Wykład fakultatywny "Pokuta w Kościele pierwszych wieków" 1500-WM-W-3-DM

W realizmie łask sakramentalnych, szczególne miejsce zajmuje sakrament pokuty i pojednania. Jest on niepowtarzalną więzią bosko-ludzką, skuteczną w prawdzie i wolności człowieka, jako stworzonego, odkupionego i obdarowanego nadzieją eschatyczną. Kościół od początku swego istnienia podejmował działania zmierzające do ukształtowania w wiernych postawy nawrócenia, zakorzenionej w łasce chrztu świętego, która owocuje posłuszeństwem Chrystusowi i postępowaniem według Jego woli.
Interesujące są drogi rozeznania w Kościele owego daru odpuszczania grzechów. Praktyka pokutna wymagała namysłu, odwagi, ale przede wszystkim sensu wiary. "Sensus Ecclesiae" prowadził czasem po trudnych drogach rodzenia się pełni sakramentologii.

Efekty uczenia się - wiedza

Student ma pogłębioną wiedzę o praktyce pokutnej w pierwszych trzech wiekach chrześcijaństwa K_W17 S2A_W03. Student ma uporządkowaną, prowadząca do specjalizacji szczegółową wiedzę z zakresu historii teologii moralnej K_W07.

Efekty uczenia się - umiejętności

Student potrafi samodzielnie analizować informacje na tematy moralne z wykorzystaniem źródeł K_U01 H2A_U01. Student ma pogłębioną umiejętność przygotowania pracy pisemnej z zakresu sakramentologii moralnej K_U17 H2A_U09.

Efekty uczenia się - kompetencje społeczne

Student ma świadomość złożoności rzeczywistości pokutnej i rozumie potrzebę interdyscyplinarnego podejścia do rozwiązywania problemów moralnych K_K05 H2A_K03. Student interesuje się dokonaniami w zakresie praktyki pokutnej K_K08.

Metody dydaktyczne

Metoda podająca.

Wymagania wstępne

Od studenta wymagana jest znajomość podstawowych prawd katechizmowych dotyczących sakramentów, jak również znajomość faktów historycznych z początków Kościoła.

Kryteria oceniania

student oceniany jest na podstawie egzaminu ustnego, do którego przygotowuje materiał obejmujący następujące zagadnienia (tezy do egzaminu):
1. Misterium usprawiedliwienia człowieka i tajemnica miłosierdzia.
2. Nieodzowność współdziałania człowieka: nawrócenie i pokuta osobowa.
3. Sytuacja Kościoła w II i III wieku.
4. Pokuta u Ojców apostolskich.
5. "Pasterz" Hermasa i jego przesłanie pokutne.
6. Teologiczne rozumienie pokuty u Tertuliana.
7. Cyprian z Kartaginy i jego teologia pokuty.
8. Kościół wschodni i jego praktyki pokutne.
9. Teologia pokuty u Klemensa Aleksandryjskiego.
10. Natura i rodzaje grzechów u Orygenesa.
11. Ekskomunika w Kościele pierwszych wieków.
12. Teologia męczeństwa.
13. Ryty i obrzędy pojednania grzesznika w Kościele zachodnim pierwszych wieków.

Literatura

1. J. Nagórny, "Nawrócenie w ujęciu proroków", RTK 28(1981) z.3, s. 5-17.
2.P. Ludwig, Pojednanie w Kościele, w: Charytański J. (red.), Spotkanie z Bogiem w Kościele, Warszawa 1991, s. 302-308.
3. M. Chłopowiec, Pokuta w Kościele pierwszych wieków, Wrocław 2015.
4.H. Sozomen, Historia Kościoła, Warszawa 1989.
5. J. Szymański, La figura del ministro nell'Ordo Paenitentiae. In riferimneto alle fonti storiche e teologiche, Roma 1997.
6. H. Krzysteczko, Od publicznej praktyki pokutnej do spowiedzi prywatnejSlStHT 29(1996), 323-334.
7. A. Młotek, Pokuta i pojednanie w Kościele pierwotnym, C0llS 17(1985), s. 167-184.
8. J. Ramos-Regidor, Pojednanie w Kościele pierwotnym, Conc 4(1971) nr 1-10, 17-26.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 1500-WM-W-3-DM w USOSweb