Historia niepełnosprawności 2403-PS-103-sj

Wykład ma za zadanie przybliżyć historię poszczególnych subdyscyplin pedagogiki specjalnej- oligofrenopedagogiki, resocjalizacji, surdopedagogiki, tyflopedagogiki. Studenci poznają także zagadnienia dotyczące kształcenia nauczycieli dla szkół specjalnych oraz przedstawicieli poszczególnych subdyscyplin z Polski i ze świata.

Całkowity nakład pracy studenta

Łącznie: 3 pkt ECTS- 75 godzin Godziny kontaktowe: 25 - 15 godzin wykładu oraz 10 godzin konsultacji związanych z samodzielnym przygotowaniem się studentów do zaliczenia Godziny do samodzielnej realizacji studenta (50): usystematyzowanie i opanowanie treści wykładów- 15 godzin czas przeznaczony na zapoznanie się z treścią lektur dodatkowych-20 godzin samodzielne przygotowanie dodatkowego zagadnienia obowiązującego na zaliczeniu - 15 godzin

Efekty uczenia się - wiedza

W zakresie wiedzy student zna i rozumie: -źródła i miejsce pedagogiki specjalnej w nauce oraz jej przedmiotowe i metodologiczne powiązania z dziedzinami nauk społecznych, humanistycznych oraz medycznych i nauk o zdrowiu; -koncepcje rehabilitacji, edukacji, resocjalizacji i terapii uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi oraz różnorodne uwarunkowania tych procesów;

Efekty uczenia się - umiejętności

W zakresie umiejętności student potraf: - wykorzystywać i integrować wiedzę z zakresu pedagogiki specjalnej oraz powiązanych z nią dyscyplin naukowych w celu analizy problemów rehabilitacyjnych, edukacyjnych, terapeutycznych i resocjalizacyjnych; -rozpoznawać i interpretować zjawiska społeczne, ukazując ich powiązania z różnymi zakresami pedagogiki specjalnej, dziedzinami nauk społecznych, humanistycznych oraz medycznych i nauk o zdrowiu; - twórczo korzystać z teorii dotyczących rozwoju człowieka, socjalizacji, wychowania, nauczania-uczenia się oraz krytycznie je oceniać.

Efekty uczenia się - kompetencje społeczne

Student jest gotów do: -posługiwania się uniwersalnymi zasadami i normami etycznymi w działalności zawodowej, kierując się szacunkiem dla każdego człowieka; -doceniania tradycji i dorobku badań naukowych w zakresie pedagogiki specjalnej oraz ich kontynuacji i poszerzania o nowe obszary i procedury badawcze.

Metody dydaktyczne

wykład konwersatoryjny, problemowy

Metody dydaktyczne podające

- wykład konwersatoryjny
- wykład problemowy

Koordynatorzy przedmiotu

Agnieszka Wałęga

Kryteria oceniania

Końcowe zaliczenie ustne obejmujące zakres materiału prezentowany na wykładach - student otrzymuje przekrojowe pytanie dotyczące rozwoju konkretnego obszaru niepełnosprawności na przestrzeni wieków- w kontekście europejskim i polskim (50 % oceny końcowej).
Dodatkowo każdy student prezentuje wybrane, skonsultowane z prowadzącym i przygotowane w oparciu o literaturę przedmiotu dodatkowe zagadnienie związane z historią niepełnosprawności (50 % oceny końcowej)
Próg zaliczenia 60 %.

Literatura

1. Dzieje szkolnictwa i pedagogiki specjalnej, pod red. S. Mauersberga, Warszawa 1990
2. Historyczne dyskursy nad pedagogiką specjalną – w ujęciu pedagogicznym, red. J.J. Błeszyński, D. Baczała, J. Binnebesel, Łódź 2008
3. Kulbaka J., Niepełnosprawni. Z dziejów kształcenia specjalnego, Warszawa 2012.
4. Garbat M., Historia niepełnosprawności. GENEZA I ROZWÓJ REHABILITACJI, POMOCY TECHNICZNYCH ORAZ WSPARCIA OSÓB Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIAMI, Gdynia 2015.
Literatura uzupełniająca:
1. Balcerek M., Dzieje opieki nad dzieckiem w Polsce, ze szczególnym
uwzględnieniem rozwoju kształcenia dzieci upośledzonych umysłowo, Warszawa 1977.
2. Balcerek M., Rozwój opieki nad dzieckiem w Polsce w latach 1918-1939, Warszawa 1978.
3. Balcerek M., Rozwój wychowania i kształcenia dzieci upośledzonych umysłowo. Zarys historyczny, Warszawa 1981
4. Nurowski E., Surdopedagogika polska. Zarys historyczny, Warszawa 1983
5. Grodecka E., Historia niewidomych polskich w zarysie, Warszawa 1960
6. Hryniewiecka A., W stronę człowieka.... O odwadze twórczego myślenia Marii Grzegorzewskiej, Warszawa 2022.
7. Kalinowski M., Pełka J., Zarys dziejów resocjalizacji nieletnich, Warszawa 1996
8. Stabińska J., Matka Elżbieta Róża Czacka, Poznań-Warszawa 1981
9. „Szkoła Specjalna” 1998, numer specjalny zawierający noty biograficzne osób, które wniosły szczególny wkład w rozwój pedagogiki specjalnej.
10. Lipkowski O., Józefa Joteyko-życie i działalność, Warszawa 1968
11. Wywiad z prof. dr J. Doroszewską: O tych, którzy doprowadzili mnie do pedagogiki specjalnej, „Nowa Szkoła” 1976, nr 6.
12. Coner D., Jakubowski M., Życie, poglądy i działalność Janiny Doroszewskiej (w 80 rocznicę urodzin), „Ruch Pedagogiczny” 1980, nr 5.
13. Janeczko R., Janina Doroszewska – życie i działalność (1900-1979), „Szkoła Specjalna” 1980, nr 1.
14. O. Lipkowski, Wyższa Szkoła Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie 1922-1982, Warszawa 1983.
15. D. Marzec, Janina Doroszewska prekursor teorii i praktyki opiekuńczo-terapeutycznej, Częstochowa 1993
16. W. Gasik, J. Pańczyk, Czołowi polscy pedagodzy specjalni oraz absolwenci PIPS i WSPS z lat 1971-1996, Warszawa 1997.
17. N. Han-Ilgiewicz, Pisma, szkice, artykuły, rozprawy, zebrał i wstępem poprzedził K. Poznański, Warszawa 1995.
18. Maria Grzegorzewska. Pedagog w służbie dzieci niepełnosprawnych, pod red. E. Żabczyńskiej, Warszawa 1985.
19. Stulecie urodzin Marii Grzegorzewskiej. Materiały z sesji naukowej, pod red. E. Dąbrowskiej, Warszawa 1990.
20. E. Tomasik, „Ocalić od zapomnienia”… Maria Grzegorzewska w relacjach ze współczesnymi, Warszawa 1998
21. W. Okoń, Wizerunki sławnych pedagogów polskich, Warszawa 2000, s. 123-145.
22. M. Manteufflowa, Falkowski Jakub, w: Polski Słownik Biograficzny, T. VI, Kraków 1948, s. 361-362.
23. I. Czarnecka, Rozwój szkolnictwa specjalnego w Polsce w latach 1918-1939. Realia a oczekiwania, Warszawa 2021.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 2403-PS-103-sj w USOSweb