Metodyka nauczycielskiej diagnozy i terapii specyficznych trudności w uczeniu się matematyki u dzieci w wieku przedszkolnym i młodszoszkolnym 1900-106-WzTn2

DIAGNOZA NAUCZYCIELSKA DZIECI ZE SPECYFICZNYMI TRUDNOŚCIAMI W UCZENIU SIĘ MATEMATYKI:
1. Trudności w uczeniu się matematyki i ich przyczyny. Badania nad rozwojem umysłowym dzieci – fazy rozwojowe (J. Piaget). Dyskalkulia rozwojowa i jej rodzaje; prowadzone badania. Trudności w uczeniu się matematyki w klasyfikacjach zaburzeń i chorób DSM – V i ICD – 10. Wpływ zaburzeń różnych funkcji poznawczych dziecka na naukę matematyki. Związek dysleksji z dyskalkulią.
2. Ujęcie specyficznych trudności w uczeniu się matematyki przez prof. E. Gruszczyk – Kolczyńską. Dojrzałość szkolna do uczenia się matematyki.
3. Dokonanie analizy treści kształcenia i wymagań koniecznych ujętych w podstawie programowej nauczania matematyki dla: przedszkola, klas I – III, klas IV – VI.
4. Poznanie dostępnych metod, technik i narzędzi diagnozy pedagogicznej specyficznych trudności w uczeniu się matematyki, tworzenie autorskich prób diagnostycznych.

METODYKA TERAPII SPECYFICZNYCH TRUDNOŚCI W UCZENIU SIĘ MATEMATYKI
1. Konstruowanie programów terapeutycznych stosownie do potrzeb i możliwości dziecka.
2. Ćwiczenia korekcyjno – kompensacyjne w pracy z uczniami ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki poświęcone: kształtowaniu orientacji przestrzennej i intuicji geometrycznej, klasyfikowaniu, kształtowaniu pojęcia liczby naturalnej i działania arytmetycznego, rozwiązywaniu zadań tekstowych.
3. Poznanie środków dydaktycznych, gier i zabaw wykorzystywanych w czynnościowym nauczaniu-uczeniu się matematyki w klasach początkowych.
4. Tworzenie warsztatu diagnostycznego i terapeutycznego techniką portfolio.

Całkowity nakład pracy studenta

Godziny realizowane z udziałem nauczyciela: 10 godzin zajęć, godziny konsultacji indywidualnych studenta: 2 x 1 godzina , Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta potrzebny do pomyślnego zaliczenia przedmiotu, 10 godzin Czas wymagany do przygotowania się i do uczestnictwa w procesie oceniania (kolokwium): 5 godzin

Efekty uczenia się - wiedza

W1: K_W05 Student ma podstawową wiedzę na temat rozwoju dziecka w cyklu życia zarówno w aspekcie biologicznym, jak i psychologicznym oraz społecznym i jego wpływie na uczenie się. W2: K_W09 Student rozumie istotę i znaczenie czynnościowego nauczania matematyki zwłaszcza wśród dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki. W3: K_W12 Student ma elementarną wiedzę o projektowaniu i prowadzeniu badań pedagogicznych, a w szczególności o metodach, technikach i narzędziach badawczych dotyczących specyficznych trudności w uczeniu się matematyki.

Efekty uczenia się - umiejętności

U1: K_U02 Student potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki w celu analizowania i interpretowania problemów edukacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem trudności w uczeniu się matematyki. U2: K_U02 Student potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne umiejętności, korzystając z rożnych źródeł i nowoczesnych technologii (ICT) U3:K _U09 Student potrafi ocenić przydatność stosowania różnych metod, pomocy naukowych i przykładów praktyki pedagogicznej do nauczania matematyki dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki. U4: K_U10 Student podczas projektowania zajęć dobiera metody nauczania, formy organizacji pracy i środki dydaktyczne adekwatnie do podanych warunków ze szczególnym uwzględnieniem zróżnicowanych sposobów stymulowania aktywności poznawczej uczniów i wspierania ich indywidualnego rozwoju.

Efekty uczenia się - kompetencje społeczne

K1: K _K04 Student ma przekonanie o wadze zachowania się w sposób profesjonalny. K2: K _K08 Student odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy nauczyciela - terapeuty, uczestniczy w pracach grupy projektującej zajęcia na podany temat oraz podejmuje dyskusje na tematy poruszane na zajęciach. K3: K_K01 Student ma świadomość potrzeby rozwijania swojej wiedzy i ciągłego doskonalenia swoich kompetencji i umiejętności dydaktycznych -zaangażuje się w gromadzenie materiałów w zakresie tworzenia własnego warsztatu pracy - nauczyciela terapeuty, -refleksyjnie i w sposób twórczy korzystać będzie z gotowych materiałów dla nauczycieli zamieszczonych w literaturze i Internecie.

Metody dydaktyczne podające

- wykład informacyjny (konwencjonalny)
- pogadanka

Metody dydaktyczne poszukujące

- ćwiczeniowa
- giełda pomysłów

Wymagania wstępne

Student ma elementarną wiedzę z zakresu pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej na temat sylwetki rozwojowej dziecka do 10 roku życia, a także wiedzę o metodach, zasadach i formach organizacyjnych działań nauczyciela.

Kryteria oceniania

Przedmiot kończy się zaliczeniem na ocenę. Student podlega ocenie ciągłej na co składa się systematyczny udział w zajęciach, bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność. Przygotowuje na zajęcia pomoce, ćwiczenia, scenariusz. Na zakończenie wykazuje się zdobytą wiedzą podczas kolokwium.

Literatura

Błaszkowska I., Jastrząb J., O diagnozie elementarnych umiejętności matematycznych – propozycje praktyczne, Biuletyn 3 (5) 2009.
Cackowska M., Rozwiązywanie zadań tekstowych w klasach I-III, Warszawa 1990.
Gruszczyk – Kolczyńska E., Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki, WSiP, 1997.
Gruszczyk-Kolczyńska E., Moroz H., Łysek J., Wojnowska M., Metoda diagnozy działalności matematycznej dzieci z klas początkowych, W-wa 1987.
Gruszczyk–Kolczyńska, E., Dziecięca matematyka, W-wa 1997.
Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E., Nauczycielska diagnoza edukacji matematycznej dzieci, Nowa Era, Warszawa 2013
Gruszczyk-Kolczyńska, E., Zielińska E., Dziecięca matematyka dwadzieścia lat później, Centrum Edukacyjne Bliżej Przedszkola, Kraków 2015
Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E., Wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci trzylatków i dzieci starszych wolniej rozwijających się, Książka dla rodziców, terapeutów i nauczyciel przedszkola, WSiP, Warszawa 2000, (wraz z zestawem pomocy dla dzieci)
Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E., Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków. Książka dla rodziców, terapeutów i nauczycieli przedszkola, WSiP, Warszawa 2005, (wraz z zestawem pomocy dla dzieci)
Jastrząb J. (red.), Edukacja terapeutyczna. Toruńska Szkoła Terapeutyczna – dziesięć lat doświadczeń, Akapit, Toruń 2002: I. Błaszkowska (z d. Falko), J. Jastrząb Rozdział XXIII Terapia matematyczna, Tomasik L. Rozdział XII Matematyka.
Klus – Stańska D., Kalinowska A., Rozwijanie myślenia matematycznego młodszych uczniów, ŻAK, Warszawa 2004.
Košč L., Psychologia i patopsychologia zdolności matematycznych, Centralny Ośrodek Metodyczny Poradnictwa Wych. – Zaw. MOiW.
Kurczab M, Tomaszewski P., Dyskalkulia w pytaniach i odpowiedziach, ARS MATHEMATICA, Warszawa 2005.
Matthews J., Kiermasz pomysłów, WSiP, Warszawa 1992
Oszwa U., Zaburzenia rozwoju umiejętności arytmetycznych, Impuls, Kraków 2005.
Oszwa U., Psychologia trudności arytmetycznych u dzieci. Doniesienia z badań, Impuls, Kraków 2008.
Oszwa U., Wczesna diagnoza dziecięcych trudności w liczeniu, Impuls, Kraków 2008.
Piaget J., Inhelder B., Od logiki dziecka do logiki młodzieży, PWN 1970.
Siwek H., Czynnościowe nauczanie matematyki, WSiP 1998.
Podstawa programowa w przedszkolu, kl. I – III, IV – VI aktualnie obowiązująca.
Rozporządzenia MEN w sprawie ppp, dostosowania wymagań, podstawy programowej.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 1900-106-WzTn2 w USOSweb