Warsztat umiejętności interpersonalnych 1500-WUMIN-S1
Warsztat umiejętności interpersonalnych, jako przedmiot naukowo-dydaktyczny, stara się podejmować te zagadnienia, które wynikają nie tylko z teoretycznej refleksji nad komunikacją werbalną i niewerbalną, ale przede wszystkim dotyczą praktycznego jej zastosowania. Na szczególną uwagę zasługuje jasność pojęć i terminów oraz czytelność aksjologiczna. W tym celu w realizacji przedmiotu uwzględniono ćwiczenie zasad poprawnej wymowy, akcentowania wyrazowego i zdaniowego (logicznego), frazowania i intonacji. Realizacja wskazanych zagadnień prowadzi do rozwoju emocjonalnego studentów oraz pokonywania przez nich barier komunikacyjnych. Uzdalnia do samodzielnego i kreatywnego myślenia, rozbudzania pomysłowości i odwagi współdziałania w grupie i pokazywania się publicznie. Na treść programową zajęć składają się następujące zagadnienia:
1. Pojęcie komunikacji interpersonalnej i jej poziomów, komunikacji wielokulturowej i międzykulturowej – 2 godz.
2. Korelacja komunikacji werbalnej i niewerbalnej (ręce, nogi i oczy) – 2 godz.
3. Sztuka dialogu i prezentacji (charakter, temperament, inne uwarunkowania osobowe) – 4 godz.
4. Autoprezentacja i jej znaczenie społeczno-kulturowe – 2 godz.
5. Autoprezentacja w rozmowie kwalifikacyjnej – 2 godz.
6. Manipulacje i blokady komunikacji – 2 godz.
7. Warunki i zasady dobrego dialogu – 4 godz.
8. Sztuka dialogu z małym dzieckiem – 2 godz.
9. Sztuka dialogu z nastolatkiem – 2 godz.
10. Sztuka dialogu dorosły – dorosły we wspólnocie małżeńskiej – 2 godz.
11. Sztuka dialogu w relacjach społecznych – 2 godz.
12. Rady dla występujących – 4 godz.
Po ukończeniu przedmiotu student:
1. Definiuje pojęcie komunikacji interpersonalnej, wielokulturowej i międzykulturowej.
2. Zna i wymienia warunki dobrego dialogu (charakter, temperament, inne uwarunkowania osobowe).
3. Wskazuje znaczenie autoprezentacji na tle oczekiwań społeczno-kulturowych.
4. Zna zasady wystąpień publicznych i dostrzega potrzebę społecznego współdziałania.
5. Dostrzega różnice w komunikacji pomiędzy poszczególnymi grupami wiekowymi i społecznymi.
6. Zna podstawowe zasady wystąpień publicznych.
7. Umiejętnie podejmuje rozmowę kwalifikacyjną.
Całkowity nakład pracy studenta
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Metody dydaktyczne
Metody dydaktyczne eksponujące
- inscenizacja
- symulacyjna (gier symulacyjnych)
Metody dydaktyczne podające
- pogadanka
Metody dydaktyczne poszukujące
- stolików eksperckich
- ćwiczeniowa
- doświadczeń
- sytuacyjna
- studium przypadku
Metody dydaktyczne w kształceniu online
- metody ewaluacyjne
- gry i symulacje
- metody odnoszące się do autentycznych lub fikcyjnych sytuacji
- metody oparte na współpracy
- metody rozwijające refleksyjne myślenie
- metody służące prezentacji treści
- metody integracyjne
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2022/23Z: | W cyklu 2023/24Z: | W cyklu 2024/25Z: |
Kryteria oceniania
Metody oceniania (sprawdzania efektów):
Kolokwium ustne z treści warsztatowych oraz literatury wybranej przez studenta – W1, W2, U1, K1.
Kryteria oceniania:
Student zalicza przedmiot, gdy:
a) uczestniczył w zajęciach – obecność na ćwiczeniach jest obowiązkowa i warunkuje przystąpienie studenta do kolokwium ustnego. Nie dopuszcza się nieobecności nieusprawiedliwionej. Każda nieobecność musi być obowiązkowo usprawiedliwiona (np. zwolnienie lekarskie);
b) otrzymał pozytywną ocenę na podstawie wyniku kolokwium ustnego obejmującego treści zajęć oraz literatury obowiązkowej (maksymalna liczba punktów do zdobycia 25, do uzyskania pozytywnej oceny wymagane jest przynajmniej 13 punktów);
c) uzyskał pozytywną ocenę za umiejętne przygotowanie rozmowy kwalifikacyjnej oraz prowadzenie dialogu z osobą z poszczególnej grupy wiekowej (maksymalna liczba punktów do zdobycia 25, do uzyskania pozytywnej oceny wymagane jest przynajmniej 13 punktów).
Student może w sumie uzyskać maksymalnie 50 punktów. Wykładowca może jednorazowo przyznać studentowi maksymalnie 4 punkty za jego zaangażowanie oraz wykazane treści rozszerzone i dopełniające, gratyfikując również staranność i systematyczność pracy. Do zaliczenia semestru wymagane jest 26 punktów, które ustala się według następujących kryteriów:
45-50 punktów – bardzo dobry (5)
40-44 punktów – dobry plus (4,5)
35-39 punktów – dobry (4)
30-34 punktów – dostateczny plus (3,5)
26-29 punktów – dostateczny (3)
25 punktów i mniej – niedostateczny (2)
Zaliczenie przedmiotu odbywa się zgodnie z aktualnie obowiązującym Zarządzeniem Rektora UMK (np. uwarunkowania epidemiologiczne). W roku akademickim 2022/2023 przyjmuję się formę tradycyjną.
Praktyki zawodowe
nie dotyczy
Literatura
Propozycja wysłuchania wykładów:
prof. Jerzego Bralczyka:
https://www.youtube.com/watch?v=TG4ZAGnlPOY
prof. Jana Miodka:
https://www.youtube.com/watch?v=lLKIXsd6kh8
oraz debady językoznawców:
https://www.youtube.com/watch?v=OT0bPy3zC3Q
Literatura sugerowana (do wyboru studenta):
Bandler R., Grinder J., Satir V., Zmieniamy się wraz z rodzinami – o zdrowej komunikacji, tłum. D. Golec, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 1999.
Bolton R., Bariery na drodze komunikacji, w: J. Stewart (red.), Mosty zamiast murów, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002.
Glasl F., Pomocy – konflikty! Koncepcje – ćwiczenia – metody praktyczne, tłum. A. Murzyn, B. Kowalewska, Wyd. Impuls, Kraków 2008.
Żurek E., Sztuka wystąpień, czyli jak mówić, by osiągnąć cel, Wyd. Poltext, Warszawa 2005.
Literatura przedmiotu:
Birch A., Malim T., Psychologia rozwojowa w zarysie, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002.
Brannon L., Psychologia rodzaju. Kobiety i mężczyźni: podobni czy różni?, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2002.
Domachowski W., Psychologia społeczna komunikacji niewerbalnej, Wyd. Edytor, Toruń 1993.
Eliasz H., O sposobach rozumienia pojęcia empatia, „Przegląd Psychologiczny”, 1980, nr 3.
Frydrychowicz S., Proces mówienia, Wyd. Naukowe UAM, Poznań 1999.
Gürtler H., Jak rozwiązywać konflikty w rodzinie: uśmiech zamiast łez, tłum. M. Kaczorowska, Wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa 2003.
Harwas-Napierała B., Komunikacja interpersonalna w rodzinie, Wyd. Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza, Poznań 2008.
Jagieła J., Komunikacja interpersonalna w szkole. Krótki przewodnik psychologiczny, Wydawnictwo Rubikon, Kraków 2004.
Kurcz J., Język i komunikacja, w: J. Strelau (red.), Psychologia, t. 2, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 1997, s. 231-274.
Morreale Sh. P., Spitzberg B. H., Barge J. K., Komunikacja między ludźmi, tłum. D. Kobylińska i in., Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2007.
Nęcki Z., Komunikacja międzyludzka, Wyd. Profesjonalnej Szkoły Biznesu, Kraków 2000.
Niebrzydowski L., Rodzinne uwarunkowania kontaktów interpersonalnych dzieci i młodzieży, „Ossolineum”, Wrocław 1988.
Panz M., Jak dobrze wychowywać i kształcić? Materiały metodyczne dla nauczycieli i dyrektorów, Kraków 2010.
Stewart J., Wprowadzenie do komunikacji interpersonalnej, w: J. Stewart (red.), Mosty zamiast murów, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002.
Tannen D., Ty nic nie rozumiesz, Wyd. W.A.B., Warszawa 1994.
Tyszkowa M., Dziadkowie i wnuki: charakterystyka stosunków wzajemnych, w: M. Tyszkowa (red.), Rodzina a rozwój jednostki, CPBP, Poznań 1990.
Wojciszke B., Kobiety i mężczyźni: odmienne spojrzenia na różnice, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2002.
Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny, red. B. De Barbaro, oprac. P. Budzyna-Dawidowski i in., Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1999 (rozdział „Komunikacja w rodzinie”).
Ziemska M., Rodzina współczesna, Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1999.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: