Opieka zespołu interdyscyplinarnego nad pacjentem z bólem kręgosłupa
1700-EMZO-OZI-PS
Kręgosłup jest fundamentalnym elementem struktury ciała ludzkiego, pełniącym rolę zarówno podporową, jak i ochronną dla rdzenia kręgowego. Jego integralność jest kluczowa dla zdrowego funkcjonowania, a jakiekolwiek dysfunkcje mogą prowadzić do różnych zespołów bólowych. Bóle kręgosłupa to jedna z najczęstszych dolegliwości, z jakimi zgłaszają się pacjenci do lekarzy i fizjoterapeutów. Zgodnie z danymi WHO ból krzyża ma największą globalną częstość występowania wśród schorzeń układu mięśniowo-szkieletowego i jest główną przyczyną niepełnosprawności na całym świecie. Mogą one obejmować naturalne procesy starzenia, takie jak osteoporoza i degeneracja dysków ale także urazy kręgosłupa jak również niezdrowe nawyki życiowe, takie jak palenie tytoniu, brak aktywności fizycznej, nadwaga oraz genetykę. Choroby takie jak rwa kulszowa, stenoza kręgowego kanału, spondyloza, zwyrodnienie krążka międzykręgowego, to tylko niektóre z schorzeń powodujących zespoły bólowe kręgosłupa.
Wczesna diagnoza i leczenie mogą znacznie poprawić jakość życia i zapobiec długotrwałym problemom związanych z kręgosłupem.
Wiedza na temat właściwej postawy ciała, technik podnoszenia ciężarów i innych codziennych czynności może pomóc pacjentom zapobiegać przeciążeniom i urazom kręgosłupa. Edukacja jest kluczowym elementem zarządzania bólem kręgosłupa. Wprowadzenie zdrowszych nawyków, takich jak regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta, utrzymanie prawidłowej masy ciała, rzucenie palenia i umiarkowane spożywanie alkoholu, mogą przyczynić się do poprawy stanu kręgosłupa i ogólnego zdrowia pacjenta. Kiedy leczenie zachowawcze nie przynosi wystarczających efektów, pojawiają się deficyty neurologiczne, ból nie ustępuje lub pogłębia się, a rezonans magnetyczny wskazuje na nasilające się problemy, jednak konieczna może okazać się operacja kręgosłupa.
Ważne jest, aby plan leczenia był indywidualnie dostosowany do potrzeb każdego pacjenta.
Całkowity nakład pracy studenta
Bilans nakładu pracy studenta:
1. Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi:
- udział w wykładach: 2 godziny
- udział w seminariach: 5 godzin
- udział w laboratoriach: 3 godzin
Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi 10 godzin, co odpowiada 1 punktowi ECTS
2. Bilans nakładu pracy studenta:
- udział w wykładach: 2 godziny
- udział w seminariach: 5 godzin
- udział w laboratoriach: 3 godzin
- przygotowanie do zajęć (w tym czytanie wskazanej literatury): 15 godziny
- przygotowanie do kolokwium i napisanie kolokwium: 6 + 1 = 6 godziny.
Łączny nakład pracy studenta wynosi 31 godzin, co odpowiada 2 punktom ECTS.
Efekty uczenia się - wiedza
Zna i rozumie:
W1: budowę anatomiczną poszczególnych układów organizmu ludzkiego i podstawowe zależności pomiędzy ich budową i funkcją w warunkach zdrowia i choroby, a w szczególności układu narządów ruchu – EUS_W4, EUS_W5
W2: rodzaje metod obrazowania, zasady ich przeprowadzania
i ich wartość diagnostyczną (zdjęcie RTG, ultrasonografia, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny) – EUS_W4
W3: mechanizmy i metody oceny zaburzeń strukturalnych i funkcjonalnych wywołanych chorobą lub urazem, narzędzia diagnostyczne
i metody oceny stanu pacjenta, metody oceny budowy i funkcji ciała pacjenta oraz jego aktywności w różnych stanach chorobowych – EUS_W2, EUS_W3
W4: wskazania i przeciwwskazania do ćwiczeń stosowanych
w kinezyterapii, terapii manualnej i masażu oraz specjalnych metod fizjoterapii – EUS_W3, EUS_W4
W5: zasady diagnozowania oraz ogólne zasady i sposoby leczenia najczęstszych dysfunkcji narządu ruchu w zakresie: ortopedii i traumatologii, medycyny sportowej, reumatologii, neurologii, neurochirurgii oraz pediatrii, neurologii dziecięcej, w stopniu umożliwiającym racjonalne stosowanie środków fizjoterapii – EUS_W4, EUS_W5
Efekty uczenia się - umiejętności
Potrafi:
U1: dokonać pomiaru i zinterpretować wyniki analiz podstawowych wskaźników czynności układu krążenia (tętno, ciśnienie tętnicze krwi), składu krwi oraz statycznych i dynamicznych wskaźników układu oddechowego, a także ocenić odruchy z wszystkich poziomów układu nerwowego w zakresie bezpiecznego stosowania metod fizjoterapii – EUS_U2, EUS_U4
U2: oceniać stan układu ruchu człowieka w warunkach statyki
i dynamiki (badanie ogólne, odcinkowe, miejscowe) w celu wykrycia zaburzeń jego struktury i funkcji – EUS_U3, EUS_U4
U3: przeprowadzić szczegółową analizę biomechaniczną prostych i złożonych ruchów człowieka w warunkach prawidłowych i w przypadku różnych zaburzeń układu ruchu – EUS_U2
U4: przewidzieć skutki stosowania różnych obciążeń mechanicznych na zmienione patologicznie struktury ciała człowieka – EUS_U4
U5: przeprowadzić wywiad i analizować zebrane informacje w zakresie potrzebnym do kompleksowej opieki nad pacjentem – EUS_U2,
U6: udzielać pacjentowi informacji o celu, przebiegu i ewentualnym ryzyku proponowanych działań diagnostycznych lub fizjoterapeutycznych i uzyskiwać jego świadomą zgodę na te działania – EUS_U3, EUS_04
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
K1: Jest gotów do wykorzystania zdobytego doświadczenia w zakresie wdrażania zasad koleżeństwa zawodowego oraz współpracy w zespole specjalistów, w tym z przedstawicielami innych zawodów medycznych, także w środowisku wielokulturowym i wielonarodowościowym – EUS_K1
K2: Kieruje się dobrem pacjenta, poszanowaniem godności i autonomii osób powierzonych opiece, okazywaniem zrozumienia dla różnic światopoglądowych i kulturowych oraz empatią w relacji z pacjentem i jego najbliższymi – EUS_K2
Metody dydaktyczne
wykład informacyjny
wykład problemowy
dyskusja dydaktyczna
analiza przypadków
pokaz
Wymagania wstępne
elementy anatomii i fizjologii, patofizjologia, biomechanika
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
Kolokwium - W1 – W6, U1-U5
Egzamin praktyczny – W1-W6, U1-U5
Przedłużona obserwacja - K1 – K2
Praktyki zawodowe
Literatura
1.Zembaty A. Kinezyterapia. Tom 1. Wydawnictwo Kasper, Kraków 2002
2.Nowotny J. Podstawy Fizjoterapii. Podstawy teoretyczne
i wybrane aspekty praktyczne. Część I. Wydawnictwo Kasper, Kraków 2004.
3.Kasperczyk T.: Wady postawy ciała – diagnostyka i leczenie. Kraków 1996
4.Owczarek S.: Atlas ćwiczeń korekcyjnych. Warszawa 1998. WsiP
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i
terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: