Historia sztuki Europy (w tym polskiej) i Ameryki Północnej od końca XVIII w. do 1945 r.
1402-HSzEiA-3Zka-S1
część ARCHITEKTURA:
Przedmiotem zajęć będą najważniejsze zagadnienia i tendencje dotyczące architektury od połowy XVIII wieku do 1945 roku. Omawiane będą - w układzie chronologicznym - najważniejsze zjawiska, osadzone na tle zmiennych uwarunkowań historycznych, społecznych i kulturowych oraz podkreślane będą czynniki ideowe i funkcjonalne, decydujące o wyborze form architektonicznych, technik budowlanych i zdobniczych. Uwzględnione są budynki o różnych funkcjach (mieszkalne, sakralne, muzealne, municypalne).
Zajęcia podzielono na kilka bloków tematycznych, których zakres przedstawiono w opisie danego cyklu ćwiczeniowego.
część MALARSTWO
W trakcie wykładu omawiane są najważniejsze zagadnienia dotyczące malarstwa od drugiej połowy wieku XVIII do wybuchu II wojny światowej. Pod względem geograficznym zajęcia obejmują między innymi środowiska artystyczne rozwijające się na terenie Polski, Francji, Italii, Hiszpanii, Niemiec i Austrii, Anglii, Skandynawii, Rosji oraz Ameryki Północnej. W ramach wykładu szczegółowo charakteryzowane są najważniejsze nurty oraz twórczość wybranych artystów na tle przemian społeczno-kulturowych i politycznych. Punktem wyjścia jest geneza klasycyzmu i preromantyzmu w II połowie XVIII wieku, następnie malarstwo XIX wieku (akademizm, realizm, romantyzm, symbolizm), przełom impresjonistyczny, awangarda pocz. XX wieku i sztuka po I wojnie światowej
część RZEŹBA
Przegląd najważniejszych tendencji w rzeźbie od końca osiemnastego wieku do ok. połowy XX w. Przedstawienie najważniejszych nurtów, artystów i dzieł takich jak: klasycyzm, romantyzm, tendencje realistyczne w rzeźbie 2 poł. XIX w., nurt neobarokowy, naturalizm, impresjonizm, secesja, symbolizm, rzeźba ekspresjonistyczna, rzeźba fowistów, rzeźba kubistyczna, rzeźba w metalu, rzeźba futurystyczna, dadaizm i surrealizm, Constantin Brancusi i nurt abstrakcji organicznej, Henry Moore, Barbara Hepworth, konstruktywizm, abstrakcja geometryczna.
|
W cyklu 2022/23Z:
(dot.zagadnień architektonicznych)
Przedmiotem zajęć będą najważniejsze zagadnienia i tendencje dotyczące architektury od połowy XVIII wieku do 1945 roku. Zaprezentowane zostaną wiodące kierunki, sylwetki architektów oraz ich dzieła na tle zachodzących przemian społecznych.
Omawiane będą - w układzie chronologicznym - najważniejsze zjawiska, osadzone na tle zmiennych uwarunkowań historycznych, społecznych i kulturowych oraz podkreślane będą czynniki ideowe i funkcjonalne, decydujące o wyborze form architektonicznych, technik budowlanych i zdobniczych. Uwzględnione są budynki o różnych funkcjach (mieszkalne, sakralne, muzealne, municypalne).
Zajęcia podzielono na kilka bloków tematycznych:
1. klasycyzm (6 godz.)
2. historyzm (8 godz.),
3. architektura doby rewolucji przemysłowej (4 godz.)
4. secesja w różnych krajach Europy (4 godz.)
5. styl zakopiański (2 godz.)
6. architektura amerykańska – od szkoły chicagowskiej do art deco (2 godz.);
7. awangarda architektoniczna okresu 20-lecia międzywojennego (4 godz.).
(dot. zagadnień malarskich)
Wykład w znaczny sposób poszerza wiedzę z zakresu malarstwa nowoczesnego, obejmującą specjalistyczną terminologię, znajomość najważniejszych kierunków, twórców i dzieł o charakterze przełomowym. Jednocześnie podkreśla znaczenie malarstwa nowoczesnego w kulturowym dziedzictwie oraz zwraca uwagę na rolę w procesie dialogu między środowiskami. Uczy metod analizy i interpretacji dzieł malarskich powstałych od końca XVIII w. do 1945 roku. Problematyka i formuła zajęć wyrabia umiejętność analizy i interpretacji wybranych dzieł pod kątem techniki, datowania, stylu, warstwy formalnej, treściowej i symbolicznej, a także w kontekście przemian zachodzących w sztuce nowoczesnej. Jednocześnie zajęcia motywują do poszerzania wiedzy z zakresu malarstwa nowoczesnego, a także wyrabiają świadomość jego znaczenia w rozwoju sztuki, wpływając na wykształcenie postawy odpowiedzialności za zachowanie dla kolejnych pokoleń dziedzictwa sztuki nowoczesnej.
1. Nurt Nowego klasycyzmu w sztuce europejskiej 2h
2. École de Paris 2h
3. Rytm i Wileńskie Towarzystwo Artystów Plastyków 2h
4. Koloryzm w malarstwie polskim 2h
5. I Grupa Krakowska 2h
6. Sztuka amerykańska – z krąg Stieglitza; Armory Show w 1913; geneza modernizmu – Heartley, Stella; synchronizm – Russel; dada w Nowym Jorku; działalność i koncepcje antysztuki Duchampa; Picabia, Man Ray; modernizm – Davis, O’Keeffe. Lata 30. – regionalizm – Wood, Hopper, Hart, Benton, Shan; awangarda w Ameryce Płd – rola Lasara Segall, ; Meksyk – Frida Kahlo, Rivera 3h
7. Sztuka systemów totalitarnych 2h
|
Całkowity nakład pracy studenta
część ARCHITEKTURA (30 godz./2 pkt.ECTS)
1. Godziny realizowane z udziałem nauczyciela (godziny kontaktowe wykładu, przewidziane w programie): 30 godz. /1 pkt.
2. Konsultacje z wykładowcą podczas dyżuru: 15 godz. /0,5 pkt.
3. Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta, konieczny do zaliczenia przedmiotu (przygotowanie i uzupełnienie notatek; zebranie, zapoznanie się z treścią podanej literatury, przyswojenie materiału ilustracyjnego, definicji, powtórka zagadnień problemowych): 15 godz./ 0,5 pkt.
Łączna liczba pkt. ECTS = 2
część: MALARSTWO i RZEŹBA (30 godz./2 pkt.ECTS)
Godziny realizowane z udziałem nauczyciela (godziny kontaktowe wykładu, przewidziane w programie): 30 godz./1 pkt ECTS
Konsultacje z wykładowcą podczas dyżuru: 15 godz./0,5 pkt ECTS
Czas poświęcony na indywidualną pracę studenta, konieczny do zaliczenia przedmiotu (przygotowanie i uzupełnienie notatek; zebranie i zapoznanie się z treścią literatury, przyswojenie materiału ilustracyjnego, powtórka zagadnień problemowych): 15 godz./0,5 pkt ECTS
łącznie 120 godz. 4 pkt ECTS
Efekty uczenia się - wiedza
część ARCHITEKTURA:
Student:
W1: Ma wiedzę o głównych kierunkach, zjawiskach i trendach w architekturze nowoczesnej na świecie. Zna elementarną terminologię architektoniczną pomocną w dalszej nauce (K_W01, K_W02).
W2: Zna czołowych przedstawicieli kierunków oraz potrafi przypisać im konkretne realizacje (K_W04).
W3: Ma zaawansowaną wiedzę o stylach i epokach sztuki światowej, oraz ich współczesnych interpretacjach
W4: Zna i rozumie podstawowe metody analizy oraz interpretacji obiektów architektonicznych (K_W05)
W5: Zna i rozumie znaczenia dzieł architektonicznych dla dziedzictwa ludzkości; rozumie oddziaływania i wpływy, które dostrzega w rozwiązaniach formalnych brył, elewacji, wnętrz; ma uporządkowana więdzę na temat terminologii, teorii i metodologii badań w zakresie nauki o sztuce oraz estetyki (K_W06)
W6: Charakteryzuje obiekty o określonych cechach stylowych , orientuje się w sposobie użycia nowoczesnych technik i materiałów budowlanych w celu osiągnięcia przez architekta określonego wrażenia wizualnego; ma ugruntowaną wiedzę o powiązaniach nauk o sztuce z innymi dyscyplinami humanistycznymi oraz działalnością artystyczną (K_W09)
W7: zna wartość i znaczenie obiektów architektonicznych dla dziedzictwa regionu, Europy, świata (dla dziedzictwa ludzkości) i ma świadomość zależności społeczno-kulturowych między cywilizacjami, wpływu jednej społeczności na druga w zakresie sztuki i architektury (K_W07)
część: MALARSTWO i RZEŹBA
Student:
W1: posiada wiedzę o głównych kierunkach, zjawiskach w nowoczesnym malarstwie i rzeźbie. Zna elementarną terminologię dotyczącą malarstwa i rzeźby (K_W01, K_W02).
W2:zna czołowych przedstawicieli głównych kierunków w rzeźbie i malarstwie nowoczesnym oraz potrafi przypisać im najważniejsze dzieła (K_W04).
W3:posiada wiedzę na temat podstawowych metod analizy oraz interpretacji dzieł malarskich i rzeźbiarskich powstałych od końca XVIII w. do 1945 r. (K_W05).
W4: posiada zaawansowaną wiedzę dotyczącą miejsca i znaczenia nowoczesnego malarstwa i rzeźby w kulturowym dziedzictwie ludzkości, a także jego roli w procesie dialogu pomiędzy środowiskami artystycznymi (K_W07)
Efekty uczenia się - umiejętności
część ARCHITEKTURA
Student:
U1: Wykorzystuje i przetwarza wiedzę z zakresu budownictwa i architektury do opisu szerszych zjawisk kulturowych i społecznych (K_U01)
U2: Analizuje i ocenia dzieła architektoniczne z wykorzystaniem specjalistycznej terminologii oraz wiedzy na temat technik budowlanych, użytych materiałów w celu osiągnięcia określonego efektu wizualnego. Na podstawie analizy określa styl i/lub środowisko artystyczne (K_U05)
U3: rozpoznaje kontekst dzieła architektonicznego i potrafi przeprowadzić analizę ikonograficzną (K_U06)
U4: charakteryzuje dzieło architektoniczne od strony formalnej, krytycznie je analizuje i interpretuje, określając jego rolę w ewolucji sztuki (K_U07, K_U13)
część: MALARSTWO i RZEŹBA
Student:
U1: pod kątem zastosowanej techniki i materiałów, używając specjalistycznej terminologii analizuje dzieło malarskie i rzeźbiarskie, określając jego styl oraz przybliżone datowanie w kontekście sztuki nowoczesnej (K_U05)
U2: potrafi dokonać interpretacji elementów treściowych i symbolicznych zawartych w pracach malarskich i rzeźbiarskich reprezentujących sztukę nowoczesną (K_U06)
U3:analizuje i interpretuje dzieło malarskie i rzeźbiarskie na tle przemian formalnych zachodzących w sztuce nowoczesnej (K_U07)
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
część ARCHITEKTURA
K1: Ma świadomość o specyfice przedmiotowej i metodologicznej. Posiada umiejętność rozpoznawania obiektów architektonicznych o światowym znaczeniu; ma świadomość jakie wartości wnosi dane dzieło architektoniczne do kultury światowej, że może wskazywać na określoną grupę społeczną, że może przenosić określone treści wskazujące na tożsamość narodową (K_K07)
K2: Wiedzę może rozwijać i twórczo wykorzystywać w późniejszej pracy teoretycznej. Stanowi ona podstawę do zgłębiania wiadomości z zakresu architektury współczesnej na dalszym etapie kształcenia (K_K01).
część: MALARSTWO i RZEŹBA
Student
K1: w kontekście rzeźby i malarstwa nowoczesnego potrafi określić poziom swojej wiedzy, a także ewentualnych niedostatków, motywujących do dalszego rozwoju naukowego (K_K01)
K2: posiada świadomość znaczenia roli dziedzictwa kulturowego i jego wpływu na rozwój rzeźby malarstwa nowoczesnego (K_K07)
Metody dydaktyczne
Zajęcia w trybie zdalnym przy użyciu narzędzia MS Teams, synchroniczne.
Metoda dydaktyczna podająca :
- wykład informacyjny (konwencjonalny)
- wykład konwersatoryjny
Metoda dydaktyczna poszukująca:
- ćwiczeniowa
- referaty z prezentacją oraz dyskusja
Metody dydaktyczne podające
- wykład informacyjny (konwencjonalny)
- wykład konwersatoryjny
Metody dydaktyczne poszukujące
- ćwiczeniowa
Wymagania wstępne
Znajomość zagadnień sztuki i kultury do XVIII wieku
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
Ocena końcowa jest średnią z ocen cząstkowych wystawianych przez prowadzących.
Metody oceniania (część ARCHITEKTURA):
- Aktywne uczestnictwo w zajęciach (W1, W2, W3, W5)
- Przygotowanie referatu na wybrany temat (W4, W6, W7, U1, U2, U3, U4, K1, K2)
- zaliczenie testu ze znajomości dzieł i projektantów omawianych na zajęciach (W1-5, U3)
Przewidywana punktacja testu z architektury (W1, W2, W3, W4, W5, U3):
ndst – od 44 pkt
dst- 45-54 pkt
dst plus- 55-64 pkt
db- 65-74 pkt
db plus- 75-84 pkt
bdb- 85-90 pkt
W semestrze zimowym 2020/21 ze względu na epidemię COVID-19 egzamin może odbyć się przez platformę Microsoft Teams
Metody oceniania (Część MALARSTWO I RZEŹBA):
Zaliczenie egzaminu ustnego pozwalającego na weryfikację wiedzy, umiejętności i kompetencji: W 1-4, U 1-3, K 1-2).
W semestrze zimowym 2020/21 ze względu na epidemię COVID-19 egzamin może odbyć się przez platformę Microsoft Teams
Praktyki zawodowe
Literatura
Wybrana literatura (ARCHITEKTURA):
Do zapoznania się z wybranymi fragmentami wskazanymi przez prowadzącego.
1. Banham R., Rewolucja w architekturze. Teoria i projektowanie w pierwszym wieku maszyny, Warszawa 1979
2. Baumgarth Ch., Futuryzm, Warszawa 1987
3. Berkel B., Bos C., Niepoprawni wizjonerzy, Warszawa 2000
4. Czyżewski A., Trzewia Lewiatana. Miasta ogrody i narodziny przedmieścia kulturalnego, Warszawa 2009
5. Dzieje architektury w Polsce, wyd. Kluszczyński, (b.r.w).
6. Erich Mendelsohn. Dynamika i funkcja, pod red. R.Stephan, Wrocław 2001
7. Francastel P., Sztuka a technika w XIX i XX wieku, Warszawa 1966
8. Giedion S., Przestrzeń-czas-architektura, Warszawa 1975
9. Harbison R., Zbudowane, niezbudowane i nie do zbudowania. W poszukiwaniu znaczenia architektonicznego, Warszawa 2001
10. Gutowski M., Gutowski B., Architektura secesyjna Galicji, Warszawa 2001
11. Jaroszewski T.S., Architektura doby Oświecenia w Polsce. Nurty i odmiany, Wrocław 1971.
12. Jaroszewski T.S., Od klasycyzmu do nowoczesności O architekturze polskiej XVIII, XIX i XX wieku, Warszawa 1996
13. Kębłowski J., Dzieje sztuki polskiej, Warszawa 1987
14. Koch W., Style w architekturze, Warszawa 1996
15. Kotula A., Krakowski P., Malarstwo, rzeźba, architektura, Warszawa 1981
16. Krassowski W., Dzieje budownictwa i architektury na ziemiach Polski, Warszawa 1991
17. Kucharzewska J., Architektura i urbanistyka Torunia w latach 1871-1920, Warszawa 2004
18. Kucharzewska, J., Modyfikacje przestrzeni miejskiej na przykładzie placu Teatralnego w Toruniu. Dziedzictwo materialne i treści znaczeniowe, [w:] Architektura w mieście. Architektura dla miasta. Przestrzeń publiczna w miastach ziem polskich w „długim” dziewiętnastym wieku, red. A. Łupienko, A. Zabłocka–Kos, wyd. Instytut Historii PAN, Warszawa 2019,
19. Lorentz S., Rottermund A., Klasycyzm w Polsce, Warszawa 1984
20. Miłobędzki A., Zarys dziejów architektury w Polsce, Warszawa 1989
21. Naylor G., Bauhaus, Warszawa 1988
22. Norberg-Schulz Ch., Znaczenie w architekturze Zachodu, Warszawa 1999
23. Olszewski A.K., Dzieje sztuki polskiej 1890-1980 w zarysie, Warszawa 1988.
24. Overy P., De Stijl, Warszawa 1979
25. Pevsner N., Historia architektury europejskiej, Warszawa 1976
26. Pevsner N., Pionierzy współczesności, Warszawa 1978
27. Rasmussen S.E., Odczuwanie architektury, Warszawa 1999
28. Stefański K., Architektura XIX wieku na ziemiach polskich, Warszawa 2005.
29. Stopczyk S., Ekspresjonizm, Warszawa 1987
30. Supińska-Polit E., Dom Arts&Crafts. Geneza i idea, Warszawa 2004
31. Walis M., Secesja, Warszawa 1984
32. Watkin D., Historia architektury zachodniej, Warszawa 2001.
33. Włodarczyk J., Prawda i kłamstwa architektury, Wydawnictwo Politechniki Białostockiej 2009
34. Zachwatowicz J., Architektura polska, Warszawa 1986
Wybrana literatura (MALARSTWO):
Do zapoznania się z wybranymi fragmentami wskazanymi przez prowadzącego:
Podstawowa
Sztuka świata, t.9, Warszawa 1996.
Luba I., Dialog nowoczesności z tradycją. Malarstwo polskie dwudziestolecia międzywojennego, Warszawa 2004
Pollakówna J., Malarstwo polskie. Między wojnami 1918-1939, Warszawa 1982.
Uzupełniająca
Artyści polscy w Paryżu: antologia tekstów o polskiej kolonii artystycznej czynnej w Paryżu w latach 1900-1939, oprac. A. Wierzbicka, Warszawa 2008.
Der kühle Blick. Realismus der Zwanzigerjahre in Europa und Amerika, Hrs. W. Schmied, München-London-New York 2001.
From Puvis de Chavannes to Matisse and Picasso: toward Modern Art, ed. Lemoine S., London 2002.
Grupa Krakowska. Dokumenty i materiały z lat 1932-2008, red. J. Chrobak, Kraków 2008.
Kisling i jego przyjaciele, B. Brus-Malinowska, J. Malinowski, Muzeum Narodowe w Krakowie 1996.
Konstantynów D., Wileńskie Towarzystwo Artystów Plastyków 1920-1939, Warszawa 2006.
Kształcenie artystyczne w Wilnie i jego tradycje, red. Malinowski J., Woźniak M., Janonienie R., Muzeum Okręgowe w Toruniu, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Akademia Sztuk Pięknych w Wilnie 1996.
Lemoine S., From Puvis de Chavannes to Matisse and Picasso: toward modern art, London 2002
Łukaszewicz P., Artes 1929-1934, Wrocław 1969.
Malinowski J., Brus-Malinowska B., École de Paris: malarze żydowscy z Polski, Warszawa 2007.
Mansbach S., Modern art in Eastern Europe: from the Baltic to the Balkans ca. 1890-1939, Cambridge 1999
Marchetti F. C., Malarstwo amerykańskie, Warszawa 2005.
Poklewski J., Polskie życie artystyczne w międzywojennym Wilnie, 1994.
Pollakówna J., Malarstwo polskie. Między wojnami 1918-1939, Warszawa 1982.
Stowarzyszenie Artystów Polskich Rytm 1922-1932, kat. wystawy oprac. K. Nowakowska-Sito, Muzeum Narodowe w Warszawie 2001.
Wierzbicka A., École de Paris: pojęcie, środowisko, twórczość, Warszawa 2004.
Wierzbicka A., We Francji i w Polsce 1900-1939: sztuka jej historyczne uwarunkowania i odbiór w świetle krytyków polsko-francuskich, Warszawa 2009.
Literatura obowiązkowa
(do zapoznania z wybranymi fragmentami) (RZEŹBA)
Baumgarth C., Futuryzm, Warszawa 1978
J
anicka K., Surrealizm, Warszawa 1985.
Kępiński Z., Impresjonizm, Warszawa 1982
Kotula A., Krakowski P., Malarstwo, rzeźba, architektura.
Wybrane zagadnienia plastyki współczesnej, Warszawa 1981
Kotula A., Krakowski P., Sztuka abstrakcyjna, Warszawa 1973
Kotula A., Krakowski P., Rzeźba współczesna, Warszawa 1985.
Kotula A., Krakowski P., Rzeźba XIX w., Kraków 1980
Herbert R., A Concise History of Modern Sculpture, New York 1964.
Passeron R., Encyklopedia surrealizmu, Warszawa 1993.
Richard L., Encyklopedia ekspresjonizmu, Warszawa 1996
Richter H., Dadaizm, Warszawa 1986.
Willett J, Ekspresjonizm, Warszawa 1976
Sztuka świata, t. 8, Warszawa 1994
.
Sztuka świata, t. 9, Warszawa 2001.
Sztuka świata, t. 10, Warszawa 2001.
Literatura uzupełniająca
Causey A., Sculpture since 1945 , Oxford 1998
Ritchie A. C., Sculpture of the twentieth century, New York 1952.
Rosalind E. Krauss, Passages in Modern Sculpture, New York 1977.
|
W cyklu 2022/23Z:
Wybrana literatura (ARCHITEKTURA):
Do zapoznania się z wybranymi fragmentami wskazanymi przez prowadzącego.
1. Banham R., Rewolucja w architekturze. Teoria i projektowanie w pierwszym wieku maszyny, Warszawa 1979
2. Baumgarth Ch., Futuryzm, Warszawa 1987
3. Berkel B., Bos C., Niepoprawni wizjonerzy, Warszawa 2000
4. Czyżewski A., Trzewia Lewiatana. Miasta ogrody i narodziny przedmieścia kulturalnego, Warszawa 2009
5. Dzieje architektury w Polsce, wyd. Kluszczyński, (b.r.w).
6. Erich Mendelsohn. Dynamika i funkcja, pod red. R.Stephan, Wrocław 2001
7. Francastel P., Sztuka a technika w XIX i XX wieku, Warszawa 1966
8. Giedion S., Przestrzeń-czas-architektura, Warszawa 1975
9. Harbison R., Zbudowane, niezbudowane i nie do zbudowania. W poszukiwaniu znaczenia architektonicznego, Warszawa 2001
10. Gutowski M., Gutowski B., Architektura secesyjna Galicji, Warszawa 2001
11. Jaroszewski T.S., Architektura doby Oświecenia w Polsce. Nurty i odmiany, Wrocław 1971.
12. Jaroszewski T.S., Od klasycyzmu do nowoczesności O architekturze polskiej XVIII, XIX i XX wieku, Warszawa 1996
13. Kębłowski J., Dzieje sztuki polskiej, Warszawa 1987
14. Koch W., Style w architekturze, Warszawa 1996
15. Kotula A., Krakowski P., Malarstwo, rzeźba, architektura, Warszawa 1981
16. Krassowski W., Dzieje budownictwa i architektury na ziemiach Polski, Warszawa 1991
17. Kucharzewska J., Architektura i urbanistyka Torunia w latach 1871-1920, Warszawa 2004
18. Kucharzewska, J., Modyfikacje przestrzeni miejskiej na przykładzie placu Teatralnego w Toruniu. Dziedzictwo materialne i treści znaczeniowe, [w:] Architektura w mieście. Architektura dla miasta. Przestrzeń publiczna w miastach ziem polskich w „długim” dziewiętnastym wieku, red. A. Łupienko, A. Zabłocka–Kos, wyd. Instytut Historii PAN, Warszawa 2019,
19. Lorentz S., Rottermund A., Klasycyzm w Polsce, Warszawa 1984
20. Miłobędzki A., Zarys dziejów architektury w Polsce, Warszawa 1989
21. Naylor G., Bauhaus, Warszawa 1988
22. Norberg-Schulz Ch., Znaczenie w architekturze Zachodu, Warszawa 1999
23. Olszewski A.K., Dzieje sztuki polskiej 1890-1980 w zarysie, Warszawa 1988.
24. Overy P., De Stijl, Warszawa 1979
25. Pevsner N., Historia architektury europejskiej, Warszawa 1976
26. Pevsner N., Pionierzy współczesności, Warszawa 1978
27. Rasmussen S.E., Odczuwanie architektury, Warszawa 1999
28. Stefański K., Architektura XIX wieku na ziemiach polskich, Warszawa 2005.
29. Stopczyk S., Ekspresjonizm, Warszawa 1987
30. Supińska-Polit E., Dom Arts&Crafts. Geneza i idea, Warszawa 2004
31. Walis M., Secesja, Warszawa 1984
32. Watkin D., Historia architektury zachodniej, Warszawa 2001.
33. Włodarczyk J., Prawda i kłamstwa architektury, Wydawnictwo Politechniki Białostockiej 2009
34. Zachwatowicz J., Architektura polska, Warszawa 1986
Wybrana literatura (MALARSTWO):
Do zapoznania się z wybranymi fragmentami wskazanymi przez prowadzącego:
Podstawowa
Sztuka świata, t.9, Warszawa 1996.
Luba I., Dialog nowoczesności z tradycją. Malarstwo polskie dwudziestolecia międzywojennego, Warszawa 2004
Pollakówna J., Malarstwo polskie. Między wojnami 1918-1939, Warszawa 1982.
Uzupełniająca
Artyści polscy w Paryżu: antologia tekstów o polskiej kolonii artystycznej czynnej w Paryżu w latach 1900-1939, oprac. A. Wierzbicka, Warszawa 2008.
Der kühle Blick. Realismus der Zwanzigerjahre in Europa und Amerika, Hrs. W. Schmied, München-London-New York 2001.
From Puvis de Chavannes to Matisse and Picasso: toward Modern Art, ed. Lemoine S., London 2002.
Grupa Krakowska. Dokumenty i materiały z lat 1932-2008, red. J. Chrobak, Kraków 2008.
Kisling i jego przyjaciele, B. Brus-Malinowska, J. Malinowski, Muzeum Narodowe w Krakowie 1996.
Konstantynów D., Wileńskie Towarzystwo Artystów Plastyków 1920-1939, Warszawa 2006.
Kształcenie artystyczne w Wilnie i jego tradycje, red. Malinowski J., Woźniak M., Janonienie R., Muzeum Okręgowe w Toruniu, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Akademia Sztuk Pięknych w Wilnie 1996.
Lemoine S., From Puvis de Chavannes to Matisse and Picasso: toward modern art, London 2002
Łukaszewicz P., Artes 1929-1934, Wrocław 1969.
Malinowski J., Brus-Malinowska B., École de Paris: malarze żydowscy z Polski, Warszawa 2007.
Mansbach S., Modern art in Eastern Europe: from the Baltic to the Balkans ca. 1890-1939, Cambridge 1999
Marchetti F. C., Malarstwo amerykańskie, Warszawa 2005.
Poklewski J., Polskie życie artystyczne w międzywojennym Wilnie, 1994.
Pollakówna J., Malarstwo polskie. Między wojnami 1918-1939, Warszawa 1982.
Stowarzyszenie Artystów Polskich Rytm 1922-1932, kat. wystawy oprac. K. Nowakowska-Sito, Muzeum Narodowe w Warszawie 2001.
Wierzbicka A., École de Paris: pojęcie, środowisko, twórczość, Warszawa 2004.
Wierzbicka A., We Francji i w Polsce 1900-1939: sztuka jej historyczne uwarunkowania i odbiór w świetle krytyków polsko-francuskich, Warszawa 2009.
|
Uwagi
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i
terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: