Literatura i życie codzienne w Polsce (XX i XXI w.) 2502-s1LPC2Z-LZCP
W ramach zajęć student poznaje główne kierunki rozwoju polskiej literatury w kontekście przemian społeczno-polityczno-obyczajowych, których punkty graniczne wyznaczone zostały ważnymi w życiu społeczeństwa polskiego wydarzeniami znaczonymi datami: 1905, 1914, 1918, 1939, 1945-1948, 1956, 1968, 1978-1980-1981, 1989. Pierwsze dwie dekady XX wieku naznaczone są piętnem ruchów rewolucyjnych i Wielkiej Wojny, które wieszczą koniec ancien regime oraz „dawnych” nurtów i kierunków estetycznych. Przyczyniają się do tego również nowoczesne, „modernistyczne” wynalazki: kinematograf, radioodbiornik, gramofon, samochód, samolot, a także dynamiczny rozwój miast. W duchu atmosfery gwałtownej zmiany, w znaczeniu ideowym i artystycznym, rodzą się nowe sposoby postrzegania rzeczywistości, zrywające z realizmem, linearnością. Impresjonizm, postimpresjonizm (ekspresjonizm), futuryzm, nadrealizm, dadaizm stają się wyrazistymi sposobami artystycznej wypowiedzi, także literackiej. Czas poprzedzający Wielką Wojnę i międzywojnie w literaturze polskiej to okres intensywnych eksperymentów, orientujących się ku temu, co w ogólności nowoczesne, nowatorskie, zadziwiające: proza, poezja i dramat podejmują problemy, z jednej strony, związane z kryzysem kultury zachodniej, z odczuwaną atmosferą zagrożenia nacjonalizmami i formacjami totalitarnymi (faszyzm, komunizm) z drugiej zaś, poszukują nowych form wyrazu (mariaż fikcji z dokumentaryzmem, twórcze zapożyczanie się literatury w sztuce filmowej). Towarzyszy temu powstawanie wyspecjalizowanych instytucji kulturotwórczych (np. kawiarnia literacka, akademie i uniwersytety, wyższe szkoły), licznych czasopism literackich, kulturalno-literackich. W I poł. XX wieku tworzą się zręby polskiego modernizmu, katastrofizmu i awangardy, do których będą nawiązywać przyszłe pokolenia twórców. Okres wojny i okupacji „rozpoławia” polskie życie literackie na krajowe i wychodźcze (Rzym, Paryż, Londyn, Nowy Jork, Berlin), a od 1945 roku emigracyjne. Podział ten jest historycznie utrwalony i trwa nieprzerwanie do 1989 roku. W 1978 roku w Polsce powstaje tzw. drugi obieg, dający pisarzom w kraju możliwość publikowania tekstów wstrzymywanych przez cenzurę, zniesioną przez Sejm Rzeczpospolitej w roku 1990. Polska literatura krajowa i emigracyjna zdeterminowane są, tak w zakresie wyboru tematów jak i form wypowiedzi sytuacją społeczno-polityczną, kolejnymi decyzjami władz o „odwilży” bądź zwiększeniu presji na środowiska pisarskie. Ucieczka pisarzy w stronę fikcji, w tym fantastyki naukowej i historycznej, w eksperyment poetycki (poezja lingwistyczna, Nowa Fala) to sposób utrzymywania aktywności, która znajdowała się na antypodach działalności literackiej akceptowanej i wspieranej przez kolejne władze Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej (etap socrealizmu). W latach 80. rodzi się swoista moda na „autentyk” literacki i dokumentaryzm (dziennik, reportaż, autobiografia), który przenika tkankę literatury fikcjonalnej (tzw. „sylwy współczesne”, strategie dokumentarne i autobiograficzne lub autobiografizujące w literaturze pięknej). Po 1989 polskie życie literackie determinowane jest dyskusjami wokół spraw narodowych, jak kulturowy kanon, kanon literacki, paradygmat romantyczny. Dynamicznie zaczyna rozwijać się literatura popularna – powieść kryminalna, proza fantastyczna (SF, fantasy), powieść romansowa.
W cyklu 2022/23Z:
Treści wykładu zostały podzielone chronologicznie i problemowo. Wybór zagadnień omawianych na wykładzie opiera się na zasadzie "wyspowej" prezentacji nowej i najnowszej literatury polskiej. Dominującym, scalającym zagadnieniem jest MODERNIZM, rozumiany zarówno w znaczeniu węższym (prąd artystyczno-literacki) ja i szerszym (postawa artysty wobec rzeczywistości i tradycji kulturowej). |
W cyklu 2023/24Z:
Treści wykładu zostały podzielone chronologicznie i problemowo. Wybór zagadnień omawianych na wykładzie opiera się na zasadzie "wyspowej" prezentacji nowej i najnowszej literatury polskiej. Dominującym, scalającym zagadnieniem jest MODERNIZM, rozumiany zarówno w znaczeniu węższym (prąd artystyczno-literacki) ja i szerszym (postawa artysty wobec rzeczywistości i tradycji kulturowej). |
W cyklu 2024/25Z:
Treści wykładu zostały podzielone chronologicznie i problemowo. Wybór zagadnień omawianych na wykładzie opiera się na zasadzie "wyspowej" prezentacji nowej i najnowszej literatury polskiej. Dominującym, scalającym zagadnieniem jest MODERNIZM, rozumiany zarówno w znaczeniu węższym (prąd artystyczno-literacki) jak i szerszym (postawa artysty wobec rzeczywistości i tradycji kulturowej). Bardzo ważnym wątkiem wykładu będą zjawiska kontekstualne wobec literatury, choć należy zaznaczyć, że przecież one właśnie stanowiły często źródło artystycznej refleksji pisarzy i pisarek. A zatem przemiany obyczajowe, w tym odnoszące się do życia codziennego, postęp cywilizacyjno-techniczny, przemoc i wojna, rewolucje naukowe i komunikacyjne... będą ważnym punktem odniesienia do dyskutowanych w ramach wykładu treści. Poza tym muzyka, film, teatr pojawiać się będą na wykładzie systematycznie. |
Całkowity nakład pracy studenta
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Metody dydaktyczne
Metody dydaktyczne podające
- wykład konwersatoryjny
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
Egzamin może być przeprowadzony w formie ustnej lub pisemnej (test, esej).
Praktyki zawodowe
brak
Literatura
Literatura przedmiotowa
1. P. Czapliński, Polska do wymiany. Późna nowoczesność i nasze wielkie narracje, Warszawa 2009.
2. T. Drewnowski, Próba scalenia. Obiegi – wzorce – style, Warszawa 1997.
3. A. Fiut, Być (albo nie być) Środkowoeuropejczykiem, Kraków 1999.
4. Genologia dzisiaj, red. W. Bolecki, I. Opacki, Warszawa 2000.
5. A. Hutnikiewicz, Od czystej formy do literatury faktu. Główne teorie i programy literackie XX stulecia, Warszawa 1988.
6. W. Maciąg, Nasz wiek XX. Przewodnie idee literatury polskiej 1918 – 1980, Wrocław 1992.
7. R. Nycz, Język modernizmu: prolegomena historycznoliterackie, Toruń 2013.
8. Polska genologia literacka, red. D. Ostaszewska, R. Cudak, Warszawa 2007.
9. Polska proza i poezja po 1989 roku wobec tradycji, red. A. Główczewski, M. Wróblewski, Toruń 2006.
10. Powroty w zapomnienie. Dekada literatury emigracyjnej w Polsce 1989-1999, red. B. Klimaszewski, W. Ligęza, Kraków 2001.
11. T. Walas, Zrozumieć swój czas. Literatura polska po komunizmie. Rekonesans, Kraków 2003.
12. Słownik literatury polskiej XX wieku, red. A. Brodzka, Wrocław 1993.G. Borkowska, M. Czermińska, U. Philips, Pisarki polskie od średniowiecza do współczesności. Przewodnik, Gdańsk 2000.
13. Syntezy historycznoliterackie „Wielka historia literatury polskiej” odpowiednich epok: Młodej Polski, okresu międzywojennego oraz wojny i okupacji.
W cyklu 2022/23Z:
Literatura przedmiotowa jak w części odnoszącej się do podstawowych informacji o przedmiocie. Literatura podmiotowa I. II. III. |
W cyklu 2023/24Z:
Literatura przedmiotowa jak w części odnoszącej się do podstawowych informacji o przedmiocie. Literatura podmiotowa I. II. III. |
W cyklu 2024/25Z:
Literatura przedmiotowa jak w części odnoszącej się do podstawowych informacji o przedmiocie. Literatura podmiotowa I. II. III. |
Uwagi
W cyklu 2022/23Z:
Informacje zawarte w części odnoszącej się do podstawowej charakterystyki mają zastosowanie w tej części sylabusa. |
W cyklu 2023/24Z:
Informacje zawarte w części odnoszącej się do podstawowej charakterystyki mają zastosowanie w tej części sylabusa. |
W cyklu 2024/25Z:
Informacje zawarte w części odnoszącej się do podstawowej charakterystyki mają zastosowanie w tej części sylabusa. |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: