Rewalidacja indywidualna dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną 2403-PS-506-o-sj
Rewalidacja- pojęcie, rodzaje, kierunki oddziaływań. Rewalidacja indywidualna w świetle prawa oświatowego. Zasady, trudności i dylematy pracy rewalidacyjnej. Rozwijanie sprawności manualnej. Stymulacja polisensoryczna. Usprawnianie percepcji wzrokowej. Rozwijanie umiejętności komunikacyjnych. Doskonalenie kompetencji społecznych. Rozwijanie umiejętności szkolnych. Zasady konstruowanie programu rewalidacji oraz scenariusza zajęć rewalidacyjnych.
Całkowity nakład pracy studenta
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Metody dydaktyczne
Metody dydaktyczne podające
- pogadanka
- opis
Metody dydaktyczne poszukujące
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2025/26Z: | W cyklu 2023/24Z: | W cyklu 2024/25Z: |
Kryteria oceniania
Metoda oceniania: zaliczenie na podstawie ocen cząstkowych otrzymywanych w trakcie trwania semestru za określone działania i wytwory pracy studenta W1, U1, U2, U3, U4, K1.
- Aktywność na zajęciach: 20%
- Przeprowadzenie warsztatów z elementami wybranej metody oddziaływań rewalidacyjnych: 40%
- Przygotowanie scenariusza zajęć rewalidacji indywidualnej: 40%
Praktyki zawodowe
nie dotyczy
Literatura
- Błaszczyk T. (2001). Jak wspomagać rozwój dzieci niepełnosprawnych intelektualnie w stopniu głębokim, Kalisz.
- Dykcik W. (1998). Pedagogika specjalna, UAM, Poznań.
- Dymara B. red. (2009). Dziecko w świecie zabawy, Impuls, Kraków.
- Janiszewska – Nieścioruk Z. red. (2003), Człowiek z niepełnosprawnością intelektualną, t. 1 i 2. Impuls, Kraków.
- Kielin J.( red.) (2014). Rozwój daje radość. Terapia dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim, GWP, Sopot.
- Klaczak M, Majewicz P.( red.) (2006). Diagnoza i rewalidacja indywidualna dziecka ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, Wydawnictwo Naukowe AP, Kraków.
- Miosga L. (2006). Pomóż mi być. Komunikacja i stymulacja zmysłowa osób ze znaczną i głęboką niepełnosprawnością umysłową, Impuls, Kraków.
- Morcinek U. (2003). Postępy w czytaniu uczniów objętych rewalidacją indywidualną, US, Szczecin.
- Pawlak- Kindler A. (red.), (2016), Podmiotowe traktowanie osób z niepełnosprawnością intelektualną, Wydawnictwo UMCS, Lublin.
- Piszczek M. (2006). Dziecko, którego rozwój emocjonalno- poznawczy nie przekracza pierwszego roku życia. Diagnoza, zasady terapii i ocena efektów zajęć. CMPPP, Warszawa.
- Wiśniewska M. (2010). Wspomaganie rozwoju dziecka z niepełnosprawnością intelektualną. Wyd. Impuls, Kraków.
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 sierpnia 2017 r. w sprawie organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci (Dz.U. 2017 poz. 1635).
- Rozporządzenie MEN z dnia 7 maja 2013 r w sprawie zasad organizowania zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim.
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym (Dz.U. 2017 poz. 1578).
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej (Dz.U. 2017 poz. 356).
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego dzieci i indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży (Dz.U. 2017 poz. 1616).
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: