Filozofia dialogu i komunikacji 2401-D-S2-1-FD

Budowanie wspólnej przestrzeni z drugim dokonuje się na różnych płaszczyznach – egzystencjalnej, kulturowej, religijnej. Podczas dyskusji omówione zostaną te warunki postawy dialogicznej.
Podczas dyskusji podkreślone zostaną istotne cech myślenia dialogicznego: Włączenie do struktur myślenia innych treści poza poznawczymi i budowanie sensu dialogu nie na poszukiwaniu jedności i wspólnych prawd, lecz na aksjologicznym doświadczaniu bytu.
Gotowość do otwierania się na rozumienie, zbliżanie i współdziałanie zarówno w odniesieniu do kultury, jak i wobec każdego człowieka, niezależnie od wieku, pochodzenia, narodowości, rasy czy wyznawanej religii.
Dialogiczna antropologia – chodzi o coś więcej niż o poznanie człowieka, przeciw epistemologizacji antropologii (Buber), przeciw perspektywie samotności (Ebner), „wołanie o odpowiedź” (Rosenstock), w bytowa strukturę człowieka wpisana jest relacyjność.
Dialogiczna metafizyka – „i” perspektywa.
Dialogiczna epistemologia – „myślenie mowy”, „pneumatologia”, „dialog z rzeczywistością”.
Pytania i problemy konwersatorium:
- Co to jest dialog?
- Filozofia dialogu XX wieku
- Filozofia komunikacji
- Dialogiczne obszary współczesnej kultury

Całkowity nakład pracy studenta

10 godzin udział w zajęciach, 10 godzin przygotowanie trzech pisemnych prac, 15 godzin przeczytanie obowiązkowej literatury

Efekty uczenia się - wiedza

Student zna podstawowe pojęcia z obszaru filozofii dialogu Student zna głównych przedstawicieli filozofii dialogu Student zna najważniejsze metody badawcze stosowane w filozofii komunikacji Student potrafi identyfikować podstawowe dialogi współczesnej kultury Student dysponuje szeroką wiedzą na temat myślenia dialogicznego.

Efekty uczenia się - umiejętności

Student rozumie i potrafi omówić rolę dialogu w funkcjonowaniu człowieka Student potrafi dokonać diagnozy różnic w pojmowaniu komunikologii i przekazu informacji Student prawidłowo interpretuje naukowe teorie w komunikologii Student potrafi ukazać praktyczna rolę dialogu i komunikacji w rozwoju człowieka Student potrafi zastosować wiedzę z zakresu komunikologii do swej egzystencji

Efekty uczenia się - kompetencje społeczne

Student docenia znaczenie dialogu w kulturze i w swoim życiu. Student rozumie i szanuje kulturową różnorodność, postawę otwartości dialogu i komunikacji.

Metody dydaktyczne

Dyskusja, prace pisemne, prezentacje.

Metody dydaktyczne eksponujące

- pokaz

Metody dydaktyczne podające

- wykład konwersatoryjny
- wykład problemowy

Metody dydaktyczne poszukujące

- seminaryjna
- ćwiczeniowa

Metody dydaktyczne w kształceniu online

- metody służące prezentacji treści
- metody wymiany i dyskusji

Wymagania wstępne

Znajomość elementów filozofii Znajomość literatury przedmiotu

Koordynatorzy przedmiotu

Marek Szulakiewicz

Kryteria oceniania

Podstawa oceny są trzy komponenty. Ocena niedostateczna z jednego z nich uniemożliwia otrzymanie zaliczenia przedmiotu:
1. Obecność na zajęciach i udział w dyskusji,
2. Zapoznanie się z zalecaną literatura,
3. Przygotowanie trzech prac pisemnych i przesłanie ich na bieżąco przez MT. Do oceny końcowej liczona będzie średnia ocen z tych prac.

Literatura

F. Rosenzweig, Nowe myślenie. Kilka uwag ex post do Gwiazdy zbawienia, tłum. T. Gadacz, w: Filozofia dialogu, red. B. Baran, Kraków 1991,
E. Levinas, Całość i nieskończoność. Esej o zewnętrzności, tłum. M. Kowalska, Warszawa 1998,
M. Siemek, Logos jako dialogos. Greckie źródła intersubiektywnej racjonalności, w: "Principia", XXVII-XXVIII, Kraków 2000,
M. Buber, Dialog, w: tenże, Ja i Ty. Wybór pism filozoficznych, tłum. Jan. Doktór, Warszawa 1992,
M. Szulakiewicz: Kategoria dialogu w refleksji filozoficznej<
F. Ebner., Słowo i realności duchowe. Fragmenty pneumatologiczne, przeł. K. Sko¬rulski, Warszawa 2006.
M. Buber: Pradystans i relacja (w: Filozofia dialogu),
Oblicza współczesnej komunikacji. Konteksty, problemy, wyzwania, red. A. Stępińska, Poznań 2018,
M. Buber, Ja i Ty. Wybór pism filozoficznych, przeł. J. Doktór, Warszawa 1992,
A. Jarnuszkiewicz, Metafizyka spotkania, [w:] tenże, Od systemu do etyki. Kry-tyka rozumu dialogicznego, Kraków 2012
E. Kulczycki, Dwa aspekty komunikacji. Założenia komunikologii historycznej, Poznań 2015,
R. Kozłowski, O pojęciu i funkcjach dialogu, [w:] Komunikacja – rozumienie – dialog, red. B. Andrzejewski, Poznań 1990,
J. Bukowski, Zarys filozofii spotkania, Kraków 1987,
J. A. Kłoczowski, Filozofia dialogu, Poznań 2005,
M. Wendland, Filozoficzne i metodologiczne podstawy historii komunikacji, Poznań 2014,
M. Szulakiewicz, Między samotnościa a dialogiem. Epistemologiczne i dialogiczne podstawy filozofii człowieka, Rzeszów 1992,
J. Piecuch, Myślenie dialogiczne. W polu gry o prawdę etyczną,
A. Nowicki, Spotkania w rzeczach, PWN, Warszawa 1991,
J. Mader, Filozofia dialogu, przeł. R. Kijowski, [w:] Filozofia współczesna, red. J. Tischner, Kraków 1989,
M. Szulakiewicz, Z historii myślenia dialogicznego, [w:] Filozofia dialogu, t. 2: Między akceptacją a odrzuceniem: rola dialogu w życiu ludzi, red. J. Ba¬niak, Poznań 2004,
P. Ricoeur, Wydarzenie i sens w mowie, przeł. E. Bieńkowska, „Teksty” 1972, nr 6,
M. Szulakiewicz, Dialog i metafizyka. W poszukiwaniu nowej filozofii pierwszej, Toruń 2010,
W. Glinkowski, Człowiek w dialogu, Łódź 2020,
M. Wendland, Filozoficzne i metodologiczne podstawy historii komunikacji)
Węgrzecki A., Wokół filozofii spotkania, Kraków 2014.
M. Szulakiewicz, Dialog jako podstawa metafizyki. Od metafizyki fundamentu do metafizyki orientacji, [w:] Filozofia dialogu, t. 1: Drogi i formy dialogu, red. J. Baniak, Poznań 2003.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 2401-D-S2-1-FD w USOSweb