskiego i metody ich badania [cyrylica i głagolica na obszarze wschodniosłowiańskim → „rusьsky pismeny” wg Istrina/”rosьsky pismeny” wg Georgiewa, „napis gniezdowski” itp. – czyżby protocyrylica?; ważniejsze zabytki piśmiennictwa staroruskiego – podział ze względu na materiał na jakim zostały napisane: rękopisy, gramoty, inskrypcje; podział ze względu na treść i przeznaczenie: zabytki literatury religijnej i świeckiej; zewnętrzna strona tekstów – materiał, zdobnictwo, rodzaje pisma: ustaw, półustaw, skoropis; pojawienie się druku na Rusi i pierwsze teksty drukowane; od cyrylicy do grażdanki – reformy (orto)grafii; przedmiot i typy badań językoznawstwa diachronicznego, dyscypliny badawcze; metody badań historyczno-językowych; chronologizacja zmian językowych].
3. Z historii języka literackiego na Rusi [„pierwsza fala wpływów południowosłowiańskich”; tzw. cerkiewnosłowiańska redakcja ruska; zabytek redakcji (staro)ruskiej a zabytek staroruski; typy redakcji wschodniosłowiańskich i ich główne cechy; przegląd lokalnych odmianek staroruskich; pojęcie języka literackiego i spór o jego początki na Rusi].
4. Fonetyka rosyjska w ujęciu diachronicznym. Odzwierciedlenie przemian fonetycznych w zabytkach piśmiennictwa wschodniosłowiańskiego (wielkoruskiego) [losy samogłosek jerowych na obszarze wschodniosłowiańskim – skutki zaniku i wokalizacji jerów dotyczące systemu wokalicznego i konsonantycznego; przejście ky, gy, xy w ki, gi, xi – tzw. czwarta palatalizacja; rozwój š, ž, č, šč oraz c; rozwój ě; zmiana e w ’o – tzw. ruski przegłos; redukcja wygłosowych samogłosek nieakcentowanych, akanie; wybrane zagadnienia ze wschodniosłowiańskiej dialektologii – przykłady osobliwości fonetycznych gwar północno-, środkowo- i południoworosyjskich].
5. Język piśmiennictwa rosyjskiego XV-XVII w. [tzw. „druga fala wpływów południowosłowiańskich”; warstwa cerkiewnosłowiańska a warstwa potoczna w utworach; nowa – „trzecia fala cerkiewszczyzny”].
6. Morfologia i składnia rosyjska w ujęciu diachronicznym. Odzwierciedlenie przemian fleksyjno-składniowych w zabytkach piśmiennictwa wschodniosłowiańskiego (wielkoruskiego) [przekształcenia w zakresie imiennych części mowy (rzeczownika, zaimka, przymiotnika, liczebnika); przekształcenia we fleksji werbalnej (w formach czasu teraźniejszego/przyszłego prostego w trybie oznajmującym i rozkazującym; w formach czasu przeszłego – aorystu, imperfectu, perfectu, plusquamperfectu; w formach czasu przyszłego złożonego – I i II; w formach imiesłowów czynnych i biernych czasu teraźniejszego i przeszłego, infinitivu, supinum); przykłady składniowych konstrukcji imiesłowowych, konstrukcji z bezokolicznikiem i supinum; przegląd wybranych zjawisk gwarowych w systemie deklinacyjnym i koniugacyjnym].
7. Język utworów XVIII w. [warstwa językowa utworu a reprezentowany przez niego gatunek literacki; kryzys języka cs.; prymat języka potocznego; napływ europeizmów].
8. Rosyjski język literacki – od Puszkina po współczesność [rola pisarzy rosyjskich w ostatecznym wykształceniu się rosyjskiej normy literackiej; główne kierunki normalizacji języka; współczesne tendencje rozwojowe języka rosyjskiego].
|
W cyklu 2024/25Z:
Konwersatorium obejmuje następujące zagadnienia:
1. Wprowadzenie do historii języka rosyjskiego [rozpad ps. wspólnoty językowej i wyłonienie się trzech zespołów języków słowiańskich: zachodniego, wschodniego i południowego; Słowianie wschodni w źródłach starożytnych i w Kronice Nestora; zalążki państwowości staroruskiej; cechy fonetyczne dialektu wschodniosłowiańskiego (cechy wspólne południowo- i wschodniosłowiańskie, cechy wspólne zachodnio- i wschodniosłowiańskie, cechy typowe wschodniosłowiańskie); periodyzacja historii języka rosyjskiego – główne etapy i ich charakterystyka].
2. Źródła poznania historii języka rosyjskiego i metody ich badania [cyrylica i głagolica na obszarze wschodniosłowiańskim → „rusьsky pismeny” wg Istrina/”rosьsky pismeny” wg Georgiewa, „napis gniezdowski” itp. – czyżby protocyrylica?; ważniejsze zabytki piśmiennictwa staroruskiego – podział ze względu na materiał na jakim zostały napisane: rękopisy, gramoty, inskrypcje; podział ze względu na treść i przeznaczenie: zabytki literatury religijnej i świeckiej; zewnętrzna strona tekstów – materiał, zdobnictwo, rodzaje pisma: ustaw, półustaw, skoropis; pojawienie się druku na Rusi i pierwsze teksty drukowane; od cyrylicy do grażdanki – reformy (orto)grafii; przedmiot i typy badań językoznawstwa diachronicznego, dyscypliny badawcze; metody badań historyczno-językowych; chronologizacja zmian językowych].
3. Z historii języka literackiego na Rusi [„pierwsza fala wpływów południowosłowiańskich”; tzw. cerkiewnosłowiańska redakcja ruska; zabytek redakcji (staro)ruskiej a zabytek staroruski; typy redakcji wschodniosłowiańskich i ich główne cechy; przegląd lokalnych odmianek staroruskich; pojęcie języka literackiego i spór o jego początki na Rusi].
4. Fonetyka rosyjska w ujęciu diachronicznym. Odzwierciedlenie przemian fonetycznych w zabytkach piśmiennictwa wschodniosłowiańskiego (wielkoruskiego) [losy samogłosek jerowych na obszarze wschodniosłowiańskim – skutki zaniku i wokalizacji jerów dotyczące systemu wokalicznego i konsonantycznego; przejście ky, gy, xy w ki, gi, xi – tzw. czwarta palatalizacja; rozwój š, ž, č, šč oraz c; rozwój ě; zmiana e w ’o – tzw. ruski przegłos; redukcja wygłosowych samogłosek nieakcentowanych, akanie; wybrane zagadnienia ze wschodniosłowiańskiej dialektologii – przykłady osobliwości fonetycznych gwar północno-, środkowo- i południoworosyjskich].
5. Język piśmiennictwa rosyjskiego XV-XVII w. [tzw. „druga fala wpływów południowosłowiańskich”; warstwa cerkiewnosłowiańska a warstwa potoczna w utworach; nowa – „trzecia fala cerkiewszczyzny”].
6. Morfologia i składnia rosyjska w ujęciu diachronicznym. Odzwierciedlenie przemian fleksyjno-składniowych w zabytkach piśmiennictwa wschodniosłowiańskiego (wielkoruskiego) [przekształcenia w zakresie imiennych części mowy (rzeczownika, zaimka, przymiotnika, liczebnika); przekształcenia we fleksji werbalnej (w formach czasu teraźniejszego/przyszłego prostego w trybie oznajmującym i rozkazującym; w formach czasu przeszłego – aorystu, imperfectu, perfectu, plusquamperfectu; w formach czasu przyszłego złożonego – I i II; w formach imiesłowów czynnych i biernych czasu teraźniejszego i przeszłego, infinitivu, supinum); przykłady składniowych konstrukcji imiesłowowych, konstrukcji z bezokolicznikiem i supinum; przegląd wybranych zjawisk gwarowych w systemie deklinacyjnym i koniugacyjnym].
7. Język utworów XVIII w. [warstwa językowa utworu a reprezentowany przez niego gatunek literacki; kryzys języka cs.; prymat języka potocznego; napływ europeizmów].
8. Rosyjski język literacki – od Puszkina po współczesność [rola pisarzy rosyjskich w ostatecznym wykształceniu się rosyjskiej normy literackiej; główne kierunki normalizacji języka; współczesne tendencje rozwojowe języka rosyjskiego].
|
Całkowity nakład pracy studenta
Godziny realizowane z udziałem nauczyciela (30 godz.):
- udział w konwersatoriach – 30 godz.
Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta (70 godz.)
- przygotowanie do konwersatoriów – 30 godz.
- przygotowanie do kolokwiów – 25 godz.
- konsultacje i praca z nauczycielem akademickim – 15 godz.
Łącznie: 100 godz. (4 pkt. ECTS)
Od 2020/2021Z:
Godziny realizowane z udziałem nauczycieli (45 godz.) [1,8 pkt.]
- udział w konwersatoriach – 30 godz. (1,2 pkt.)
- konsultacje i praca z nauczycielem akademickim – 15 godz. (0,6 pkt.)
Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta (30 godz.) [1,2 pkt.]
- przygotowanie do konwersatoriów – 20 godz. (0,8 pkt.)
- przygotowanie do kolokwiów – 10 godz. (0,4 pkt.)
Łącznie: 75 godz. (3 pkt. ECTS)
Efekty uczenia się - wiedza
W1: Student posiada wiedzę na temat historycznych uwarunkowań powstania i rozwoju pisma i piśmiennictwa wschodniosłowiańskiego [K_W08]; W2: zna podstawową terminologię i metodologię badań językoznawstwa diachronicznego [K_W03, K_W07]; W3: dysponuje podstawowymi wiadomościami z zakresu historii kształtowania się rosyjskiego systemu fonetycznego i fleksyjno-składniowego [K_W01, K_W02]; W4: zna charakterystyczne cechy gwarowe wschodniosłowiańskiego (głównie wielkoruskiego) obszaru językowego [K_W13]; W5: orientuje się w podobieństwach i różnicach w rozwoju historycznym języków wschodniosłowiańskich [K_W13].
UWAGA! Modyfikacja efektów uczenia się, zob. od cyklu 2020/2021Z
Uwaga! Zmiana efektów uczenia się (zob. Informacje o zajęciach w cyklu 2022/23Z - Zajęcia: Konwersatorium - Informacje wspólne dla wszystkich grup: Efekty uczenia się. Metody i kryteria oceniania).
Efekty uczenia się - umiejętności
U1: Student rozumie treści opracowań w języku rosyjskim dotyczących omawianych na zajęciach zagadnień [K_U02]; U2: praktycznie wykorzystuje wiedzę z zakresu fonetyki i morfologii historycznej języka rosyjskiego, a także z dialektologii wschodniosłowiańskiej (wyszukuje, selekcjonuje i użytkuje informacje potrzebne do rozwiązywania konkretnych zadań) [K_U01]; U3: przeprowadza analizę form poświadczonych w zabytkach piśmiennictwa wschodniosłowiańskiego; rozpoznaje i wyjaśnia procesy językowe odzwierciedlone w analizowanych formach; umieszcza je w czasie i przestrzeni językowej wschodniosłowiańskiej [K_U12]; U4: rozumie znaczenie analizowanych form staroruskich i cerkiewnoruskich [K_U02]; U5: rozpoznaje różne typy zabytków dawnego piśmiennictwa wschodniosłowiańskiego i wskazuje na charakterystyczne cechy ich języka [K_U21]; U6: przygotowuje pisemne i ustne prezentacje/referaty na zadany temat [K_U14, K_U15].
UWAGA! Modyfikacja efektów uczenia się, zob. od cyklu 2020/2021Z
Uwaga! Zmiana efektów uczenia się (zob. Informacje o zajęciach w cyklu 2022/23Z - Zajęcia: Konwersatorium - Informacje wspólne dla wszystkich grup: Efekty uczenia się. Metody i kryteria oceniania).
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
K1: Student ma świadomość przydatności zdobytych wiedzy i umiejętności z historii języka rosyjskiego do utrwalenia i pogłębienia swoich kompetencji w zakresie tegoż języka w ogóle [K_K01]; K2: zdaje sobie sprawę z roli i znaczenia dawnego piśmiennictwa Słowian Wschodnich dla ich kulturalnego rozwoju [K_K05].
UWAGA! Modyfikacja efektów uczenia się, zob. od cyklu 2020/2021Z
Uwaga! Zmiana efektów uczenia się (zob. Informacje o zajęciach w cyklu 2022/23Z - Zajęcia: Konwersatorium - Informacje wspólne dla wszystkich grup: Efekty uczenia się. Metody i kryteria oceniania).
Metody dydaktyczne
Konwersacja z elementami wykładu/pokazu multimedialnego; praktyczna analiza wyselekcjonowanych form oraz fragmentów tekstu, pochodzących z zabytków z różnych okresów rozwoju języka rosyjskiego pod względem odzwierciedlonych w nich zmian historycznojęzykowych.
Metody dydaktyczne eksponujące
- pokaz
Metody dydaktyczne podające
- wykład informacyjny (konwencjonalny)
- wykład konwersatoryjny
Metody dydaktyczne poszukujące
- ćwiczeniowa
- referatu
- klasyczna metoda problemowa
Wymagania wstępne
Wiedza i umiejętności z zakresu Początków piśmiennictwa Słowian/Języka staro-cerkiewno-słowiańskiego.
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2022/23Z: | W cyklu 2024/25Z: | W cyklu 2023/24Z: |
Kryteria oceniania
Metody oceniania:
kolokwium pisemne – K_W01, K_W02, K_W03, K_W07, K_W08, K_W13, K_U02, K_U12, K_U21, K_K01
Kryteria oceniania:
zaliczenie na ocenę na podstawie: bieżącego przygotowania się do zajęć [aktywnego udziału w dyskusji na rozpatrywany na zajęciach temat (K_W01, 02, 03, 13, K_U01, 02, K_K01, 05) oraz umiejętności rozwiązywania zadań praktycznych w ramach analizy form wyekscerpowanych z zabytków pochodzących z różnych okresów historii języka rosyjskiego (K_U01, 02, 12, 21, K_K01)]; przygotowania i zaprezentowania referatu na zadany temat [ocenie podlegać będzie strona merytoryczna i formalna – zgodność z tematem, wyczerpanie tematu, jasność wywodu, komunikatywność wypowiedzi, język i styl, strona techniczna] (K_U01, 14, 15); kolokwium pisemnego składającego się z pytań teoretycznych (K_W01, 02, 03, 07, 08, 13, K_K01) i zadań praktycznych (K_U02, 12, 21, K_K01); wymagany próg na ocenę: dostateczną - 60%, dostateczną plus - 70 % , dobrą - 80%, dobrą plus - 90 %, bardzo dobrą - 95%.
UWAGA! Modyfikacja efektów uczenia się, zob. od cyklu 2020/2021Z
Uwaga! Zmiana efektów uczenia się (zob. Informacje o zajęciach w cyklu 2022/23Z - Zajęcia: Konwersatorium - Informacje wspólne dla wszystkich grup: Efekty uczenia się. Metody i kryteria oceniania).
Praktyki zawodowe
Literatura
a. podstawowa:
1. Galster I., Zarys gramatyki historycznej języka rosyjskiego, Warszawa 1998.
2. Kuraszkiewicz W., Zarys dialektologii wschodniosłowiańskiej z wyborem tekstów gwarowych, Warszawa 1963.
3. Lehr-Spławiński T., Witkowski W., Wybór tekstów do historii języka rosyjskiego, Warszawa 1981.
4. Rieger J., Z dziejów języka rosyjskiego, Warszawa 1998.
b. uzupełniająca:
1. Горшковa К. В., Хабургаев Г. А., Историческая грамматика русского языка, Москва 1981.
2. Horodyski B., Podręcznik paleografii ruskiej, Kraków 1951.
3. Иваницкая Е. Н., Кандаурова Т. Н. и др., Сборник упражнений по истории русского языка, Москва 1986 (pozycja dostępna u prowadzącego zajęcia).
4. Moszyński L., Wstęp do filologii słowiańskiej, Warszawa 2006 (szczególnie str.: 40-42, 49-52, 99, 216-217, 356-357, 366-372).
5. Соболевский А. И., Славяно-русская пaлеография, Leipzig 1970.
6. Содоль Г. В., Историческая грамматика русского языка. Сборник упражнений, Киев 1978.
7. Судавичене Л. В., Сердобинцев Н. Я., Кадькалов Ю. Г., История русского литературного языка, Ленинград 1984 (głównie rozdz. I-II).
8. Щепкин В. Н., Русская палеография, Москва 1999.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i
terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: