Psychiatria
1600-Lek5PSYC-J
W ramach wykładów i seminariów z przedmiotu Psychiatria student opanuje podstawy psychopatologii i elementarne umiejętności w zakresie kontaktu z pacjentem z zaburzeniami psychicznymi, umożliwiające postawienie rozpoznania wstępnego oraz określenie możliwości postępowania terapeutycznego. W efekcie student będzie potrafił zidentyfikować podstawowe objawy zaburzeń psychotycznych, lękowych, zaburzeń nastroju, uzależnień, otępień i innych organicznych zaburzeń psychicznych, zaburzeń osobowości i zaburzeń zachowania. Student zdobędzie wiedzę w zakresie prawidłowego przeprowadzania wywiadu z pacjentem, różnicowania poszczególnych zaburzeń psychicznych i zaburzeń organicznych (neuroobrazowanie, badania laboratoryjne). Uzyska wiedzę w zakresie uwarunkowań prawnych, związanych z udzielaniem pomocy osobom z zaburzeniami psychicznymi (uzyskiwanie świadomej zgody, warunki przyjęcia do szpitala psychiatrycznego bez zgody pacjenta, zastosowanie przymusu bezpośredniego) oraz identyfikacji ofiar przemocy, a także zasad postępowania w przypadku występowania przesłanek do wszczęcia procedury „Niebieskiej Karty”. Dodatkowo student poszerzy swoją wiedzę na temat seksualności człowieka, zaburzeń seksualnych oraz samobójstw- ich etiologii, częstości występowania oraz form pomocy i leczenia osobom, które podjęły próby samobójcze.
Ćwiczenia poświęcone są nabyciu umiejętności praktycznych w zakresie: oceny stanu psychicznego pacjenta, prawidłowego przeprowadzania wywiadu z pacjentem celem postawienia diagnozy, różnicowania poszczególnych zaburzeń psychicznych i zaburzeń organicznych (neuroobrazowanie, badania laboratoryjne); farmakologicznego leczenia poszczególnych zaburzeń psychicznych oraz wykorzystania psychoterapii; uzyskiwania świadomej zgody na leczenie psychiatryczne, a w przypadku jej braku wdrożenie postępowania zgodnego z prawem oraz zastosowania przymusu bezpośredniego wobec pacjentów zaburzonych psychicznie, a stanowiących zagrożenie dla siebie lub innych osób.
Całkowity nakład pracy studenta
Całkowity nakład pracy studenta/słuchacza studiów podyplomowych/uczestnika kursów dokształcających 1. Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi:
- udział w wykładach: 18 godzin
- udział w seminariach: 30 godzin
- udział w ćwiczeniach: 42 godziny
- przeprowadzenie zaliczenia: 4 godziny
Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi 94 godziny, co odpowiada 3,76 punktu ECTS
2. Bilans nakładu pracy studenta:
- udział w wykładach: 18 godzin
- udział w seminariach: 30 godzin
- udział w ćwiczeniach: 42 godziny
- przygotowanie do ćwiczeń (w tym czytanie wskazanej literatury): 10 godzin
- przygotowanie do zaliczenia i zaliczenie: 6+4 = 10 godzin
Łączny nakład pracy studenta wynosi 110 godzin, co odpowiada
4,4 punktom ECTS
3. Bilans nakładu pracy związany z realizacją efektów uczenia się w warunkach symulacji medycznej (grupa E)
- udział w ćwiczeniach- 4,5 godziny
Łączny nakład pracy związany z realizacją efektów uczenia się w warunkach symulacji medycznej wynosi 4,5 godziny, co odpowiada 0,18 punktu ECTS; procent zajęć umożliwiających osiągnięcie efektów uczenia się: 5%
4. Bilans nakładu pracy związany z realizacją efektów uczenia się odnoszących się do komunikacji medycznej:
- udział w ćwiczeniach- 3 godziny
Łączny nakład pracy związany z realizacją efektów uczenia się odnoszących się do komunikacji medycznej wynosi 3 godziny, co odpowiada 0,12 punktu ECTS.
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się – wiedza W1: charakteryzuje psychospołeczne konsekwencje choroby ostrej i przewlekłej u dzieci, w tym nastoletnich, i dorosłych; (D.W8)
W2: opisuje psychospołeczne konsekwencje hospitalizacji dzieci, w tym nastoletnich, i dorosłych w sytuacjach nagłych i chorobach przewlekłych (D.W9.)
W3: wymienia psychospołeczne konsekwencje choroby dla rodziny pacjenta (rodzina z chorym dzieckiem, w tym nastoletnim, dorosłym i osobą starszą); (D.W10)
W4: opisuje rolę rodziny pacjenta w procesie chorowania (rozpoznanie choroby, adaptacja do choroby, wyleczenie) oraz sposoby radzenia sobie w sytuacjach trudnych (postęp choroby, proces umierania, żałoba); (D.W11.)
W5: charakteryzuje problemowe używanie substancji psychoaktywnych i uzależnienia od nich oraz uzależnienia behawioralne, metody przeprowadzania krótkich interwencji wobec osób używających problemowo substancji psychoaktywnych, mechanizmy powstawania uzależnień oraz cele i sposoby leczenia osób uzależnionych oraz skuteczne strategie profilaktyczne, zaburzenia psychosomatyczne występujące u osób będących w bliskiej relacji z osobą uzależnioną oraz sposoby postępowania terapeutycznego; (D.W12.)
W6: nazywa formy przemocy, w tym przemocy w rodzinie, społeczne uwarunkowania różnych form przemocy oraz rolę lekarza w jej rozpoznawaniu, a także zasady postępowania w przypadku podejrzenia przemocy, z uwzględnieniem procedury „Niebieskiej
Karty”; (D.W13.)
W7: omawia zagadnienia dziecka maltretowanego i dziecka wykorzystywanego seksualnie oraz zasady interwencji w przypadku takich pacjentów; (E.W4.)
W8: omawia zagadnienia upośledzenia umysłowego, zaburzeń zachowania, psychoz, uzależnień, zaburzeń ze spektrum autyzmu, zaburzeń odżywiania i wydalania u dzieci; (E.W5.)
W9: przedstawia symptomatologię ogólną zaburzeń psychicznych i zasady ich klasyfikacji według głównych systemów klasyfikacyjnych; (E.W17.)
W10: opisuje uwarunkowania środowiskowe i epidemiologiczne, przyczyny, objawy, zasady diagnozowania i postępowania terapeutycznego w przypadku najczęstszych chorób psychiatrycznych oraz ich powikłań:
1) schizofrenii;
2) zaburzeń afektywnych;
3) zaburzeń nerwicowych i adaptacyjnych;
4) zaburzeń odżywiania;
5)zaburzeń związanych z przyjmowaniem substancji psychoaktywnych;
6) zaburzeń snu;
7) otępień;
8) zaburzeń osobowości; (E.W18.)
W11: omawia problematykę zachowań samobójczych (E.W19.)
W12: opisuje specyfikę zaburzeń psychicznych i ich leczenia u dzieci, w tym nastoletnich, oraz osób starszych; (E.W20.)
W13: charakteryzuje objawy zaburzeń psychicznych w przebiegu chorób somatycznych, ich wpływ na przebieg choroby podstawowej i rokowanie oraz zasady ich leczenia; (E.W21.)
W15: przedstawia regulacje prawne dotyczące ochrony zdrowia psychicznego, ze szczególnym uwzględnieniem zasad przyjęcia do szpitala psychiatrycznego; (E.W23.)
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się – umiejętności U1: potrafi dostosować sposób komunikacji werbalnej do potrzeb pacjenta, wyrażając się w sposób zrozumiały i unikając żargonu medycznego (D.U11)
U2: rozpoznaje i analizuje sytuacje trudne i wyzwania związane z komunikowaniem się, w tym płacz, silne emocje, lęk, przerywanie wypowiedzi, kwestie kłopotliwe i drażliwe, milczenie, wycofanie, zachowania agresywne i roszczeniowe, oraz potrafi radzić
sobie z nimi w sposób konstruktywny; (D.U12.)
U3: nawiązuje z pacjentem i osobą towarzyszącą pacjentowi kontakt służący budowaniu właściwej relacji (np. Model 4 nawyków – 4 Habits Model: Zainwestuj w początek (Invest in the beginning), Wykaż empatię (Demonstrate empathy), Rozpoznaj perspektywę pacjenta (Elicit the patient’s perspective), Zainwestuj w koniec (Invest in the end)); (D.U13)
U4: potrafi spojrzeć na sytuację z perspektywy pacjenta, budując odpowiedni kontekst rozmowy i używając metody elicytacji, a następnie uwzględnić ją w budowaniu komunikatów werbalnych. (D.U14.)
U5: potrafi zebrać wywiad z dorosłym, w tym osobą starszą, wykorzystując umiejętności dotyczące treści, procesu i percepcji komunikowania się, z uwzględnieniem perspektywy biomedycznej i perspektywy pacjenta; (E.U1.)
U6: przeprowadza badanie psychiatryczne pacjenta oraz ocenia jego stan psychiczny; (E.U7.)
U7: rozpoznaje objawy ryzykownego i szkodliwego używania alkoholu oraz problemowego używania innych substancji psychoaktywnych, objawy uzależnienia od substancji psychoaktywnych oraz uzależnień behawioralnych i proponuje
prawidłowe postępowanie terapeutyczne oraz medyczne; (E.U11.)
U8: rozpoznaje stany wymagające leczenia w warunkach szpitalnych; (E.U12.)
U9: potrafi prowadzić dokumentację medyczną pacjenta, w tym w postaci elektronicznej, zgodnie z przepisami prawa; (E.U18.)
U10: potrafi udzielać świadczeń zdrowotnych z użyciem dostępnych systemów teleinformatycznych lub systemów łączności wykorzystywanych w ochronie zdrowia (E.U20.)
U11: prowadzi edukację zdrowotną pacjenta, w tym edukację żywieniową dostosowaną do indywidualnych potrzeb; (E.U21.)
U12: potrafi zebrać wywiad z pacjentem w kierunku występowania myśli samobójczych, w przypadku gdy jest to uzasadnione; (E.U24.)
U13: podejmuje wspólnie z pacjentem decyzje diagnostyczno-terapeutyczne (oceniać stopień zaangażowania pacjenta, jego potrzeby i możliwości w tym zakresie, zachęcać pacjenta do brania aktywnego udziału w procesie podejmowania decyzji, omawiać
zalety, wady, spodziewane rezultaty i konsekwencje wynikające z decyzji) i uzyskiwać świadomą zgodę pacjenta; (E.U26.)
U14: potrafi komunikować się z pacjentami z grup zagrożonych wykluczeniem ekonomicznym lub społecznym, z poszanowaniem ich godności; (E.U27.)
U15: identyfikuje społeczne determinanty zdrowia, wskaźniki występowania zachowań anty zdrowotnych i autodestrukcyjnych oraz omawiać je z pacjentem i sporządzić notatkę w dokumentacji medycznej; (E.U28.)
U16: identyfikuje możliwe wskaźniki wystąpienia przemocy, w tym przemocy w rodzinie, zebrać wywiad w kierunku weryfikacji czy istnieje ryzyko, że pacjent doświadcza przemocy, sporządzić notatkę w dokumentacji medycznej oraz wszcząć procedurę „Niebieskiej Karty”; (E.U29.)
U17: potrafi stosować zasady przekazywania informacji zwrotnej (konstruktywnej, nieoceniającej, opisowej) w ramach współpracy w zespole; (E.U30.)
U18: potrafi przyjąć, wyjaśnić i analizować własną rolę i zakres odpowiedzialności w zespole oraz rozpoznawać swoją rolę jako lekarza w zespole; (E.U31.)
U19: uzyskuje informacje od członków zespołu z poszanowaniem ich zróżnicowanych opinii i specjalistycznych kompetencji oraz uwzględniać te informacje w planie diagnostyczno-terapeutycznym pacjenta; (E.U32.)
U20: omawia w zespole sytuację pacjenta z wyłączeniem subiektywnych ocen, z poszanowaniem godności pacjenta; (E.U33.)
U21: potrafi stosować następujące protokoły (np. w trakcie przekazywania opieki nad pacjentem, zlecania konsultacji pacjenta lub jej udzielania):
1) ATMIST (A (Age – wiek), T (Time of injury – czas powstania urazu), M (Mechanism of injury – mechanizm urazu), I (Injury suspected – podejrzewane skutki urazu), S (Symptoms/Signs – objawy), T (Treatment/Time – leczenie i czas dotarcia));
2) RSVP/ISBAR (R (Reason – przyczyna, dlaczego), S (Story – historia pacjenta), V (Vital signs – parametry życiowe), P (Plan – plan dla pacjenta)/I (Introduction – wprowadzenie), S (Situation – sytuacja), B (Background – tło), A (Assessment – ocena), R (Recommendation – rekomendacja)). (E.U34.)
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Efekty uczenia się – kompetencje społeczne K1: nawiązuje i potrafi utrzymać głęboki oraz pełen szacunku kontaktu z pacjentem, a także okazuje zrozumienie dla różnic światopoglądowych i kulturowych (K_K01)
K2: kieruje się dobrem pacjenta (K_K02)
K3 pamięta o przestrzeganiu tajemnicy lekarskiej i praw pacjenta: (K_K03)
K4: podejmuje działania wobec pacjenta w oparciu o zasady etyczne, ze świadomością społecznych uwarunkowań i ograniczeń wynikających z choroby (K_K04)
K5: dostrzega i rozpoznaje własne ograniczenia oraz dokonuje samooceny deficytów i potrzeb edukacyjnych (K_K05)
K6: propaguje zachowania prozdrowotne (K_K06)
K7: wdraża zasady koleżeństwa zawodowego oraz właściwe reguły współdziałania w zespole, w tym z przedstawicielami innych zawodów medycznych, także w środowisku wielokulturowym (K_K09)
K8: akceptuje przyjmowanie odpowiedzialności związanej z decyzjami podejmowanymi w ramach działalności zawodowej, w tym w kategoriach bezpieczeństwa własnego i innych osób (K_K11)
Metody dydaktyczne
Wykłady:
• Wykład informacyjny
• Dyskusja dydaktyczna
Seminaria:
• Dyskusja dydaktyczna
• Analiza przypadków
Ćwiczenia:
• Ćwiczenia kliniczne
• Analiza przypadków
• Metody eksponujące: film
Metody dydaktyczne podające
- wykład informacyjny (konwencjonalny)
Metody dydaktyczne poszukujące
- ćwiczeniowa
- seminaryjna
- studium przypadku
- obserwacji
Rodzaj przedmiotu
przedmiot obligatoryjny
Wymagania wstępne
Student(ka) rozpoczynający/a kształcenie z przedmiotu Psychiatria powinien/na posiadać wiedzę z przedmiotów realizowanych w ramach Nauk przedklinicznych (grupa C), Nauk klinicznych (grupa D) oraz posiadać umiejętności komunikacji z pacjentem zdobyte w ramach zajęć z komunikacji medycznej prowadzonych na 2-gim roku studiów.
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
Metody i kryteria oceniania Test wejściowy na zaliczenie (≥ 60%)
Egzamin pisemny z wykładów na ocenę (≥ 60%), W9-W11, W15; U12; K3-K4
Egzamin pisemny z seminariów na ocenę (≥ 60%), W1-W10, W12-W13; U16, U21; K5, K7
Wejściówka - 12 pytań testowych na zaliczenie (≥ 60%)
Zaliczenie praktyczne z ćwiczeń na ocenę (≥60%); W1-W5, W8-W10, W12-W13; U2-U11, U13-U15, U17-U20, K2,K6,K8
System punktacji- umiejętność nawiązania kontaktu z pacjentem z zaburzeniami psychicznymi i zebrania wywiadu: 5 pkt; umiejętność postawienia rozpoznania wstępnego: 5 pkt; umiejętność zaplanowania postępowania diagnostycznego i terapeutycznego: 5 pkt; łącznie maks. 15 pkt
Przedłużona obserwacja (>50%): K1- K8
Praktyki zawodowe
Literatura
Literatura Literatura podstawowa:
1. Gałecki, Szulc- Psychiatria. Wyd 2. Edra, 2023
Literatura uzupełniająca:
1. Marek Jarema (red. nauk.) Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, wyd. 2, Warszawa 2016,
2. Irena Namysłowska (red.) Psychiatria dzieci i młodzieży. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
W cyklu 2024/25:
Literatura podstawowa: 1. Gałecki, Szulc- Psychiatria. Wyd 2. Edra, 2023
Literatura uzupełniająca: 1. Marek Jarema (red. nauk.) Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, wyd. 2, Warszawa 2016, 2. Irena Namysłowska (red.) Psychiatria dzieci i młodzieży. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
|
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i
terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: