Zajęcia fakultatywne: Telemedycyna i teleopieka medyczna 1728-F-WF61-J

Telemedycyna stała się pełnoprawnym narzędziem, po które mogą sięgać przedstawiciele zawodów medycznych, studenci i pacjenci. Ta dyscyplina wykorzystuje szeroki panel technologii informacyjnych i telekomunikacyjnych do wspomagania działań związanych z ochroną zdrowia. Do jej gałęzi dedykowanych szczególnie osobom w wieku podeszłym należą m.in: telekardiologia, telerehabilitacja, telediabetologia, teleurologia, teledermatologia oraz telemedyczna opieka domowa (tele-home care) i telefarmacja. Systemy telemedycznej opieki domowej monitorują pacjenta w sposób holistyczny, wykorzystując do tego zintegrowane systemy teleinformatyczne. Badają podstawowe parametry życiowe, jak np.: ciśnienie tętnicze, tętno, masę ciała, temperaturę, stężenie glukozy w krwi, saturację, kontrolują także przypadki omdleń i upadków, monitorują przyjmowanie leków. Ponadto dają pacjentowi możliwość odbycia interaktywnej wideokonsultacji z lekarzem lub innym członkiem personelu medycznego. Korzystając z usług telemedycznych, pacjent przebywa w środowisku domowym, które stanowi dla niego optymalne miejsce do leczenia i rekonwalescencji, ma komfort psychiczny i poczucie bezpieczeństwa, które daje mu świadomość pozostawania pod ciągłym nadzorem medycznym, posiada łatwy dostęp do świadczeń zdrowotnych, a także oszczędza czas na dojazd do ośrodków specjalistycznych. Mimo znacznego wzrostu świadomości społeczeństwa, co do korzyści, jakie systemy telemedyczne przynoszą na wielu polach, wciąż nie są one tak popularne jak konwencjonalne metody świadczenia usług medycznych. Do powszechnego stosowania telemedycyny konieczna jest intensywna edukacja personelu medycznego, pacjentów i członków ich rodzin oraz stały wzrost dostępności technologii informatycznych umożliwiających zdalne monitorowanie stanu zdrowia.Wprowadzenie do przedmiotu (podstawowe definicje, zakres i cele, rys historyczny, zestawienie stron internetowych, czasopism naukowych i zawodowych, oraz podręczników).
Telediagnoza medyczna (warunki stosowania, przykłady zastosowań i porównanie z metodami klasycznymi).
Telekonsultacje medyczne. Wirtualne sieci opieki zdrowotnej. Domowa teleopieka medyczna.
Przykładowe zastosowanie – telemonitoring cukrzycy i ciąży wysokiego ryzyka
Problemy technologiczne i prawne (kodowanie informacji medycznych, przesyłanych w sieciach informatycznych, ocena procedur telemedycznych, regulacje prawne dotyczące telemedycyny

Całkowity nakład pracy studenta

1. Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela: – udział w wykładach: 15 godzin – udział w laboratoriach: nie dotyczy – udział w seminariach: nie dotyczy – udział w konsultacjach: 2 godziny – udział w zaliczeniu przedmiotu - 1 godzina Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi 18 godzin, co odpowiada 0,72 punktu ETCS. 2. Bilans nakładu pracy studenta: – udział w wykładach: 15 godzin – udział w laboratoriach: nie dotyczy – udział w seminariach: nie dotyczy – udział w konsultacjach: 2 godziny – czytanie wybranego piśmiennictwa: 2 godziny – przygotowanie do zaliczenia (5+1) 6 godzin Łączny nakład pracy związany z realizacją przedmiotu wynosi 25 godzin, co odpowiada 1 punktowi ETSC 3. Nakład pracy związany z prowadzonymi badaniami naukowymi - nie dotyczy 4. Czas wymagany do przygotowania się i do uczestnictwa w procesie oceniania – przygotowanie do zaliczenia i zaliczenie (5+1) 6 godzin Łączny czas studenta związany z przygotowaniem do uczestnictwa w procesie oceniania wynosi 6 godzin co odpowiada 0,24 ETCS 5. Bilans nakładu pracy o charakterze praktycznym – przygotowanie do kolokwium (w zakresie praktycznym): 4 godziny – udział w konsultacjach (w zakresie praktycznym): 1 godzina Łączny nakład studenta o charakterze praktycznym wynosi 5 godzin, co odpowiada 0,2 ETCS 6. Bilans nakładu pracy studenta poświęcony zdobywaniu kompetencji społecznych w zakresie wykładów. Kształcenie w dziedzinie afektywnej przez proces samokształcenia: – czytanie wybranego piśmiennictwa: 2 godziny – udział w konsultacjach:1 godzina Łączny czas pracy studenta potrzebny do zdobycia kompetencji społecznych wynosi 3 godziny, co odpowiada 0,12 ETCS 7. Czas wymagany do odbycia obowiązkowej praktyki: - nie dotyczy

Efekty uczenia się - wiedza

W1: zna podstawowe definicje i pojęcia z zakresu m-zdrowia (mobile health) W2: posiada informacje o stanie obecnym i perspektywach rozwojowych zastosowania metod i urządzeń teleinformatyki w klinicznej praktyce medycznej, w farmacji i o znaczeniu tych rozwiązań dla polityki zdrowotnej W3: potrafi przedstawić metodologię prowadzenia doświadczeń na podstawie artykułów naukowych W4: zna warunki stosowania, przykłady zastosowań i porównanie z metodami klasycznymi metod wykorzystywanych w telemedycynie W5: zna wirtualne sieci opieki zdrowotnej i zasady funkcjonowania domowej teleopieki medycznej; W6: rozumie ograniczenia technologiczne, czasowe, interpretacyjne, sytuacyjne, oraz prawne w funkcjonowaniu wirtualnej apteki W7: rozumie zasadność tworzenia sieci współpracy naukowej w zakresie bioinformatyki, genomiki i neuroinformatyki w celu stworzenia nowej generacji systemów e-zdrowia wspomagających indywidualizację leczenia W8: rozumie potrzebę stosowania ułatwień w dostępie do istotnych informacji dotyczących ochrony zdrowia dla profesjonalistów medycznych i pacjentów

Efekty uczenia się - umiejętności

U1: umiejętność zaplanowania rozwiązania problemu klinicznego, laboratoryjnego lub dotyczącego polityki w zakresie ochrony zdrowia przy zastosowaniu metod telemedycyny U2: umiejętność realizacji praktycznych zadań klinicznych i laboratoryjnych z zastosowaniem telemedycyny U3: nabycie umiejętności wyszukiwania informacji i krytycznej analizy publikacji naukowych dotyczących telemedycyny w zakresie podstawowym o badaniach naukowych

Efekty uczenia się - kompetencje społeczne

K1: rozumie potrzebę podnoszenia kwalifikacji oraz systematycznej analizy najnowszych doniesień naukowych w zakresie telemedycyny

Metody dydaktyczne

- wykład informacyjny (konwencjonalny) z prezentacją multimedialną - wykład problemowy z prezentacją multimedialną - wykład interaktywny Wykłady prowadzone z wykorzystaniem metod kształcenia na odległość w trybie synchronicznym.

Metody dydaktyczne eksponujące

- pokaz

Metody dydaktyczne podające

- wykład problemowy
- wykład informacyjny (konwencjonalny)

Metody dydaktyczne w kształceniu online

- metody służące prezentacji treści

Rodzaj przedmiotu

przedmiot fakultatywny

Wymagania wstępne

Student rozpoczynający kształcenie z przedmiotu „Telemedycyna i teleopieka medyczna” powinien posiadać wiedzę z zakresu biochemii, fizjologii, patofizjologii, informatyki zdobytą podczas realizacji przedmiotów w toku studiów.

Koordynatorzy przedmiotu

Dorota Olszewska-Słonina

Kryteria oceniania

Podstawą do zaliczenia przedmiotu jest obecność na wykładach oraz ukierunkowana obserwacja czynności studenta podczas wykonywania zadań praktycznych (korzystanie z platform e-learningowych, elektronicznych baz danych i aplikacji wspomagających m.in. pracę farmaceuty).
Zaliczenie na podstawie prezentacji aktualnego zagadnienia dotyczącego telemedycyny lub kolokwium (W1, W2, W3, W4, W5, W6, W7, W8, U1, U2, U3)

Uzyskane punkty przelicza się na stopnie według następującej skali:

Procent punktów Ocena
91-100% Bardzo dobry
83-90% Dobry plus
75-82% Dobry
67-74% Dostateczny plus
59-66% Dostateczny
0-58% Niedostateczny

Praktyki zawodowe

Nie dotyczy

Literatura

Literatura podstawowa:
1. Bernard Fong, A.C.M. Fong, C.K. Li: Telemedicine Technologies: Information Technologies in Medicine and Telehealth. ISBN: 978-1-1199-5652-5, E-book, 282 pages, 2011
2. Telemedicine: opportunities and developments in Member States: report on the second global survey on eHealth. 2009. (Word Health Organization, Health Series, 2)
3. „Technologie informacyjne w medycynie” pod redakcją Zygmunta Wróbla, wyd. Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2008
4. A. Laurentowski, D. Radziszowski, A. Koprowski „Telemedycyna w praktyce - modele telekonsultacji medycznych oraz ich wykorzystywanie w ramach Krakowskiego Centrum Telemedycyny”
5. Ł. Czekierda, T. Masternak, K. Zieliński – „SOA w medycznych systemach telekonsultacyjnych”

Literatura uzupełniająca:
1. American Telemedicine Association, http://www.atmeda.org
2. Bashshur R., Sanders J., Shanon G.: Telemedicine.Theory and Practice. Charles C. Thomas, Springfield, Il., 1997.
3. Demiris G.: Integration of Telemedicine in Graduate Medical Informatics Education. Journal of American Medical Informatics Association, 2003, 10, 4, 310-314
4. Hołyńska I., T. Tyrakowski: Czy telemedycyna może poprawić jakość polskiej opieki zdrowotnej? Polski Merkuriusz Lekarski, 2005, XVII, 107, 595–598.
5. Grześk G.: Telemedycyna. Primum non nocere. 2004, 2, 9-10.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 1728-F-WF61-J w USOSweb