Podstawy neuropsychologicznej diagnostyki różnicowej zespołów otępiennych 2404-P-5-PK/NP-PND
Otępienie, inaczej demencja to zespół nabytych i postępujących zaburzeń psychicznych pojawiających się najczęściej w wyniku postępujących chorób mózgu. Na obraz kliniczny składają się zaburzenia neurologiczne, deficyty poznawcze oraz zmiany emocjonalno-osobowościowe. Na wczesnym etapie rozwoju zespołów otępiennych trudno jest skutecznie różnicować między poszczególnymi rodzajami otępień, a rozpoznanie to jest kluczowe dla podjęcia właściwego leczenia. Na kursie studenci poznają złożoność tego zagadnienia oraz przekonają się, że diagnostyka różnicowa w neuropsychologii wymaga gruntownej wiedzy na temat budowy i funkcjonowania Ośrodkowego Układu Nerwowego, zaburzeń psychicznych oraz znajomości narzędzi diagnostycznych. Na zajęciach przeznaczonych dla specjalizacji z neuropsychologii będą głównie poruszane szczegółowe zagadnienia dotyczące diagnostyki różnicowej zespołów otępiennych o etiologii organicznej. Na seminarium przeznaczonym dla specjalizacji z Psychologii klinicznej będziemy analizować przypadki pacjentów psychiatrycznych, których objawy są podobne do tych prezentowanych przez pacjentów we wczesnym stadium demencji w przebiegu np. Choroby Alzheimera, czy Parkinsona.
Zagadnienia:
1. Charakterystyka wybranych zespołów otępiennych (otępienie naczyniopochodne, w chorobach neurodegeneracyjnych i demielinizacyjnych): objawy i przebieg ze szczególnym uwzględnieniem zmian poznawczych i emocjonalno-osobowościowych.
2. Zastosowanie technik neuroobrazowania w diagnostyce różnicowej demencji.
3. Łagodne zaburzenia poznawcze, ich rodzaje i konwersja do zespołów otępiennych.
4. Wybrane baterie testów do oceny demencji (np. CDR, ADAS). Przydatność technik przesiewowych do diagnostyki różnicowej demencji.
5. Różnicowanie poszczególnych rodzajów otępień na wczesnych etapach rozwoju na podstawie wykonania wybranych testów oceniających funkcje poznawcze: uwagę, pamięć, funkcje wykonawcze, itp.
6. Znaczenie wywiadu w różnicowaniu otępień.
7. Organiczne czy psychogenne? Zaburzenia funkcji poznawczych w chorobach psychiatrycznych (depresja, schizofrenia, itp).
Całkowity nakład pracy studenta
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Metody dydaktyczne
Metody dydaktyczne eksponujące
Metody dydaktyczne podające
- opowiadanie
- wykład konwersatoryjny
- wykład informacyjny (konwencjonalny)
Metody dydaktyczne poszukujące
- ćwiczeniowa
- giełda pomysłów
- seminaryjna
Rodzaj przedmiotu
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2022/23Z: | W cyklu 2025/26Z: | W cyklu 2023/24Z: | W cyklu 2024/25Z: |
Kryteria oceniania
Spełnienie wszystkich poniższych warunków:
Obecność na zajęciach (dopuszczalne 2 nieobecności)
Oddanie w terminie wszystkich prac domowych (planowane 1-2 krótkie prace domowe w semestrze).
Przygotowanie (samodzielnie lub w parze) i przedstawienie na zajęciach krótkiej (maks. 20-min) prezentacji na zadany temat.
Zaliczenie kolokwium w formie studium przypadku pacjenta z deficytami poznawczymi.
Praktyki zawodowe
Nie dotyczy
Literatura
Andruszko R. (2010). Depresja wieku podeszłego. PZWL.
Borkowska, A. (2011). Pamięć i jej zaburzenia w MCI. Oficyna wydawnicza Medical education.
Gabryelewicz, T., Barczak A., Barcikowska M. (2018). Otępienie w praktyce. Poznań: Termedia Wydawnictwa Medyczne.
Gauthier, S., Rossa- Neto, P. (2014). Demencja. Trafna diagnoza. Wydawnictwo Lekarskie PZWL
Leszek J. (red.). Choroby otępienne. Teoria i praktyka. Wydawnictwo Continuo 2011.
Szczudlik. A., Barcikowska M., Liberski P. (2004). Otępienie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Podręczniki do wybranych testów psychologicznych.
Materiały do zajęć przygotowane przez prowadzącego zajęcia.
Wybrane artykuły naukowe prezentowane na zajęciach.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: