Patomorfologia
1700-A3-PATOML-SJ
Patologia jest działem medycyny zajmującym się etiologią, patogenezą, zmianami morfologicznymi i czynnościowymi w procesach chorobowych. Stanowi ona pomost pomiędzy podstawowymi naukami medycznymi a dziedzinami medycyny klinicznej. Tradycyjnie dzieli się ją na patologię ogólną i szczegółową. Pierwsza zajmuje się podstawowymi mechanizmami odpowiedzi komórek na uszkodzenia lub inne zaburzenia. Patologia szczegółowa zajmuje się zmianami
w odniesieniu do poszczególnych narządów. Właściwie postawione rozpoznanie, które opiera się na powiązanym
z danymi klinicznymi obrazie makroskopowym i mikroskopowym oraz coraz częściej na badaniach dodatkowych (immunohistochemicznych i molekularnych) - warunkuje wybór właściwego postępowania terapeutycznego. W nowotworach prawidłowe rozpoznanie i badania dodatkowe warunkują ocenę rokowania. Student w momencie rozpoczęcia kursu z patomorfologii powinien mieć opanowane wiadomości
z zakresu podstawowych nauk medycznych, zwłaszcza anatomii i histologii, w tym umiejętność mikroskopowania. Student zdobywa wiedzę dotyczącą roli patomorfologii w diagnostyce oraz badaniach naukowych. Przedstawione są zagadnienia dotyczące badania histopatologicznego, autopsyjnego, badań cytologicznych, histochemicznych i immunohistochemicznych , mikroskopowo-elektronowych oraz molekularnych. Student zdobywa wiedzę obejmującą zrozumienie pojęć z zakresu: zmian wstecznych i postępowych (ich przyczyn i morfologicznych wykładników; uszkodzenia, adaptacji i śmierci komórki, zwyrodnień, martwicy, przerostu, rozrostu); zaburzeń w krążeniu: (pojęcie krwotoku, wstrząsu, zawału, zakrzepicy, zatory, żylaki, miażdżyca, choroba niedokrwienna serca, obrzęki i odwodnienie); zapaleń (podział zapaleń, mianownictwo, mediatory zapalenia, kliniczne objawy ostrego i przewlekłego zapalenia, zapalenia ziarniniakowe); wybranych zagadnień z chorób autoimmunologicznych, stanów przednowotworowych oraz nowotworów (klasyfikacja, stopnie złośliwości, drogi szerzenia się nowotworów, czynniki ryzyka).
Zajęcia z przedmiotu Patomorfologia dla III roku kierunku analityka medyczna prowadzone są w formie wykładów oraz laboratoriów. Tematyka zajęć laboratoryjnych poświęcona jest sposobom zabezpieczenia, przygotowania i opracowania materiału tkankowego do badań, a także barwieniom histochemicznym i znakowaniom immunohistochemicznym oraz technikom biologii molekularnej. Tematyka zajęć mikroskopowych poświęcona jest ocenie preparatów histopatologicznych.
Asystent rozpoczyna laboratoria od sprawdzenia wiadomości (sprawdzian pisemny, na wybranych laboratoriach), a następnie praktycznie wprowadza studentów w tematykę zajęć zgodnie z załączonym planem. Na ostatnich laboratoriach studenci przystępują do kolokwium.
|
W cyklu 2023/24Z:
Patologia jest działem medycyny zajmującym się etiologią, patogenezą, zmianami morfologicznymi i czynnościowymi w procesach chorobowych. Stanowi ona pomost pomiędzy podstawowymi naukami medycznymi a dziedzinami medycyny klinicznej. Tradycyjnie dzieli się ją na patologię ogólną i szczegółową. Pierwsza zajmuje się podstawowymi mechanizmami odpowiedzi komórek na uszkodzenia lub inne zaburzenia. Patologia szczegółowa zajmuje się zmianami
w odniesieniu do poszczególnych narządów. Właściwie postawione rozpoznanie, które opiera się na powiązanym
z danymi klinicznymi obrazie makroskopowym i mikroskopowym oraz coraz częściej na badaniach dodatkowych (immunohistochemicznych i molekularnych) - warunkuje wybór właściwego postępowania terapeutycznego. W nowotworach prawidłowe rozpoznanie i badania dodatkowe warunkują ocenę rokowania. Student w momencie rozpoczęcia kursu z patomorfologii powinien mieć opanowane wiadomości
z zakresu podstawowych nauk medycznych, zwłaszcza anatomii i histologii, w tym umiejętność mikroskopowania. Student zdobywa wiedzę dotyczącą roli patomorfologii w diagnostyce oraz badaniach naukowych. Przedstawione są zagadnienia dotyczące badania histopatologicznego, autopsyjnego, badań cytologicznych, histochemicznych i immunohistochemicznych , mikroskopowo-elektronowych oraz molekularnych. Student zdobywa wiedzę obejmującą zrozumienie pojęć z zakresu: zmian wstecznych i postępowych (ich przyczyn i morfologicznych wykładników; uszkodzenia, adaptacji i śmierci komórki, zwyrodnień, martwicy, przerostu, rozrostu); zaburzeń w krążeniu: (pojęcie krwotoku, wstrząsu, zawału, zakrzepicy, zatory, żylaki, miażdżyca, choroba niedokrwienna serca, obrzęki i odwodnienie); zapaleń (podział zapaleń, mianownictwo, mediatory zapalenia, kliniczne objawy ostrego i przewlekłego zapalenia, zapalenia ziarniniakowe); wybranych zagadnień z chorób autoimmunologicznych, stanów przednowotworowych oraz nowotworów (klasyfikacja, stopnie złośliwości, drogi szerzenia się nowotworów, czynniki ryzyka).
Zajęcia z przedmiotu Patomorfologia dla III roku kierunku analityka medyczna prowadzone są w formie wykładów oraz laboratoriów. Tematyka zajęć laboratoryjnych poświęcona jest sposobom zabezpieczenia, przygotowania i opracowania materiału tkankowego do badań, a także barwieniom histochemicznym i znakowaniom immunohistochemicznym oraz technikom biologii molekularnej. Tematyka zajęć mikroskopowych poświęcona jest ocenie preparatów histopatologicznych.
Asystent rozpoczyna laboratoria od sprawdzenia wiadomości (sprawdzian pisemny, na wybranych laboratoriach), a następnie praktycznie wprowadza studentów w tematykę zajęć zgodnie z załączonym planem. Na ostatnich laboratoriach studenci przystępują do kolokwium. |
W cyklu 2024/25Z:
Patologia jest działem medycyny zajmującym się etiologią, patogenezą, zmianami morfologicznymi i czynnościowymi w procesach chorobowych. Stanowi ona pomost pomiędzy podstawowymi naukami medycznymi a dziedzinami medycyny klinicznej. Tradycyjnie dzieli się ją na patologię ogólną i szczegółową. Pierwsza zajmuje się podstawowymi mechanizmami odpowiedzi komórek na uszkodzenia lub inne zaburzenia. Patologia szczegółowa zajmuje się zmianami
w odniesieniu do poszczególnych narządów. Właściwie postawione rozpoznanie, które opiera się na powiązanym
z danymi klinicznymi obrazie makroskopowym i mikroskopowym oraz coraz częściej na badaniach dodatkowych (immunohistochemicznych i molekularnych) - warunkuje wybór właściwego postępowania terapeutycznego. W nowotworach prawidłowe rozpoznanie i badania dodatkowe warunkują ocenę rokowania. Student w momencie rozpoczęcia kursu z patomorfologii powinien mieć opanowane wiadomości
z zakresu podstawowych nauk medycznych, zwłaszcza anatomii i histologii, w tym umiejętność mikroskopowania. Student zdobywa wiedzę dotyczącą roli patomorfologii w diagnostyce oraz badaniach naukowych. Przedstawione są zagadnienia dotyczące badania histopatologicznego, autopsyjnego, badań cytologicznych, histochemicznych i immunohistochemicznych , mikroskopowo-elektronowych oraz molekularnych. Student zdobywa wiedzę obejmującą zrozumienie pojęć z zakresu: zmian wstecznych i postępowych (ich przyczyn i morfologicznych wykładników; uszkodzenia, adaptacji i śmierci komórki, zwyrodnień, martwicy, przerostu, rozrostu); zaburzeń w krążeniu: (pojęcie krwotoku, wstrząsu, zawału, zakrzepicy, zatory, żylaki, miażdżyca, choroba niedokrwienna serca, obrzęki i odwodnienie); zapaleń (podział zapaleń, mianownictwo, mediatory zapalenia, kliniczne objawy ostrego i przewlekłego zapalenia, zapalenia ziarniniakowe); wybranych zagadnień z chorób autoimmunologicznych, stanów przednowotworowych oraz nowotworów (klasyfikacja, stopnie złośliwości, drogi szerzenia się nowotworów, czynniki ryzyka).
Zajęcia z przedmiotu Patomorfologia dla III roku kierunku analityka medyczna prowadzone są w formie wykładów oraz laboratoriów. Tematyka zajęć laboratoryjnych poświęcona jest sposobom zabezpieczenia, przygotowania i opracowania materiału tkankowego do badań, a także barwieniom histochemicznym i znakowaniom immunohistochemicznym oraz technikom biologii molekularnej. Tematyka zajęć mikroskopowych poświęcona jest ocenie preparatów histopatologicznych.
Asystent rozpoczyna laboratoria od sprawdzenia wiadomości (sprawdzian pisemny, na wybranych laboratoriach), a następnie praktycznie wprowadza studentów w tematykę zajęć zgodnie z załączonym planem. Na ostatnich laboratoriach studenci przystępują do kolokwium. |
Całkowity nakład pracy studenta
obowiązuje od cyklu kształcenia 2024/25 :
1. Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi:
udział w wykładach: 30 godzin
udział w laboratoriach: 30 godzin
Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi 60 godzin, co odpowiada 2,4 punktom ECTS.
2. Bilans nakładu pracy studenta:
udział w wykładach: 30 godzin
udział w laboratoriach: 30 godzin
przygotowanie do laboratoriów (do zajęć bloku laboratoryjnego, mikroskopowego, do sprawdzianów pisemnych, do prezentacji multimedialnej, do raportu
z projektowania i analizy badań naukowych): 16 godzin
czytanie wskazanej literatury naukowej: 8 godzin
przygotowanie do kolokwium zaliczeniowego w trakcie bloku laboratoryjnego: 7 godzin
przygotowanie do egzaminu i egzamin: 7+2= 9 godzin.
Łączny nakład pracy studenta związany z realizacją przedmiotu wynosi 100 godzin, co odpowiada 4 punktom ECTS.
3. Bilans nakładu pracy studenta o charakterze praktycznym:
udział w laboratoriach o charakterze praktycznym: 30 godzin
przygotowanie do laboratoriów (w zakresie praktycznym): 16 godzin
przygotowanie do kolokwium zaliczeniowego w trakcie bloku laboratoryjnego: 7 godzin
przygotowanie do egzaminu: 7 godzin.
Łączny nakład pracy studenta o charakterze praktycznym wynosi 60 godzin co odpowiada 2,4 punktu ECTS.
4. Czas wymagany do odbycia obowiązkowej praktyki:
Nie dotyczy.
Poprzednie cykle kształcenia:
1. Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi:
• udział w wykładach: 30 godzin
• udział w laboratoriach: 30 godzin
• udział w seminariach: nie dotyczy
• udział w konsultacjach naukowo - badawczych:
15 godzin
• udział w egzaminie teoretycznym: 2 godziny
Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi
77 godzin, co odpowiada 2,57 punktom ECTS
2. Bilans nakładu pracy studenta:
• udział w wykładach: 30 godzin
• udział w laboratoriach: 30 godzin
• udział w seminariach: nie dotyczy
• udział w konsultacjach naukowo - badawczych:
15 godzin
• przygotowanie do laboratoriów (do zajęć bloku laboratoryjnego, mikroskopowego, do sprawdzianów pisemnych, do prezentacji multimedialnej, do raportu z projektowania i analizy badań naukowych): 28 godzin
• przygotowanie do kolokwium zaliczeniowego
w trakcie bloku laboratoryjnego: 5 godzin
• przygotowanie do egzaminu i egzamin: 10 + 2 = 12 godzin
Łączny nakład pracy studenta związany z realizacją przedmiotu wynosi 120 godzin, co odpowiada
4 punktom ECTS.
3. Nakład pracy związany z prowadzonymi badaniami naukowymi:
nie dotyczy.
4. Czas wymagany do przygotowania się i do uczestnictwa w procesie oceniania:
• przygotowanie do kolokwium: 5 godzin
• przygotowanie do egzaminu i egzamin: 10 + 2= 12 godziny
Łączny nakład pracy studenta związany z przygotowaniem do uczestnictwa w procesie oceniania wynosi 17 godzin, co odpowiada 0,57 punktu ECTS
5. Bilans nakładu pracy studenta o charakterze praktycznym:
• udział w laboratoriach: 30 godzin
• przygotowanie do laboratoriów (w zakresie praktycznym):
− przygotowanie do zajęć bloku laboratoryjnego:
10 godzin
− przygotowanie do zajęć bloku mikroskopowego:
5 godzin
− przygotowanie do prezentacji multimedialnej:
5 godzin
− przygotowanie do raportu z projektowania i analizy badań naukowych: 8 godzin
• przygotowanie do kolokwium zaliczeniowego
w trakcie bloku laboratoryjnego (w zakresie praktycznym): 3 godziny
• udział w konsultacjach naukowo - badawczych
(w zakresie praktycznym): 12 godzin
Łączny nakład pracy studenta o charakterze praktycznym wynosi 73 godziny co odpowiada 2,92 punktu ECTS.
6. Bilans nakładu pracy studenta poświęcony zdobywaniu kompetencji społecznych
Kształcenie w dziedzinie afektywnej poprzez proces samokształcenia:
• udział w konsultacjach naukowo - badawczych: 3 godziny
Łączny czas pracy studenta potrzebny do zdobywania kompetencji społecznych w zakresie przedmiotu wynosi
3 godziny, co odpowiada 0,1 punktu ECTS
7. Czas wymagany do odbycia obowiązkowej praktyki
• nie dotyczy
Efekty uczenia się - wiedza
W1: zna terminologię patomorfologiczną, zna definicję, patofizjologię oraz etiologię zmian wstecznych
i zaburzeń w krążeniu; potrafi podać podział i zna definicję oraz przyczyny zapaleń; potrafi opisać proces transformacji i progresji nowotworowej, potrafi podać klasyfikację, opisać stopnie złośliwości, drogi szerzenia i czynniki ryzyka nowotworów (K_E.W3, K_E.W14)
W2: zna rolę badań z zakresu diagnostyki histopatologicznej w rozpoznawaniu, monitorowaniu, rokowaniu zaburzeń narządowych i układowych oraz kryteria doboru tych badań i zasady wykonywania w odniesieniu do diagnostyki histopatologicznej (K_E.W14, K_E.W15, K_E.W23)
W3: zna zasady przygotowania i opracowania materiału tkankowego do diagnostyki histopatologicznej, zarówno do badań podstawowych, jak i badań z zakresy biologii molekularnej; potrafi opisać metody diagnostyki patomorfologicznej, tj.: badanie śródoperacyjne, badanie pooperacyjne, badanie biopsyjne (potrafi opisać szczegółowo rodzaje badań biopsyjnych), badanie autopsyjne (K_E.W9., K_E.W14).
W4: zna zasady i potrafi scharakteryzować barwienia
i znakowania z zakresu histochemii, immunohistochemii oraz biologii molekularnej (K_E.W9)
W5: zna zasady interpretacji wyników badań patomorfologicznych w celu zróżnicowania stanów patologicznych. Zna przyczyny powstawania artefaktów oraz metody ich zapobiegania, a także rozumie konieczność przeprowadzania kontroli dodatniej i ujemnej wykonywanych oznaczeń (K_E.W27)
W6: zna rodzaje i charakterystykę materiału biologicznego, zasady i metodykę pobierania, transportu, przechowywania
i przygotowania materiału tkankowego do diagnostyki histopatologicznej (K_E.W9, K_E.W15)
Efekty uczenia się - umiejętności
U1: posługuje się mikroskopem optycznym oraz technikami histochemicznymi w celu opisu cech morfologicznych w preparatach mikroskopowych tkanek prawidłowych
i patologicznie zmienionych (K_E.U2.)
U2: wskazuje związek między nieprawidłowościami morfologicznymi i biochemicznymi a funkcją zmienionych narządów i układów w stanach chorobowych, objawami klinicznymi i strategią diagnostyczną z zakresu diagnostyki patomorfologicznej (K_E.U1.)
U3: proponuje profile, schematy i algorytmy postępowania diagnostycznego w różnych stanach klinicznych, zgodnie
z zasadami etyki zawodowej, wymogami dobrej praktyki laboratoryjnej i medycyny laboratoryjnej opartej na dowodach naukowych w odniesieniu do materiału tkankowego w diagnostyce histopatologicznej (K_E.U19, K_E.U20.)
U4: dobiera i wykonuje barwienia histochemiczne (podstawowe i specjalne) dla postępowania diagnostycznego w różnych stanach klinicznych (K_E.U19, K_E.U20)
U5: rozpoznaje zmiany morfologiczne charakterystyczne
dla określonej jednostki chorobowej (K_E.U3)
U6: interpretuje wyniki badań patomorfologicznych celem wykluczenia bądź rozpoznania schorzenia, diagnostyki różnicowej chorób, monitorowania przebiegu schorzenia
i oceny efektów leczenia w różnych stanach klinicznych. Potrafi rozpoznawać i zapobiegać artefaktom (K_E.U4., K_E.U21.)
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
K1: w trakcie zajęć praktycznych współpracuje z członkami grupy i stosuje zasady koleżeństwa zawodowego oraz rozumie ważność tych działań (K_E.K2)
K2: dba o bezpieczeństwo własne i innych osób (K_E.K3)
K3: prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane
z wykonywaniem zawodu diagnosty laboratoryjnego
w zakładach patomorfologii (K_E.K4)
K4: potrafi współpracować z klinicystami w zakresie diagnostyki patomorfologicznej (K_E.K2)
K5: potrafi wykazać się kreatywnością w działaniu związanym z realizacją zadań diagnosty (K_E.K1)
Metody dydaktyczne
Wykład:
– wykład informacyjny (konwencjonalny) z prezentacją multimedialną
– wykład problemowy
– wykład konwersatoryjny
Laboratoria:
– ćwiczenia praktyczne
– dyskusja
– projektowanie i analiza badań naukowych
– analiza wyników badań patomorfologicznych
– studium przypadku
Seminaria:
• nie dotyczy
Metody dydaktyczne eksponujące
- pokaz
Metody dydaktyczne podające
- wykład informacyjny (konwencjonalny)
- opis
- wykład konwersatoryjny
Metody dydaktyczne poszukujące
- doświadczeń
- obserwacji
- ćwiczeniowa
- laboratoryjna
- studium przypadku
Rodzaj przedmiotu
przedmiot obligatoryjny
Wymagania wstępne
Do realizacji przedmiotu Patomorfologia niezbędne jest posiadanie podstawowych wiadomości z zakresu anatomii, fizjologii, histologii i embriologii, biologii i fizjologii komórki, biochemii. Student powinien posiadać wiedzę i umiejętności zdobyte podczas kształcenia z zakresu przedmiotów: biologii
i genetyki, anatomii, fizjologii, histologii, biochemii.
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
Podstawą do zaliczenia przedmiotu Patomorfologia jest przestrzeganie zasad ujętych w Regulaminie Dydaktycznym Katedry Patomorfologii Klinicznej.
Warunkiem zaliczenia laboratoriów, a tym samym dopuszczenia do egzaminu końcowego jest uzyskanie 60% z łącznej liczby punktów możliwych do uzyskania w czasie laboratoriów (wejściówki, aktywność, wykonanie zadania, kolokwium). Wejściówki w ramach wybranych ćwiczeń (nr 2, 3, 4, 6, 7), na ich początku, przeprowadzany jest sprawdzian pisemny (pytania opisowe i/lub półotwarte) z zagadnień obejmujących materiał z poprzednich zajęć. Z każdego pisemnego sprawdzianu student może uzyskać od 0 do 5 punktów (max 25 pkt) oraz po 1 punkcie za aktywność w trakcie laboratoriów (0- 9 pkt). Dodatkowo Student uzyskuje punkty za wykonanie zadania powierzonego w trakcie ćwiczeń (preparatu, krojenia materiału, oceny mikroskopowej szkiełek, izolacji kwasów nukleinowych lub innych) (0 pkt/brak wykonania zadania lub 1 pkt/zadanie wykonane) (0 - 6 pkt). Studentowi, który nie posiada wymaganej na zajęciach wiedzy, istnieje możliwość przyznania punktów ujemnych.
Na ostatnich laboratoriach przeprowadzane jest kolokwium składające się z pytań: otwartych oraz półotwartych i testowych. Na kolokwium obowiązuje materiał z laboratoriów oraz wybranych wykładów (nr 1, 2, 8, 9, 10). Nie ma możliwości poprawiania kolokwium.
Brak zaliczenia laboratorium tj. uzyskanie <60% możliwych do zdobycia punktów skutkuje niedopuszczeniem Studenta do egzaminu.
Egzamin końcowy składa się z części testowej obejmującej wiedzę zdobytą podczas wykładów i laboratoriów (test jednokrotnego wyboru; 1 pkt za każdą poprawną odpowiedź) oraz pytań opisowych/półopisowych z laboratoriów.
Oceny wystawiane są według liczby uzyskanych punktów zgodnie z poniższą tabelą.
Procent punktów Ocena
95≤…<100 Bardzo dobry
88≤…<95 Dobry plus
80≤…<88 Dobry
71≤…<80 Dostateczny plus
60≤….<71 Dostateczny
0…<60 Niedostateczny
Egzamin końcowy (0-60 pkt, ≥ 60%); W1, W2, W3, W4, W5, W6, U2, U3, U6, K4
Kolokwium (0-60 pkt, ≥ 60%); W1, W2, W3, W4, W5, W6, U3, U4, U5, U6, K3, K4
Laboratoria (0-40 pkt. ≥ 60%); W1, W2, W3, W4, W5, W6,U1, U2, U3, U4, U5, U6, K1, K2, K3, K4, K5
Zaliczenie laboratorium (Kolokwium + Laboratoria, max. 100 pkt, ≥ 60%); W1, W2, W3, W4, W5, W6,U1, U2, U3, U4, U5, U6, K1, K2, K3, K4, K5
Praktyki zawodowe
Literatura
Literatura obowiązkowa:
1.Robbins Patologia” Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Warszawa-Wrocław 2019
2. Kruś S, Skrzypek-Fakhoury E. Patomorfologia kliniczna. PZWL, Warszawa 1996
3. Stevens A, Lowe J. Patologia, CZLEJ, Lublin 2005
4. Zabel M. Immunocytochemia. PWN, Warszawa 1999
5. Zawistowski S. Technika histopatologiczna. PZWL, Warszawa 1986
6. Kumar V, Abbas KA., Aster J. Robbins Patologia (red. wyd. pol. Olszewski WT). Urban & Partner, Wrocław 2014.
Literatura uzupełniająca:
1. Bibbo M, Wilbur DC. Comprehensive cytopathology. Saunders Elsevier, Philadelphia 2008
2. Carson FL, Hladik Ch. Histotechnology (3rd edition). ASCP, Chicago 2009
3. Słomski R. Analiza DNA. Teoria i praktyka. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, Poznań 2008
4. Stachura J, Domagała W. Patologia znaczy słowo o chorobie (tom 1). PAU, Kraków 2016
5. Stachura J, Domagała W. Patologia znaczy słowo o chorobie (tom 2). PAU, Kraków 2005
6. Wieczorek M. Histopatologia ogólna i podstawy cytodiagnostyki. Śląska Akademia Medyczna, Katowice 2006.
7. http://pol-pat.pl/index.php/standardy-i-wytyczne-w-patomorfologii/
|
W cyklu 2023/24Z:
Literatura obowiązkowa:
1.Robbins Patologia” Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Warszawa-Wrocław 2019
2. Kruś S, Skrzypek-Fakhoury E. Patomorfologia kliniczna. PZWL, Warszawa 1996
3. Stevens A, Lowe J. Patologia, CZLEJ, Lublin 2005
4. Zabel M. Immunocytochemia. PWN, Warszawa 1999
5. Zawistowski S. Technika histopatologiczna. PZWL, Warszawa 1986
6. Kumar V, Abbas KA., Aster J. Robbins Patologia (red. wyd. pol. Olszewski WT). Urban & Partner, Wrocław 2014.
Literatura uzupełniająca:
1. Bibbo M, Wilbur DC. Comprehensive cytopathology. Saunders Elsevier, Philadelphia 2008
2. Carson FL, Hladik Ch. Histotechnology (3rd edition). ASCP, Chicago 2009
3. Słomski R. Analiza DNA. Teoria i praktyka. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, Poznań 2008
4. Stachura J, Domagała W. Patologia znaczy słowo o chorobie (tom 1). PAU, Kraków 2016
5. Stachura J, Domagała W. Patologia znaczy słowo o chorobie (tom 2). PAU, Kraków 2005
6. Wieczorek M. Histopatologia ogólna i podstawy cytodiagnostyki. Śląska Akademia Medyczna, Katowice 2006.
7. http://pol-pat.pl/index.php/standardy-i-wytyczne-w-patomorfologii/ |
W cyklu 2024/25Z:
Literatura obowiązkowa:
1.Robbins Patologia” Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Warszawa-Wrocław 2019
2. Kruś S, Skrzypek-Fakhoury E. Patomorfologia kliniczna. PZWL, Warszawa 1996
3. Stevens A, Lowe J. Patologia, CZLEJ, Lublin 2005
4. Zabel M. Immunocytochemia. PWN, Warszawa 1999
5. Zawistowski S. Technika histopatologiczna. PZWL, Warszawa 1986
6. Kumar V, Abbas KA., Aster J. Robbins Patologia (red. wyd. pol. Olszewski WT). Urban & Partner, Wrocław 2014.
Literatura uzupełniająca:
1. Bibbo M, Wilbur DC. Comprehensive cytopathology. Saunders Elsevier, Philadelphia 2008
2. Carson FL, Hladik Ch. Histotechnology (3rd edition). ASCP, Chicago 2009
3. Słomski R. Analiza DNA. Teoria i praktyka. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, Poznań 2008
4. Stachura J, Domagała W. Patologia znaczy słowo o chorobie (tom 1). PAU, Kraków 2016
5. Stachura J, Domagała W. Patologia znaczy słowo o chorobie (tom 2). PAU, Kraków 2005
6. Wieczorek M. Histopatologia ogólna i podstawy cytodiagnostyki. Śląska Akademia Medyczna, Katowice 2006.
7. http://pol-pat.pl/index.php/standardy-i-wytyczne-w-patomorfologii/ |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i
terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: