Schorzenia o podłożu autoimmunologicznym 1700-EMZO-SA-PS

Celem przedmiotu Schorzenia o podłożu autoimmunologicznym jest nabycie przez studenta umiejętności praktycznego wykorzystania znajomości aktualnej wiedzy w zakresie zagadnień związanych z podłożem zmian autoimmunologicznych i współpracy zespołu medycznego w zakresie diagnostyki i prowadzenia pacjenta ze schorzeniami z autoagresją.
Seminaria mają na celu przedstawienie patofizjologii, przebiegu oraz najnowszych kierunków rozwoju diagnostyki takich schorzeń jak: układowe choroby tkanki łącznej (toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa), choroba Hashimoto, choroba Gravesa-Basedowa, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna, choroba Addisona, stwardnienie rozsiane, łuszczyca, łysienie plackowate, celiakia, niedokrwistość Addisona-Biermera, sarkoidoza, cukrzyca typu 1. W trakcie zajęć omawiane są także metody leczenia, w tym strategie interwencji immunologicznych.
Warsztaty są powiązane tematycznie z zagadnieniami omawianymi na seminariach. Studenci zdobywają umiejętności analizy przypadków klinicznych, interpretacji badań laboratoryjnych oraz zrozumienia najnowszych trendów w dziedzinie badań nad autoagresją. Warsztaty mają na celu wypracowanie przez studentów umiejętności samodzielnej pracy, pracy w zespole oraz wykształcenie nawyku samokształcenia.

Całkowity nakład pracy studenta

Bilans nakładu pracy studenta: 1. Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi: - udział w seminariach: 3 godziny - udział w laboratoria: 1 godzina - konsultacje: 1,5 godziny - przeprowadzenie zaliczenia: 0,5 godziny Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi 6 godzin, co odpowiada 1 punktowi ECTS 2. Bilans nakładu pracy studenta: - udział w seminariach: 3 godziny - udział w laboratoria: 1 godzina - konsultacje: 1 godzina - przygotowanie do ćwiczeń (w tym czytanie wskazanej literatury): 3 godziny - przygotowanie do zaliczenia i zaliczenie: 1,5 + 0,5 = 2 godziny Łączny nakład pracy studenta wynosi 10 godzin, co odpowiada 1 punktowi ECTS

Efekty uczenia się - wiedza

W1: operuje pojęciami autoagresja i autoimmunizacja, mechanizmy tolerancji immunologicznej oraz objaśnia przyczyny chorób autoimmunologicznych wraz z podziałem chorób z autoagresji – EUS_W11 W2: rozumie rolę laboratoryjnych badań diagnostycznych w rozpoznawaniu, rokowaniu i ocenie efektów terapii schorzeń autoimmunologicznych – EUS_W12 W3: objaśnia nowoczesne osiągnięcia medycyny, w tym badania laboratoryjne i potrzebę współpracy zespołu medycznego w zakresie diagnostyki chorób autoimmunologicznych i oceny pacjenta ze schorzeniem z autoagresją – EUS_W13

Efekty uczenia się - umiejętności

U1: wyjaśnia związki pomiędzy nieprawidłowymi funkcjami układu immunologicznego a objawami klinicznymi pacjentów ze schorzeniami autoimmunologicznymi – EUS_U5 U2: opisuje symptomatologię schorzeń autoimmunologicznych – EUS_U5 U3: proponuje nowoczesne modele postępowania diagnostyczno-farmakologicznego w przebiegu choroby o podłożu autoimmunologicznym – EUS_U6 U4: stosuje wiedzę opartą na dowodach naukowych do interpretacji wyników w diagnostyce laboratoryjnej – EUS_U5, EUSU6

Efekty uczenia się - kompetencje społeczne

K1: Kieruje się dobrem pacjenta, poszanowaniem godności i autonomii osób powierzonych opiece, okazywaniem zrozumienia dla różnic światopoglądowych i kulturowych oraz empatią w relacji z pacjentem i jego najbliższymi – EUS_K2 K2: Nawiązuje kontakty interpersonalne niezbędne w kontaktach z przedstawicielami zawodów medycznych w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i skuteczności farmakoterapii – EUS_K3

Metody dydaktyczne

Seminaria: - wykład informacyjny wspomagany technikami multimedialnymi; - wykład problemowy z prezentacją multimedialną. Laboratoria: - metoda klasyczna problemowa; - dyskusja dydaktyczna; - analiza przypadków.

Wymagania wstępne

Do realizacji opisywanego przedmiotu niezbędne jest posiadanie podstawowych wiadomości z zakresu: anatomii, fizjologii, biologii, chemii, biochemii i patofizjologii.

Koordynatorzy przedmiotu

Joanna Kwiecińska-Piróg

Kryteria oceniania

W przypadku zaliczenia pisemnego (kolokwium końcowe) uzyskane punkty przelicza się na stopnie według następującej skali:

Procent punktów Ocena

92-100% Bardzo dobry

84-91% Dobry plus

76-83% Dobry

68-75% Dostateczny plus

60-67% Dostateczny

0-59% Niedostateczny

W przypadku zaliczeń ustnych do oceny osiągniętych przez studenta efektów uczenia stosuje się następujące kryteria:

Bardzo dobry: student opanował wiedzę z całego materiału i posiadł wiadomości ponadprogramowe, swoją wiedzę przedstawia w sposób logiczny i usystematyzowany, potrafi wykorzystać ją w praktyce.

Dobry plus: student opanował zagadnienia z całego materiału programowego nauczania, w sposób logiczny i spójny przedstawia posiadaną wiedzę.

Dobry: student opanował wiedzę z większości materiału, kierowany przez nauczyciela akademickiego potrafi formułować trafne wnioski, w sposób logiczny przedstawia swoją wiedzę.

Dostateczny plus: student zna podstawowe zagadnienia i opanował minimum programowe, rozumie zadawane mu pytania, w sposób logiczny przedstawia swoją wiedzę.

Dostateczny: student opanował zagadnienia zawarte w programie nauczania, rozumie pytania, ale odpowiada niespójnie w sposób opisowy, myli właściwą terminologię, nie potrafi praktycznie zastosować zdobytej wiedzy.

Niedostateczny: student nie opanował minimum programowego, nie rozumie pytań, udziela odpowiedzi nie na temat, nie posługuje się prawidłowo podstawowym słownictwem.

Kolokwium końcowe: ≥ 60% (W1, W2, W3, W4, U1, U2, U3, U4, K1)

Ukierunkowana obserwacja studenta podczas wykonywania zadań praktycznych: ≥ 60% (U1, U2, U3, U4)

Obserwacja przedłużona: ≥ 50% (K1)

Praktyki zawodowe

W ramach przedmiotu nie odbywają się praktyki zawodowe.

Literatura

Literatura podstawowa:
1. Gołąb J, Jakóbisiak M, Lasek W, Stokłosa T. Immunologia. PWN, Warszawa 2017
2. Abbas AK. (red. Żeromski J). Immunologia - funkcje i zaburzenia układu immunologicznego. Edra Urban & Partner, Wrocław 2017

Literatura uzupełniająca:
1. Makara-Studzińska M.: Komunikacja w opiece medycznej, Medical Education, 2017.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 1700-EMZO-SA-PS w USOSweb