Święta judaistyczne i przesłanie chrześciajńskie 1500-OG-SJCH
Pojęcie święta religijnego (Biblia, świat pogański i chrześcijaństwo).
Kalendarze: lunarny i solarny; judaistyczny i chrześcijański.
Znaczenie tradycyjnych świąt żydowskich a przesłanie ewangeliczne (Rz 3,21-26; J 7,2-19.37; 10,22-39; Dz 2,1-13).
Od szabatu do niedzieli.
Rytm czasu i jego uświęcenie (judaizm i chrześcijaństwo).
Charakter historio - zbawczy kalendarza chrześcijańskiego.
Wiadomości wstępne.
Judaizm w okresie hellenistycznym i rzymskim. Polaryzacja, dyskusje i separacja.
Żydzi w Nowym Testamencie i w ujęciu autorów klasycznych oraz pisarzy starochrześcijańskich.
Pojęcie święta religijnego (Biblia a świat pogański).
Sytuacja wspólnot chrześcijańskich w późnej starożytności.
Kalendarze: lunarny i solarny; judaistyczny i chrześcijański.
Znaczenie tradycyjnych świąt żydowskich a przesłanie ewangeliczne: Rosz ha-Szana i żydowski kalendarz liturgiczny, Jom Kippur i Rz 3,21-26, Sukkot i J 7,2-19.37, Chanuka i J 10,22-39,
Purim i topos zbawienia; walka postu z karnawałem;
Żydowski Pesach i Pascha chrześcijańska, Szawuot i Pięćdziesiątnica chrześcijańska wg Dz 2,1-13.
Dni i cykle świąteczne.
Od szabatu do niedzieli.
Poczucie rytmu czasu (judaizm i chrześcijaństwo).
Świętowanie jako siła wspólnototwórcza
Judaizm a świętowanie etapów w życiu człowieka: narodziny, odłączenie od piersi, obrzezanie, podjęcie obowiązków w dorosłości, wydarzenia z życia publicznego. Pogrzeb i żałoba.
Obchody świąteczne jako nadanie sensu życiu ludzkiemu i zwrócenie uwagi na istotne wartości.
Charakter historio - zbawczy kalendarza chrześcijańskiego.
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Efekty uczenia się – wiedza
W1: Ma wiedzę o podstawowych elementach religijności biblijnej, judaistycznej
i chrześcijańskiej.
W2: Opisuje rolę i miejsce świąt w religii mojżeszowej i chrześcijańskiej.
W3: Charakteryzuje powiązania rytuałów i cyklu świąt w liturgii synagogalnej
i obrzędach Kościoła.
Efekty uczenia się – umiejętności U1: Potrafi analizować, selekcjonować i użytkować informacje w zakresie liturgii
i obrzędowości z wykorzystaniem różnych źródeł i metod.
U2: Umie wykazać znaczenie instytucji biblijnych i rytuałów judaistycznych dla obrzędów chrześcijańskich.
U3: Analizuje wzajemne wpływy w religiach monoteistycznych.
Efekty uczenia się – kompetencje społeczne K1: Potrafi wykorzystać wiedzę z zakresu obrzędowości judaistyczno – chrześcijańskiej dla potrzeb humanistyki, kultury i historii sztuki.
K2: Posiada umiejętność analizy i porównania rytuałów świąt żydowskich i liturgii Kościoła.
Kryteria oceniania
Metody oceniania:
- test pisemny – W2-3, U 2, K2.
- obecność na zajęciach, W1, U1, K1.
Zaliczenie na ocenę na podstawie obecności na wykładach i testu sprawdzającego
(50%) i pisemnego testu m. in. z pytaniami otwartymi (50%)
ndst - 49 pkt (49 %)
dst- 64-50 pkt (64-50 %)
dst plus- 79-65 pkt (79-65 %)
db- 80-88 pkt (80-88 %)
db plus- 89-94 pkt (89-94 %)
bdb- 100-95 pkt (95-100%)
Praktyki zawodowe
nie dotyczy
Literatura
S.Ph. De Vries, Obrzędy i symbole Żydów, tłum. A. Borowski, Kraków 2004; M. Stern, Co to jest Judaizm? Odpowiedzi na najczęściej stawiane pytania, Kraków 2003; A. Unterman, Żydzi. Wiara i życie, Łódź 1989; Religie starożytnego Bliskiego Wschodu, Kraków 2008; J. Warzecha, Historia dawnego Izraela, Warszawa 2005; O. Casel, Misterium świąt chrześcijańskich (Modlitwa Kościoła 9), przekł. A. Ziernicki, Kraków 2007; O. Casel, Misterium świąt chrześcijańskich (Modlitwa Kościoła 9), przekł. A. Ziernicki, Kraków 2007; B. Nadolski, Leksykon liturgii, Poznań 2006 (wskazane hasła).
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: