Metodyka konserwacji zabytków - kamień 1402-MKZ-KA-2L-RK-SJ

Ćwiczenia poświęcone są przygotowaniu studentów do samodzielnego prowadzenia prac konserwatorskich przy kamiennych obiektach zabytkowych. W trakcie zajęć studenci nabywają praktyczne umiejętności w zakresie wzmacniania zabytków kamiennych, przez co utrwalają wiadomości z wykładów. Pod kierunkiem prowadzącego wzmacniają strukturalnie wapienie i piaskowce przy użyciu roztworów żywic sztucznych: epoksydowych i termoplastycznych oraz preparatów krzemoorganicznych. Wykonują hydrofobizację powierzchniową oraz strukturalną kamieni porowatych za pomocą roztworów związków krzemoorganicznych, ponadto hydrofobizację powierzchniową kamieni nieporowatych przy pomocy mikrowosków.
Studenci zgodnie z podanymi przez prowadzącego recepturami, samodzielnie przygotowują impregnaty epoksydowe i termoplastyczne oraz stosują gotowe preparaty firmowe w oparciu o instrukcje zawarte w kartach technicznych. Zapoznają się z metodami strukturalnego nasycania kamieni, warunkami, w jakich następuje wiązanie preparatów i ich sezonowanie. Następnie prowadzą badania fizyczne i mechaniczne wzmocnionych kształtek kamiennych polegające na określeniu: równomierności rozłożenia żywicy w strukturze kamienia, nasiąkliwości, porowatości oraz wytrzymałości mechanicznej. Studenci analizują wpływ rodzaju żywicy, doboru odpowiedniego stężenia i rozpuszczalnika, warunków sezonowania oraz tekstury impregnowanego kamienia na właściwości fizyczne i mechaniczne wzmocnionych kostek kamiennych. Porównują efektywność hydrofobizacji powierzchniowej i strukturalnej poprzez badanie nasiąkliwości wodą. Wykonują test solny celem zbadania odporności kamieni niehydrofobizowanych oraz hydrofobizowanych na działanie soli rozpuszczalnych w wodzie. Wyniki swoich doświadczeń opisują, podsumowują, a następnie komentują oraz wyciągają wnioski.

Ćwiczenia poświęcone są przygotowaniu studentów do samodzielnego prowadzenia prac konserwatorskich przy kamiennych obiektach zabytkowych. W trakcie zajęć studenci nabywają praktyczne umiejętności w zakresie wzmacniania zabytków kamiennych, przez co utrwalają wiadomości z wykładów. Pod kierunkiem prowadzącego wzmacniają strukturalnie wapienie i piaskowce przy użyciu roztworów żywic sztucznych termoplastycznych oraz preparatów krzemoorganicznych. Wykonują hydrofobizację powierzchniową oraz strukturalną kamieni porowatych za pomocą roztworów związków krzemoorganicznych, ponadto hydrofobizację powierzchniową kamieni nieporowatych przy pomocy mikrowosków.
Studenci zgodnie z podanymi przez prowadzącego recepturami, samodzielnie przygotowują impregnaty termoplastyczne oraz stosują gotowe preparaty firmowe w oparciu o instrukcje zawarte w kartach technicznych. Zapoznają się z metodami strukturalnego nasycania kamieni, warunkami, w jakich następuje wiązanie preparatów i ich sezonowanie. Następnie prowadzą badania fizyczne i mechaniczne wzmocnionych kształtek kamiennych polegające na określeniu: równomierności rozłożenia żywicy w strukturze kamienia, nasiąkliwości, porowatości oraz wytrzymałości mechanicznej. Studenci analizują wpływ rodzaju żywicy, doboru odpowiedniego stężenia i rozpuszczalnika, warunków sezonowania oraz tekstury impregnowanego kamienia na właściwości fizyczne i mechaniczne wzmocnionych kostek kamiennych. Porównują efektywność hydrofobizacji powierzchniowej i strukturalnej poprzez badanie nasiąkliwości wodą. Wykonują test solny celem zbadania odporności kamieni niehydrofobizowanych oraz hydrofobizowanych na działanie soli rozpuszczalnych w wodzie. Wyniki swoich doświadczeń opisują, podsumowują, a następnie komentują oraz wyciągają wnioski.

1.Profilaktyczna konserwacja kamiennych obiektów zabytkowych, pod red. W. Domasłowskiego, skrypt UMK, 1996.
2.Zabytki kamienne i metalowe, ich niszczenie i konserwacja profilaktyczna, pod red. W. Domasłowskiego, Wyd. UMK, Toruń, 2011.
3.W. Domasłowski, Współczesne metody konserwacji zabytków kamiennych, Ochrona Zabytków, 2/1995.
4.J. Ciabach, żywice i tworzywa sztuczne stosowane w konserwacji zabytków, Wyd. UMK, Toruń, 1998.
5.W. Domasłowski, Badania nad strukturalnym wzmacnianiem kamieni roztworami żywic epoksydowych, B.M. i O.Z. t. XV, 1966.
6.W. Domasłowski, Konserwacja (wzmacnianie strukturalne) kamieni roztworami żywic epoksydowych na przykładzie portalu kamienicy Eskenów w Toruniu, B.M. i O.Z., t. XIX, 1967.
7.W. Domasłowski, Konserwacja kamiennego portalu z Ołbina, Ochrona Zabytków, 1/1970.
8.W. Domasłowski, M. Kęsy-Lewandowska, K. Lisek, Badania światłotrwałości żywic epoksydowych, AUNC, XII/1987.
9.W. Domasłowski, Światłotrwałość kamieni wzmocnionych żywicami epoksydowymi, AUNC, XIV/1990
10.J. W. Łukaszewicz, Badania właściwości materiałów porowatych wzmocnionych preparatem SF-OH, Rocznik PKZ 1986, 1990, s. 81.
11.P. Rościszewski, M. Zielecka, J. Borkowski, Ahydrosil Z - silikonowy środek hydrofobizująco-wzmacniający do konserwacji zabytków, Rocznik PKZ 1986, 1990.
12.J. W. Łukaszewicz, Zastosowanie czteroetoksysilanu w konserwacji kamiennych obiektów zabytkowych, AUNC, XII/1987.
13.J. Łukaszewicz, Badania i zastosowanie związków krzemoorganicznych w konserwacji zabytków kamiennych, wyd. UMK Toruń 2002.
14.W. Domasłowski i współp., Badania nad strukturalnym wzmacnianiem wapienia pińczowskiego roztworami termoplastycznych żywic sztucznych, AUNC: cz. I, 1979, VII, cz. II, 1979, VIII, cz. III, 1980, IX, cz. IV, 1983, X, cz. V, 1987, XI.
15.W. Domasłowski, M. Kęsy-Lewandowska, Strukturalne wzmacnianie piaskowców żywicami termoplastycznymi, AUNC, 1987, XII.

1.Profilaktyczna konserwacja kamiennych obiektów zabytkowych, pod red. W. Domasłowskiego, skrypt UMK, 1996.
2.Zabytki kamienne i metalowe, ich niszczenie i konserwacja profilaktyczna, pod red. W. Domasłowskiego, Wyd. UMK, Toruń, 2011.
3.W. Domasłowski, Współczesne metody konserwacji zabytków kamiennych, Ochrona Zabytków, 2/1995.
4.J. Ciabach, żywice i tworzywa sztuczne stosowane w konserwacji zabytków, Wyd. UMK, Toruń, 1998.
5.W. Domasłowski, Badania nad strukturalnym wzmacnianiem kamieni roztworami żywic epoksydowych, B.M. i O.Z. t. XV, 1966.
6.W. Domasłowski, Konserwacja (wzmacnianie strukturalne) kamieni roztworami żywic epoksydowych na przykładzie portalu kamienicy Eskenów w Toruniu, B.M. i O.Z., t. XIX, 1967.
7.W. Domasłowski, Konserwacja kamiennego portalu z Ołbina, Ochrona Zabytków, 1/1970.
8.W. Domasłowski, M. Kęsy-Lewandowska, K. Lisek, Badania światłotrwałości żywic epoksydowych, AUNC, XII/1987.
9.W. Domasłowski, Światłotrwałość kamieni wzmocnionych żywicami epoksydowymi, AUNC, XIV/1990
10.J. W. Łukaszewicz, Badania właściwości materiałów porowatych wzmocnionych preparatem SF-OH, Rocznik PKZ 1986, 1990, s. 81.
11.P. Rościszewski, M. Zielecka, J. Borkowski, Ahydrosil Z - silikonowy środek hydrofobizująco-wzmacniający do konserwacji zabytków, Rocznik PKZ 1986, 1990.
12.J. W. Łukaszewicz, Zastosowanie czteroetoksysilanu w konserwacji kamiennych obiektów zabytkowych, AUNC, XII/1987.
13.J. Łukaszewicz, Badania i zastosowanie związków krzemoorganicznych w konserwacji zabytków kamiennych, wyd. UMK Toruń 2002.
14.W. Domasłowski i współp., Badania nad strukturalnym wzmacnianiem wapienia pińczowskiego roztworami termoplastycznych żywic sztucznych, AUNC: cz. I, 1979, VII, cz. II, 1979, VIII, cz. III, 1980, IX, cz. IV, 1983, X, cz. V, 1987, XI.
15.W. Domasłowski, M. Kęsy-Lewandowska, Strukturalne wzmacnianie piaskowców żywicami termoplastycznymi, AUNC, 1987, XII.

Dopuszczalne są 2 nieobecności. Brak obecności powyżej 2 zajęć uniemożliwia zaliczenie przedmiotu. Prowadzący może określić, ile nieobecności usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych dopuszcza, i czy ewentualne nieobecności powinny być odrobione.

Dopuszczalne są 2 nieobecności. Brak obecności powyżej 2 zajęć uniemożliwia zaliczenie przedmiotu. Prowadzący może określić, ile nieobecności usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych dopuszcza, i czy ewentualne nieobecności powinny być odrobione.