Dyslalia obwodowa 2500-PO-1L-DYSOBW
Konwersatorium ma za zadanie przyswojenie studentom treści zawartych w trzech blokach:
BLOK I Ustalenia terminologiczne
Rozumienie terminu „dyslalia” w polskich i międzynarodowych typologiach zaburzeń mowy.
Ustalenia terminologiczne (mogilalia, elizja, paralalia, dyslalia właściwa)
Dookreślenie pojęć wada wymowy, błąd wymowy, przejęzyczenie.
BLOK II Najczęstsze grupy wad wymowy ich objawy, przyczyny i formy:
Sygmatyzm,
Rotacyzm,
Kappacyzm,
Gammacyzm,
Lambdacyzm,
Mowa bezdźwięczna,
Nieprawidłowa realizacja samogłosek;
BLOK III Metody terapii
m. wzrokowo-słuchowa (naśladowanie prawidłowego wzorca)
m. fonetycznych przekształceń
m. uczulania sfer artykulacyjnych
m. mechaniczna
Całkowity nakład pracy studenta
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Metody dydaktyczne podające
- opis
Metody dydaktyczne poszukujące
- ćwiczeniowa
Rodzaj przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
Metody oceniania:
konwersatorium – W1-W3, U1, U2, U3, U4
aktywność na zajęciach – K1
bieżące przygotowanie do zajęć - tzw. „wejściówki"
opracowanie konspektu zajęć logopedycznych
Kryteria oceniania:
Weryfikacja efektów kształcenia z przedmiotu odbywa się trójetapowo. Przede wszystkim studenci poprzez swoją aktywność na zajęciach wykazują się znajomością literatury przedmiotu. Drugi etap sprowadza się do przygotowania referatu dotyczącego wybranych wad wymowy. W tym zakresie wskazuje się na cechy dystynktywne oraz cechy struktury i znaczenia. Końcowym etapem jest egzamin ustny, w trakcie którego studenci wykazują się znajomością omawianych zagadnień. Pozytywna ocena jest warunkowana uzyskaniem 60% punktów.
Praktyki zawodowe
Praktyki w Gabinecie logopedycznym.
Literatura
1.Sołtys – Chmielowicz A., Zaburzenia artykulacji teoria i praktyka, Kraków 2011
2.Jastrzębowska G., Dyslalia [w:] Logopedia, red. T.Gałkowski i G.Jastrzębowska, Opole 2001
3.Logopedia. Mowa i myślenie, red. M.Młynarska, T.Smereka, Wrocław 2005
4.Styczek I. rozdz. IV. Zaburzenia mowy spowodowane nieprawidłową budową anatomiczną narządów mowy (dysglosja), [w:] Logopedia, Warszawa 1980
5.Balejko A., Dyslalia. Etiologia. Diagnoza, [w:] Diagnoza i terapia zaburzeń mowy, red. T.Gałkowski, A. Tarkowski, T. Zalewski, Lublin 1993
6.Minczakiewicz E.M., rozdz.V. Dyslalia, [w:] Mowa – Rozwój – Zaburzenia – Terapia, WSP Kraków 1997
7.Kania J., Szkice logopedyczne, Warszawa 1982
8.Demel G., Elementy logopedii, Warszawa 1979
9.Stecko E., Zaburzenia mowy u dzieci – wczesne rozpoznawanie i postępowanie logopedyczne, Warszawa 1994
10.Rodak H., Terapia dziecka z wadą wymowy, Warszawa 1992
11.Nowak J.E., Wybrane problemy logopedyczne, Bydgoszcz 1993
12.Rocławski B., Poradnik fonetyczny dla nauczycieli, WSiP 1981
13.Sawa B., Dzieci z zaburzeniami mowy, WSiP 1990
14.Skorek E.M., Z logopedią na ty. Podręczny słownik logopedyczny, Impuls Kraków
15.Skorek E.M., Oblicza wad wymowy. Żak, Kraków 2001
16.Skorek E.M., Reranie. Profilaktyka, diagnoza, korekcja, Impuls, Kraków 2002
17.Skorek E.M., Samogłoski. Profilaktyka, diagnoza, terapia, Impuls, Kraków 2001
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: