Historia sztuki nowożytnej 1402-HSN-2Z-SJ

Celem wykładu jest zaznajomienie studentów z wybranymi zagadnieniami z historii sztuki powszechnej nowożytnej i na ich przykładzie wskazanie na cele i zadania sztuki w danym okresie lub środowisku, stosowane środki artystyczne, bogactwo i źródła inwencji twórczej a dzięki temu wzbogacenie nie tylko wiedzy studentów z dziedziny historii sztuki ale też ich własnej inwencji.

Na wykładach omawiane są wybrane zagadnienia z historii sztuki powszechnej nowożytnej dotyczące historii architektury, malarstwa, rzeźby oraz rysunku. Prezentacje przeprowadzane są w układzie chronologicznym i potraktowane jako monografie artystów lub szkół artystycznych oraz problemowym. Wybór zagadnień i sposób prezentacji ma na celu wskazanie na zastosowane środki artystyczne (np. linia, plama barwna), analizę dzieł sztuki (kompozycja, przestrzeń, ruch i dynamika, ekspresja, światło), treści ideowe, wskazanie na źródła inspiracji oraz w miarę możliwości na sposób kształtowania się koncepcji treściowej i formalnej dzieła (np. nagrobek Juliusza II dłuta Michała Anioła). Prezentowany materiał ukształtowany został pod kątem przedstawiania inwencji dawnych mistrzów oraz wzbogacenia inwencji kształcących się artystów, kwestie formy artystycznej oraz treści dzieł z uwzględnieniem takich zagadnień jak realizm i symbolika, analiza czasu przedstawionego w obrazie, znaczenie refleksów świetlnych i luster, przebicie lica obrazu; style i szkoły malarstwa włoskiego w wieku XV i XVI z uwzględnieniem specyfiki szkoły florencko-rzymskiej oraz weneckiej; tradycje antyczne w sztuce europejskiej; manieryzm – charakterystyczne formy, twórczość wybranych artystów; rzeźba włoska XV i XVI wieku; zagadnienia kształtowania przestrzeni w obrazie i rodzaje perspektyw, urządzenia pomocnicze i metoda Albertiego, traktat Albertiego O malarstwie i jego rola w kształtowaniu programu nowożytnego malarstwa; kwestie teoretyczne włączane przy okazji omawiania konkretnych dzieł, takie jak doktryna ut pictura poesis, storia, disegno, motyw wyboru jako sięgająca antyku metoda korygowania braków natury (Sokrates, Arystoteles), idea w umyśle artysty. Następnie omówiona zostaje działalność największych twórców doby baroku we wszystkich krajach europejskich z uwzględnieniem jej historycznego kontekstu.

Wiedza przekazywana jest w formie wykładu ilustrowanego prezentacjami multimedialnymi zawierającymi bogaty materiał obrazowy (całości i liczne detale) oraz komentarze słowne zawierające podstawowe dane dotyczące prezentowanych dzieł a także plansze z biografiami artystów. Taki sposób prezentacji treści ułatwia jej odbiór oraz uwzględnia różne możliwości percepcyjne słuchaczy.

Celem wykładu jest zaznajomienie studentów z wybranymi zagadnieniami z historii sztuki powszechnej nowożytnej i na ich przykładzie wskazanie na cele i zadania sztuki w danym okresie lub środowisku, stosowane środki artystyczne, bogactwo i źródła inwencji twórczej a dzięki temu wzbogacenie nie tylko wiedzy studentów z dziedziny historii sztuki ale też ich własnej inwencji.

Na wykładach omawiane są wybrane zagadnienia z historii sztuki powszechnej nowożytnej dotyczące historii architektury, malarstwa, rzeźby oraz rysunku. Prezentacje przeprowadzane są w układzie chronologicznym i potraktowane jako monografie artystów lub szkół artystycznych oraz problemowym. Wybór zagadnień i sposób prezentacji ma na celu wskazanie na zastosowane środki artystyczne (np. linia, plama barwna), analizę dzieł sztuki (kompozycja, przestrzeń, ruch i dynamika, ekspresja, światło), treści ideowe, wskazanie na źródła inspiracji oraz w miarę możliwości na sposób kształtowania się koncepcji treściowej i formalnej dzieła (np. nagrobek Juliusza II dłuta Michała Anioła). Prezentowany materiał ukształtowany został pod kątem przedstawiania inwencji dawnych mistrzów oraz wzbogacenia inwencji kształcących się artystów, kwestie formy artystycznej oraz treści dzieł z uwzględnieniem takich zagadnień jak realizm i symbolika, analiza czasu przedstawionego w obrazie, znaczenie refleksów świetlnych i luster, przebicie lica obrazu; style i szkoły malarstwa włoskiego w wieku XV i XVI z uwzględnieniem specyfiki szkoły florencko-rzymskiej oraz weneckiej; tradycje antyczne w sztuce europejskiej; manieryzm – charakterystyczne formy, twórczość wybranych artystów; rzeźba włoska XV i XVI wieku; zagadnienia kształtowania przestrzeni w obrazie i rodzaje perspektyw, urządzenia pomocnicze i metoda Albertiego, traktat Albertiego O malarstwie i jego rola w kształtowaniu programu nowożytnego malarstwa; kwestie teoretyczne włączane przy okazji omawiania konkretnych dzieł, takie jak doktryna ut pictura poesis, storia, disegno, motyw wyboru jako sięgająca antyku metoda korygowania braków natury (Sokrates, Arystoteles), idea w umyśle artysty. Następnie omówiona zostaje działalność największych twórców doby baroku we wszystkich krajach europejskich z uwzględnieniem jej historycznego kontekstu.

Wiedza przekazywana jest w formie wykładu ilustrowanego prezentacjami multimedialnymi zawierającymi bogaty materiał obrazowy (całości i liczne detale) oraz komentarze słowne zawierające podstawowe dane dotyczące prezentowanych dzieł a także plansze z biografiami artystów. Taki sposób prezentacji treści ułatwia jej odbiór oraz uwzględnia różne możliwości percepcyjne słuchaczy.

Celem wykładu jest zaznajomienie studentów z wybranymi zagadnieniami z historii sztuki powszechnej nowożytnej i na ich przykładzie wskazanie na cele i zadania sztuki w danym okresie lub środowisku, stosowane środki artystyczne, bogactwo i źródła inwencji twórczej a dzięki temu wzbogacenie nie tylko wiedzy studentów z dziedziny historii sztuki ale też ich własnej inwencji.

Na wykładach omawiane są wybrane zagadnienia z historii sztuki powszechnej nowożytnej dotyczące historii architektury, malarstwa, rzeźby oraz rysunku. Prezentacje przeprowadzane są w układzie chronologicznym i potraktowane jako monografie artystów lub szkół artystycznych oraz problemowym. Wybór zagadnień i sposób prezentacji ma na celu wskazanie na zastosowane środki artystyczne (np. linia, plama barwna), analizę dzieł sztuki (kompozycja, przestrzeń, ruch i dynamika, ekspresja, światło), treści ideowe, wskazanie na źródła inspiracji oraz w miarę możliwości na sposób kształtowania się koncepcji treściowej i formalnej dzieła (np. nagrobek Juliusza II dłuta Michała Anioła). Prezentowany materiał ukształtowany został pod kątem przedstawiania inwencji dawnych mistrzów oraz wzbogacenia inwencji kształcących się artystów, kwestie formy artystycznej oraz treści dzieł z uwzględnieniem takich zagadnień jak realizm i symbolika, analiza czasu przedstawionego w obrazie, znaczenie refleksów świetlnych i luster, przebicie lica obrazu; style i szkoły malarstwa włoskiego w wieku XV i XVI z uwzględnieniem specyfiki szkoły florencko-rzymskiej oraz weneckiej; tradycje antyczne w sztuce europejskiej; manieryzm – charakterystyczne formy, twórczość wybranych artystów; rzeźba włoska XV i XVI wieku; zagadnienia kształtowania przestrzeni w obrazie i rodzaje perspektyw, urządzenia pomocnicze i metoda Albertiego, traktat Albertiego O malarstwie i jego rola w kształtowaniu programu nowożytnego malarstwa; kwestie teoretyczne włączane przy okazji omawiania konkretnych dzieł, takie jak doktryna ut pictura poesis, storia, disegno, motyw wyboru jako sięgająca antyku metoda korygowania braków natury (Sokrates, Arystoteles), idea w umyśle artysty. Następnie omówiona zostaje działalność największych twórców doby baroku we wszystkich krajach europejskich z uwzględnieniem jej historycznego kontekstu.

Wiedza przekazywana jest w formie wykładu ilustrowanego prezentacjami multimedialnymi zawierającymi bogaty materiał obrazowy (całości i liczne detale) oraz komentarze słowne zawierające podstawowe dane dotyczące prezentowanych dzieł a także plansze z biografiami artystów. Taki sposób prezentacji treści ułatwia jej odbiór oraz uwzględnia różne możliwości percepcyjne słuchaczy.

Literatura podstawowa:
Sztuka europejska:
Jan Białostocki, Symbole i obrazy w świecie sztuki, Warszawa 1982
A. Bochnak, Historia sztuki nowożytnej, T.1 i T. 2, Warszawa 1980.
R. Genaille, Sztuka flamandzka i belgijska, z francuskiego przełożyła Halina Andrzejewska, Warszawa 1976
P. Murray, Architektura włoskiego renesansu, Toruń 1999.
M. Levy, Wczesny renesans, Warszawa 1972.
M. Levy, Dojrzały renesans, Warszawa 1980
N. Pevsner, Historia architektury europejskiej, Warszawa 2000
M. Rzepińska Malarstwo Cinquecenta, Warszawa 1989.
M. Rzepińska Siedem wieków malarstwa europejskiego, Wrocław 1980
J. Sherman, Manieryzm, Warszawa 1970
K. Secomska, Malarstwo francuskie XVII w., Warszawa 1985
M. Skubiszewska, Malarstwo Italii w latach 1250- 1400, Warszawa 1980, s. 80-130.
Sztuka świata, t. 5-7, 2001.
Renesans w sztuce włoskiej. Architektura-rzeźba-malarstwo, red. R. Toman, 2007.
Sztuka Baroku. Architektura. Rzeźba. Malarstwo (red. R. Toman), Koningswinter 2004.
Z. Waźbiński, Malarstwo Quattrocenta, Warszawa 1989.
R. Wittkower, Art and Architecture in Italy 1600-1700, London 1982.
J. Wrabec, Dintzenhoferowie na Śląsku, Wrocław 1000
M. Wyrzykowska, Escorial jako wzorzec ideowy i architektoniczny założeń klasztornych na terenie monarchii habsburskiej, w: "Dzieła i interpretacje", T. IV, 2000.
Jan Białostocki, Refleksje i syntezy ze świata sztuki, Warszawa 1978
Erwin Panofsky, Studia z historii sztuki, Warszawa 1971
Antoni Ziemba, Iluzja a realizm. Gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580-1660, wydanie II, Warszawa 2007
Władysław Tomkiewicz, Piękno wielorakie. Sztuka baroku, Warszawa 1971
Urszula M. Mazurczakowa, Próba analizy czasu przedstawionego w obrazie, Rocznik Historii Sztuki, t. XV, 1985, s. 5-52
Krystyna Secomska, Mistrzowie i książęta, Warszawa 1984

Literatura uzupełniająca:
A. Blunt., Art and Architecture in France: 1500–1700, „The Pelican History of Art” 1977.
P. Burke, Kultura i społeczeństwo w renesansowych Włoszech, Warszawa 1991.
A. Chastel, Sztuka włoska, t. 1–2, Warszawa 1978.
M. Levy, Painting and Sculpture in France in the 18th Century, „The Pelican History of Art” 1995.
A. Székely, Malarstwo hiszpańskie, Warszawa 1977.
R. Wittkower R., Art and Architecture in Italy 1600–1750, „The Pelican History of Art” 1982.
Ziemba A., Iluzja a realizm. Gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580-1660, Warszawa 2005.

Literatura podstawowa:
Sztuka europejska:
Jan Białostocki, Symbole i obrazy w świecie sztuki, Warszawa 1982
A. Bochnak, Historia sztuki nowożytnej, T.1 i T. 2, Warszawa 1980.
R. Genaille, Sztuka flamandzka i belgijska, z francuskiego przełożyła Halina Andrzejewska, Warszawa 1976
P. Murray, Architektura włoskiego renesansu, Toruń 1999.
M. Levy, Wczesny renesans, Warszawa 1972.
M. Levy, Dojrzały renesans, Warszawa 1980
N. Pevsner, Historia architektury europejskiej, Warszawa 2000
M. Rzepińska Malarstwo Cinquecenta, Warszawa 1989.
M. Rzepińska Siedem wieków malarstwa europejskiego, Wrocław 1980
J. Sherman, Manieryzm, Warszawa 1970
K. Secomska, Malarstwo francuskie XVII w., Warszawa 1985
M. Skubiszewska, Malarstwo Italii w latach 1250- 1400, Warszawa 1980, s. 80-130.
Sztuka świata, t. 5-7, 2001.
Renesans w sztuce włoskiej. Architektura-rzeźba-malarstwo, red. R. Toman, 2007.
Sztuka Baroku. Architektura. Rzeźba. Malarstwo (red. R. Toman), Koningswinter 2004.
Z. Waźbiński, Malarstwo Quattrocenta, Warszawa 1989.
R. Wittkower, Art and Architecture in Italy 1600-1700, London 1982.
J. Wrabec, Dintzenhoferowie na Śląsku, Wrocław 1000
M. Wyrzykowska, Escorial jako wzorzec ideowy i architektoniczny założeń klasztornych na terenie monarchii habsburskiej, w: "Dzieła i interpretacje", T. IV, 2000.
Jan Białostocki, Refleksje i syntezy ze świata sztuki, Warszawa 1978
Erwin Panofsky, Studia z historii sztuki, Warszawa 1971
Antoni Ziemba, Iluzja a realizm. Gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580-1660, wydanie II, Warszawa 2007
Władysław Tomkiewicz, Piękno wielorakie. Sztuka baroku, Warszawa 1971
Urszula M. Mazurczakowa, Próba analizy czasu przedstawionego w obrazie, Rocznik Historii Sztuki, t. XV, 1985, s. 5-52
Krystyna Secomska, Mistrzowie i książęta, Warszawa 1984

Literatura uzupełniająca:
A. Blunt., Art and Architecture in France: 1500–1700, „The Pelican History of Art” 1977.
P. Burke, Kultura i społeczeństwo w renesansowych Włoszech, Warszawa 1991.
A. Chastel, Sztuka włoska, t. 1–2, Warszawa 1978.
M. Levy, Painting and Sculpture in France in the 18th Century, „The Pelican History of Art” 1995.
A. Székely, Malarstwo hiszpańskie, Warszawa 1977.
R. Wittkower R., Art and Architecture in Italy 1600–1750, „The Pelican History of Art” 1982.
Ziemba A., Iluzja a realizm. Gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580-1660, Warszawa 2005.

Literatura podstawowa:
Sztuka europejska:
Jan Białostocki, Symbole i obrazy w świecie sztuki, Warszawa 1982
A. Bochnak, Historia sztuki nowożytnej, T.1 i T. 2, Warszawa 1980.
R. Genaille, Sztuka flamandzka i belgijska, z francuskiego przełożyła Halina Andrzejewska, Warszawa 1976
P. Murray, Architektura włoskiego renesansu, Toruń 1999.
M. Levy, Wczesny renesans, Warszawa 1972.
M. Levy, Dojrzały renesans, Warszawa 1980
N. Pevsner, Historia architektury europejskiej, Warszawa 2000
M. Rzepińska Malarstwo Cinquecenta, Warszawa 1989.
M. Rzepińska Siedem wieków malarstwa europejskiego, Wrocław 1980
J. Sherman, Manieryzm, Warszawa 1970
K. Secomska, Malarstwo francuskie XVII w., Warszawa 1985
M. Skubiszewska, Malarstwo Italii w latach 1250- 1400, Warszawa 1980, s. 80-130.
Sztuka świata, t. 5-7, 2001.
Renesans w sztuce włoskiej. Architektura-rzeźba-malarstwo, red. R. Toman, 2007.
Sztuka Baroku. Architektura. Rzeźba. Malarstwo (red. R. Toman), Koningswinter 2004.
Z. Waźbiński, Malarstwo Quattrocenta, Warszawa 1989.
R. Wittkower, Art and Architecture in Italy 1600-1700, London 1982.
J. Wrabec, Dintzenhoferowie na Śląsku, Wrocław 1000
M. Wyrzykowska, Escorial jako wzorzec ideowy i architektoniczny założeń klasztornych na terenie monarchii habsburskiej, w: "Dzieła i interpretacje", T. IV, 2000.
Jan Białostocki, Refleksje i syntezy ze świata sztuki, Warszawa 1978
Erwin Panofsky, Studia z historii sztuki, Warszawa 1971
Antoni Ziemba, Iluzja a realizm. Gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580-1660, wydanie II, Warszawa 2007
Władysław Tomkiewicz, Piękno wielorakie. Sztuka baroku, Warszawa 1971
Urszula M. Mazurczakowa, Próba analizy czasu przedstawionego w obrazie, Rocznik Historii Sztuki, t. XV, 1985, s. 5-52
Krystyna Secomska, Mistrzowie i książęta, Warszawa 1984

Literatura uzupełniająca:
A. Blunt., Art and Architecture in France: 1500–1700, „The Pelican History of Art” 1977.
P. Burke, Kultura i społeczeństwo w renesansowych Włoszech, Warszawa 1991.
A. Chastel, Sztuka włoska, t. 1–2, Warszawa 1978.
M. Levy, Painting and Sculpture in France in the 18th Century, „The Pelican History of Art” 1995.
A. Székely, Malarstwo hiszpańskie, Warszawa 1977.
R. Wittkower R., Art and Architecture in Italy 1600–1750, „The Pelican History of Art” 1982.
Ziemba A., Iluzja a realizm. Gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580-1660, Warszawa 2005.