Historia komunikacji i mediów 2405-M-1-HKM-S1
Kurs kładzie nacisk na centralne, dominujące mechanizmy pośredniczące, zaangażowane w kulturowe i społeczne procesy interakcji. Chodzi o zrozumienie społecznych funkcji mediów i ich dynamiki w kontekście ogólnej historii ludzkości.
Zagadnienie, jaką funkcję dane medium pełni każdorazowo w konkretnym okresie i w określonym kontekście, odnosi się do powstania i rozwoju medium oraz do jego realnego zastosowania w sieci rozmaitych interesów, tj. zapewnienie władzy politycznej, konstytuowanie przestrzeni komunikacji i działania, urzeczywistnienie subiektywnych potrzeb gry, wykształcenie rynków komercyjnych, uwolnienie od przymusów i tabu lub ich tworzenie, kształtowanie wolnego czasu, manipulacja i ucisk wywierany na grupy marginesu, rewolucyjna zmiana konstelacji władzy, konstytuowanie cząstkowych sfer publicznych, strukturowanie kulturalnych i społecznych przestrzeni wewnętrznych i tak dalej. Historia mediów jako “historia funkcyjna” stawia akcenty odpowiednio rozmaicie, nie bez znaczenia jest przy tym każdorazowy stan badań oraz przykład empiryczny.
Całkowity nakład pracy studenta
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Metody dydaktyczne podające
Rodzaj przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
Metoda oceniania to test wyboru (końcowy) z wiedzy (W1-W3) nabytej podczas wykładu oraz .w trakcie samodzielnej lektury literatury przedmiotu. Skala ocen standardowa: 2-5. Próg zaliczenia to 60% wszystkich możliwych do zdobycia punktów z testu.
Praktyki zawodowe
nd.
Literatura
Briggs A., Burke P., Społeczna historia mediów. Od Gutenberga do Internetu,tłum. J. Jedliński, PWN 2015.
Briggs M., „Telewizja i jej odbiorcy w życiu codziennym”, Kraków 2012.
Bogunia-Borowska M., „Fenomen telewizji. Interpretacje socjologiczne i kulturowe”, Kraków 2012.
Bourdieu P., „O telewizji. Panowanie dziennikarstwa”, Warszawa 2009.
Boyd A., Steward P., Alexander R., „Dziennikarstwo radiowo-telewizyjne. Techniki tworzenia programów informacyjnych”, Kraków 2011.
Castells M., „Władza komunikacji”, Warszawa 2013.
Gleick J., „Informacja. Bit, wszechświat, rewolucja”, Kraków 2011.
Goban-Klas T., „Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu”, Warszawa 2004.
Gorman L., McLean D., „Media i społeczeństwo. Wprowadzenie historyczne”, Kraków 2010.
Halawa M., „Życie codzienne z telewizorem”, Warszawa 2006.
Jenkins H., „Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów”, Warszawa 2007.
Jenkins H., Ford S., Green J., „Spreadable media. Creating Value and Meaning in a Networked Culture”, New York, London 2013.
Matherson D., Allan S., „Dziennikarstwo wojenne online”, Warszawa 2012.
McQuail D., „Teoria komunikowania masowego”, Warszawa 2008.
Taylor L., Willis A., „Medioznawstwo. Teksty, instytucje, odbiorcy”, Kraków 2006.
Van Dijk J., „Społeczne aspekty nowych mediów”, Warszawa 2010.
Zielinski Siegfried, “Archeologia mediów”, Oficyna Naukowa 2010.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: