Diagnostyka izotopowa 1701-A2-DIZO-SJ
Wykłady z przedmiotu Diagnostyka izotopowa mają zapoznać studenta z podstawami fizycznymi diagnostyki izotopowej, mechanizmami działania promieniowania jonizującego
na organizm człowieka, wyjaśnić podstawowe zasady ochrony radiologicznej i sposoby ilościowej oceny zagrożenia. Studenci zapoznawani są z metodami detekcji promieniowania jonizującego, aparaturą stosowaną
w diagnostyce izotopowej, najczęściej wykorzystywanymi izotopami i radiofarmaceutykami, wybranymi problemami
z zakresu techniki wykonywania oraz analizy wyników badań wykonywanych przy użyciu izotopów promieniotwórczych.
Laboratoria są częściowo powiązane z zagadnieniami omawianymi na wykładach i mają na celu wykształcenie umiejętności wykorzystywania nabytej wiedzy
do wykonywania pomiarów promieniowania, analizy, interpretacji i krytycznej oceny wyników. Studenci ćwiczą umiejętność współdziałania w zespole badawczym, wykształcenie poczucia odpowiedzialności za prawidłowe
i rzetelne przeprowadzenie badania lub pomiaru, świadomości konieczności ciągłego uzupełniania wiedzy
i samokształcenia.
W cyklu 2022/23Z:
jak w sekcji nadrzędnej |
W cyklu 2023/24Z:
jak w sekcji nadrzędnej |
W cyklu 2024/25Z:
jak w sekcji nadrzędnej |
W cyklu 2025/26Z:
jak w sekcji nadrzędnej |
Całkowity nakład pracy studenta
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Metody dydaktyczne
Metody dydaktyczne podające
- wykład informacyjny (konwencjonalny)
Metody dydaktyczne poszukujące
- ćwiczeniowa
- laboratoryjna
Metody dydaktyczne w kształceniu online
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2022/23Z: | W cyklu 2023/24Z: | W cyklu 2024/25Z: |
Kryteria oceniania
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest pozytywna ocena
z egzaminu w zimowej sesji egzaminacyjnej. Do egzaminu
w pierwszym terminie dopuszczeni są studenci, którzy uzyskali zaliczenia z laboratoriów.
Do zaliczenia laboratoriów konieczne jest zaliczenie przez studenta czterech ćwiczeń laboratoryjnych i uzyskania 60% punktów z kolokwiów ustnych prowadzonych w czasie wykonywania ćwiczeń.
Przed każdym laboratorium student przygotowuje pisemne opracowanie zagadnień teoretycznych związanych z tematyką pomiarów. Zagadnienia dostępne są na stronie http://dziennik.biofizyka.cm.umk.pl/. Sprawozdanie z wyników wykonanych doświadczeń student oddaje na zakończenie zajęć, na których wykonuje dane ćwiczenie. W razie konieczności student dokonuje korekty sprawozdania wg wskazówek osoby prowadzącej zajęcia.
Osoby, które nie uzyskały zaliczenia z laboratoriów przed końcem semestru zimowego zobowiązane są do uzupełnienia zaliczenia przed drugim terminem egzaminu.
Wykłady
Zaliczenie efektów uczenia z zakresu wiedzy i umiejętności oceniane jest podczas egzaminu końcowego. Student udziela odpowiedzi na pytania otwarte, są wśród nich także zadania obliczeniowe.
Na pozytywną ocenę student musi uzyskać powyżej 50% możliwych do zdobycia punktów. Uzyskane punkty przelicza się na oceny według skali podanej poniżej:
Procent punktów Ocena
91-100% Bardzo dobry
81-90% Dobry plus
71-80% Dobry
61-70% Dostateczny plus
51-60% Dostateczny
0-50% Niedostateczny
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest pozytywna ocena
z egzaminu w zimowej sesji egzaminacyjnej. Do egzaminu
w pierwszym terminie dopuszczeni są studenci, którzy uzyskali zaliczenia z laboratoriów.
Do zaliczenia laboratoriów konieczne jest zaliczenie przez studenta czterech ćwiczeń laboratoryjnych i uzyskania 60% punktów z kolokwiów ustnych prowadzonych w czasie wykonywania ćwiczeń.
Przed każdym laboratorium student przygotowuje pisemne opracowanie zagadnień teoretycznych związanych z tematyką pomiarów. Zagadnienia dostępne są na stronie http://dziennik.biofizyka.cm.umk.pl/. Sprawozdanie z wyników wykonanych doświadczeń student oddaje na zakończenie zajęć, na których wykonuje dane ćwiczenie. W razie konieczności student dokonuje korekty sprawozdania wg wskazówek osoby prowadzącej zajęcia.
Osoby, które nie uzyskały zaliczenia z laboratoriów przed końcem semestru zimowego zobowiązane są do uzupełnienia zaliczenia przed drugim terminem egzaminu.
Wykłady
Zaliczenie efektów uczenia z zakresu wiedzy i umiejętności oceniane jest podczas egzaminu końcowego. Student udziela odpowiedzi na pytania otwarte, są wśród nich także zadania obliczeniowe.
Na pozytywną ocenę student musi uzyskać powyżej 50% możliwych do zdobycia punktów. Uzyskane punkty przelicza się na oceny według skali podanej poniżej:
Procent punktów Ocena
91-100% Bardzo dobry
81-90% Dobry plus
71-80% Dobry
61-70% Dostateczny plus
51-60% Dostateczny
0-50% Niedostateczny
Laboratoria – przygotowanie studenta ocenia się w formie kolokwium ustnego prowadzonego w czasie wykonywania ćwiczenia; oceny dokonuje prowadzący asystent, który weryfikuje wiedzę teoretyczną – prawa, zasady definicje oraz umiejętności praktycznego wykonania ćwiczenia. Asystent dokonuje także obserwacji i oceny umiejętności współpracy studentów w zespole podczas wykonywania ćwiczenia. Student otrzymuje zaliczenie pod warunkiem uzyskania przynajmniej 60% punktów z kolokwium ustnego.
Forma egzaminu z przedmiotu Diagnostyka izotopowa
W pierwszym i drugim terminie egzamin z Diagnostyki izotopowej jest pisemny i składa się z 6 pytań otwartych (w tym zadań obliczeniowych). Na pozytywna ocenę student musi uzyskać powyżej 50% możliwych do zdobycia punktów.
W szczególnych przypadkach Koordynator przedmiotu może zmienić podane limity punktowe konieczne dla uzyskania pozytywnej oceny z egzaminu lub uzyskania zaliczenia przedmiotu.
Nieobecność na wykładach i laboratoriach może być odpracowana przez zaliczenie odpowiedniego tematu zajęć u kierownika dydaktycznego lub wyznaczonego nauczyciela akademickiego.
Kolokwium ustne: W2,W3, U2, U4
Egzamin: W1-W4, U1, U3,U4
Praktyczne wykonanie ćwiczeń: U2-U4, K1.
Literatura
Literatura podstawowa:
1. Nowak S, Rudzki K, Piętka E, Czech E. Zarys medycyny nuklearnej. PZWL, Warszawa 1998
2. Jaroszyk F. (red.). Biofizyka. PZWL, Warszawa 2008
3. Królicki L. Medycyna nuklearna. Fundacja im. Ludwika Rydygiera, Warszawa 1996
Literatura uzupełniająca:
1. Birkenfeld B, Listewnik M. Medycyna nuklearna - obrazowanie molekularne. PUM, Szczecin 2011
2. Prószyński B. Radiologia. Diagnostyka Obrazowa. PZWL Warszawa 2011
3. Hrynkiewicz A. (red.). Człowiek i promieniowanie jonizujące. PWN, Warszawa 2001
4. European Journal of Nuclear Medicine and Molecular Imaging - czasopismo dostępne na stronie: https://link.springer.com/journal/volumesAndIssues/259
5. Nuclear Medicine Communications, the official journal of the British Nuclear Medicine Society https://journals.lww.com/nuclearmedicinecomm/Pages/aboutthejournal.aspx
6. The Journal of Nuclear Medicine http://jnm.snmjournals.org/
od cyklu kształcenia 2024/2025”
1. Cyprian Świętaszczyk
MEDYCYNA NUKLEARNA - wprowadzenie do diagnostyki i terapii radioizotopowej, Wyd. KOŚCIUSZKO 2018
http://www.nuk.org.pl/pl/book/MEDYCYNA_NUKLEARNA_-_wprowadzenie_do_diagnostyki_i_terapii_radioizotopowej_(C.Swietaszczyk).pdf
2. Lesze Kubisz (red.) Biofizyka. PZWL Wydawnictwo Lekarskie 2024
3.Nowak S, Rudzki K, Piętka E, Czech E. Zarys medycyny nuklearnej. PZWL, Warszawa 1998
lit. uzupełniająca jw.
W cyklu 2022/23Z:
jak w sekcji nadrzędnej |
W cyklu 2023/24Z:
jak w sekcji nadrzędnej |
W cyklu 2024/25Z:
jak w sekcji nadrzędnej |
W cyklu 2025/26Z:
jak w sekcji nadrzędnej |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: