Medycyna podróży 1800-AU2-Mpz-s1
Wykłady mają za zadanie zapoznać studenta z przedmiotem
jako nauki o charakterze teoretycznym i praktycznym. Mają
na celu przybliżenie podstawowych problemów
zdrowotnych związanych z podróżowaniem
międzykontynentalnym. Student zapoznaje się z
podstawowymi informacjami na temat chorób zakaźnych i
pasożytniczych, występujących w różnych regionach świata
oraz drogami ich przenoszenia. Poznaje podstawy szeroko
pojętej profilaktyki: sczepienia zalecane i obowiązkowe,
chemio profilaktyka, zasady bezpiecznego spożywania
posiłków i napojów, unikanie przygodnych kontaktów
seksualnych, zabiegi z naruszeniem ciągłości tkanek np.
tatuaż. Student podczas wykładów otrzymuje informacje na
temat problemów zdrowotnych związanych z transportem
powietrznym, lądowym, morskim, wypadkami
komunikacyjnymi, nurkowaniem rekreacyjnym,
wspinaczkami wysokogórskimi, działaniem wysokich i
niskich temperatur.
Ćwiczenia uaktywniają postawę studenta. W ramach
ćwiczeń student zapoznaje się z zalecanymi i
obowiązkowymi szczepieniami, podczas podróży do
konkretnych krajów na świecie. Studenci opracowują
system profilaktyki sanitarno-epidemiologicznej skierowanej
na najczęściej występujące zagrożenia chorobami zakaźnymi
i pasożytniczymi. W ramach ćwiczeń student poznaje zasady
prawidłowego przygotowania do podróży
międzykontynentalnych w aspekcie transportu, uprawiania
sportu w innym klimacie
Całkowity nakład pracy studenta
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Metody dydaktyczne
Metody dydaktyczne podające
Metody dydaktyczne poszukujące
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
Podstawą do zaliczenia przedmiotu Medycyna podróży
jest przestrzeganie zasad ujętych w Regulaminie
Dydaktycznym Katedry Higieny, Epidemiologii i
Ergonomii.
Egzamin końcowy teoretyczny składa się z 4 pytań
otwartych. Za każdą odpowiedź student uzyskuje ocenę w
skali 2.0-5.0. Do uzyskania pozytywnej oceny konieczne jest
zdobycie 60%.
Uzyskane punkty przelicza się na stopnie według
następującej skali:
Procent punktów Ocena
92-100% Bardzo dobry
84-91% Dobry plus
76-83% Dobry
68-75% Dostateczny plus
60-67% Dostateczny
0-59% Niedostateczny
Egzamin końcowy teoretyczny: ≥ 60% (W1, W2, W3,
W4,W5)
Raporty/ karty pracy: ≥ 60% (U1, U2, U3,)
Przedłużona obserwacja/Aktywność (≥ 50% lub 1-3
punkty; 3 punkty = ocena bardzo dobry) (W1, W2, W3, W4,
W5, U1, U2, U3, K1)
Praktyki zawodowe
nie
Literatura
Literatura obowiązkowa:
1. Korzeniowski K., Medycyna w podróży, e-Pagina
wydawnictwo, Warszawa 2012.
2. Prokopowicz D., Medycyna podróży, Ekonomia i
Środowisko, wydawnictwo Białystok 2010.
3. Korzeniowski K., Medycyna po Dyplomie – Zeszyt
Edukacyjny
Luty: nr 4 (43) 2012
Literatura uzupełniająca:
1. Jabłoński L., Karwat I.: Podstawy epidemiologii ogólnej,
epidemiologia chorób zakaźnych, Lublin 2002.
2. Magdzik W., Naruszewicz-Lesiuk D.: Zakażenia i
zarażenia człowieka. Epidemiologia, zapobieganie i
zwalczanie. Wyd. Lekarskie PWZL 2001.
1. 3. The International Society of Travel Medicine.
http://www.istm.org
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: