Filozofia wychowania i edukacji 1500-FWIED-DM
Dokonując pełnego opisu przedmiotu, należy na wstępie wyraźnie zaznaczyć, że w przyjętej konwencji realizacji przedmiotu, filozofia wychowania i edukacji ma wskazać na umiłowanie mądrości w platońskiej triadzie prawdy, dobra i piękna. Tej zasadzie zostały podporządkowane poszczególne treści przedmiotowe, z ich odniesieniem do korzeni cywilizacji europejskiej. Dla pełnego obrazu zostają zaprezentowane podstawowe modele wychowania i ich filozoficzne uzasadnienie. W centrum usytuowano pojęcie prawdy oraz różne trudności wynikające z prób jej zdefiniowania. Owo poszukiwanie prawdy stało się kluczowe dla nakreślenia następującej problematyki wychowania i edukacji:
1. Prezentacja podstawowego warsztatu pojęciowego z zakresu edukacji filozofii i wychowania (ogólna teoria znaku: semiotyka, semantyka, syntaktyka; aksjologia, nauczanie, uczenie, kształcenie, wykształcenie, wychowanie, samowychowanie) – 4 godz.
2. Pytanie o tzw. pedagogikę neutralną (nauka, światopogląd, religia, ideologia) – 2 godz.
3. Ewolucja nauki i jej współczesna interpretacja – 2 godz.
4. Podział historii wychowania i edukacji na poszczególne okresy – 2 godz.
5. Podstawy kultury i cywilizacji łacińskiej (filozofia grecka, prawo rzymskie i chrześcijaństwo) – 2 godz.
6. Podstawowe teorie antropologiczne w kontekście edukacji i wychowania – 2 godz.
7. Platońska triada wychowawcza: prawda, dobro i piękno (łac. Amicus Plato, sed magis amica veritas) – 1 godz.
8. Filozofia wychowania i edukacji według Sokratesa, Platona i Arystotelesa – 3 godz.
9. Główne modele wychowania na przestrzeni wieków (idealizm, realizm, naturalizm, materializm, egzystencjalizm, personalizm, postmodernizm) – 2 godz.
10. Wpływ Oświecenia i Rewolucji Francuskiej na oświatę – 2 godz.
11. Filozoficzne założenia współczesnych teorii i nurtów wychowania – 6 godz.
12. Personalizm chrześcijański w dobie ponowoczesności – 2 godz.
Całkowity nakład pracy studenta
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Metody dydaktyczne
Metody dydaktyczne podające
- wykład informacyjny (konwencjonalny)
Metody dydaktyczne poszukujące
Rodzaj przedmiotu
Wymagania wstępne
Kryteria oceniania
Metody oceniania (sprawdzania efektów):
Egzamin pisemny – W2, U1, U2.
Egzamin ustny – W1, K1.
Kryteria oceniania:
Student zalicza przedmiot, gdy:
a) otrzymał pozytywną ocenę z egzaminu pisemnego obejmującego treści zajęć oraz literatury obowiązkowej (maksymalna liczba punktów do zdobycia 30, do uzyskania pozytywnej oceny wymagane jest przynajmniej 16 punktów);
b) uzyskał pozytywną ocenę z egzaminu ustnego (maksymalna liczba punktów do zdobycia 20, do uzyskania pozytywnej oceny wymagane jest przynajmniej 11 punktów).
Student może w sumie uzyskać maksymalnie 50 punktów. Wykładowca może jednorazowo przyznać studentowi maksymalnie 4 punkty za treści rozszerzone i dopełniające, gratyfikując również staranność i systematyczność jego pracy. Student, który zaliczył egzamin pisemny może być zwolniony z egzaminu ustnego, pod warunkiem, gdy angażował się w bieżące zajęcia dydaktyczne (otrzymuje wówczas 20 punktów). Do zaliczenia semestru wymagane jest 26 punktów, które ustala się według następujących kryteriów:
45-50 punktów – bardzo dobry (5)
40-44 punktów – dobry plus (4,5)
35-39 punktów – dobry (4)
30-34 punktów – dostateczny plus (3,5)
26-29 punktów – dostateczny (3)
25 punktów i mniej – niedostateczny (2)
Literatura
Literatura obowiązkowa:
Cichosz W., Metodologia. Elementarz Studenta, Zakłady Graficzne im. KEN, Gdańsk 2000, s. 9-20.
Śliwerski B., Współczesne teorie i nurty wychowania, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2010.
Literatura dodatkowa:
Bereziński F., Dydaktyka kształcenia ogólnego, Kraków 2001
Cichosz W., Wychowanie chrześcijańskie wobec postmodernistycznej prowokacji, Zakłady Graficzne im. KEN SA, Gdańsk 2001.
Cichosz W., Dyk W., Śladami wielkich filozofów, Drukarnia Naukowo-Techniczna SA, Warszawa 2002.
Cichosz W., Pedagogia wiary we współczesnej szkole katolickiej, TYPO 2, Warszawa 2010.
Kot S., Historia wychowania, t. 1-2, Warszawa 1995.
Kruszewski K., Sztuka nauczania, czynności nauczyciela, Warszawa 2005.
Mastalski J., Zarys teorii wychowania, Kraków 2002.
Mitek E., Pedagogika dla teologów, Wrocław 2002.
Okoń W., Wprowadzenie do dydaktyki, Warszawa 2003.
Szudra A., Uzar K. (red.), Personalistyczny wymiar filozofii wychowania, Lublin 2009.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: