Dyplomowa pracownia konserwacji malarstwa i rzeźby polichromowanej (Pracownia konserwacji zabytków) 1402-DPKM-6Z-SJ
Student realizuje prace konserwatorskie i restauratorskie przy obiekcie zabytkowym – dziele sztuki nowoczesnej lub współczesnej. Wykorzystując wiedzę uzyskaną w trakcie seminarium dyplomowego konserwatorskiego, seminarium z historii sztuki i pracowni dokumentacji technologiczno-konserwatorskiej. Wiedza ta jest jednocześnie uzupełniana i pogłębiana w trakcie niezbędnych badań konserwatorskich. W oparciu o nie uzupełnia program oraz harmonogram prac. Organizuje swoje stanowisko pracy. Proponuje zabiegi i materiały na podstawie przeprowadzonych analiz i testów. Wykonuje kolejne etapy prac konserwatorskich przy obiekcie zabytkowym będącym przedmiotem jego pracy dyplomowej i współuczestniczy w działaniach wykonywanych przez innych uczestników zajęć. Opisuje swoje działania oceniając i dokumentując ich efekty. Prezentuje efekty swoich prac na forum grupy. W uzasadnionych przypadkach zagadnienia badawcze mogą być przedmiotem pracy dyplomowej teoretyczno-badawczej
W cyklu 2022/23Z:
Zagadnienia związane z konserwacji i restauracji obiektów na podłożu drewnianym. Metody i środki stosowane do uzupełniania ubytków drewna, zapraw, złoceń, polichromii. Zagadnienia estetyki i ekspozycji obiektu zabytkowego po zakończeniu prac. |
W cyklu 2023/24Z:
Zagadnienia związane z konserwacji i restauracji obiektów na podłożu drewnianym. Metody i środki stosowane do uzupełniania ubytków drewna, zapraw, złoceń, polichromii. Zagadnienia estetyki i ekspozycji obiektu zabytkowego po zakończeniu prac. |
W cyklu 2024/25Z:
Zagadnienia związane z konserwacją dzieł sztuki na różnych podłożach i wykonanych w różnych technikach. Prace konserwatorskie obejmują wszystkie warstwy budowy dzieła sztuki od podłoża, poprzez zaprawę, warstwę malarską i werniks. Zagadnienia konserwacji dzieł sztuki wykonanych na nietypowych podobraziach i w różnych technikach. Zagadnienia związane z konserwacji i restauracji obiektów na podłożu drewnianym. Metody i środki stosowane do uzupełniania ubytków drewna, zapraw, złoceń, polichromii. Zagadnienia estetyki i ekspozycji obiektu zabytkowego po zakończeniu prac. |
Całkowity nakład pracy studenta
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Metody dydaktyczne
Metody dydaktyczne podające
- pogadanka
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
Efekty uczenia się w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych studenta zaliczane są na ocenę na każdym etapie zajęć Pracowni Konserwacji Zabytków tj. po każdym z semestrów.
Ewaluacji, w różnym stopniu, zależnym od etapu i charakteru wykonywanych prac, podlega:
- formułowanie wniosków prowadzących do diagnozy stanu, precyzyjnego określenia problematyki konserwatorskiej i utworzenia programu prac (W1, W2, W4, U1-3, K1, K3), w czym zawiera się ocena umiejętności formułowania idei na poziomie koncepcji i jakości samej koncepcji;
- ocena właściwego doboru i zastosowania materiałów i technik w podejmowanych czynnościach konserwatorskich a następnie restauratorskich (W2, W4; K2, K3);
- ocena postępu w zdobywaniu sprawności warsztatowej - poziomu technicznego, umiejętności wykorzystania materiałów i narzędzi podczas wykonywania czynności konserwatorskich i restauratorskich (U4, K2, K3);
- ocena staranności, precyzji, poziomu estetycznego wykonanych prac konserwatorskich i restauratorskich (U4,K1, K2);
- na finalnym etapie - kompletność i jakość wykonania dokumentacji konserwatorskiej, a na poszczególnych wcześniejszych etapach - uzupełnianie jej o wiedzę o obiekcie nabywaną w toku prac i informacji mających wpływ na/relacjonujących jego przebieg (W3, U5).
Literatura
Wybrane fragmenty z poniższych publikacji w zależności od problematyki konserwatorskiej:
1. Berger G. A., Russell W. H., Conservation of paintings – Research and Innovations, Archetype Publicatons, London 2000
2. Bogdanowska M., ARD art restoration dictionary : English Polish (Polish-English) dictionary of art restoration : restoration of easel paintings = angielsko-polski (polsko-angielski) słownik konserwacji-restauracji dzieł sztuki : konserwacja malowideł sztalugowych, Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki, Kraków 2010
3. Ciabach J., Żywice i tworzywa sztuczne stosowane w konserwacji zabytków, Toruń 1998;
4. Ciabach J., Właściwości żywic sztucznych stosowanych w konserwacji zabytków. Uniwersytet Mikołaja Kopernika. Skrypt i teksty pomocnicze. Wydanie drugie poprawione i uzupełnione. Toruń 1997;
5. Guzowska A., Przygotowanie płócien dublażowych, Biuletyn Informacyjny Konserwatorów Dzieł Sztuki, vol. 9, no. 1, (32) 1998, s. 30-32
6. Konserwacja malowideł na tkaninach bez krosien: materiały z konferencji zorganizowanej przez Akademię Sztuk Pięknych i Ośrodek Dokumentacji Zabytków w Warszawie dnia 9 kwietnia 1984, red. Zofia Demkowska [et al.], ASP, Warszawa 1985;
7. Lempart–Geratowska M., Rozwarstwianie malowideł sztalugowych na podłożu drewnianym, Studia i Materiały Wydz. Konserw. Dzieł Sztuki ASP w Krakowie, t. XI, 2002;
8. Markowski D., „Ochrona impastowej warstwy malarskiej obrazów olejnych na płótnie podczas trwania zabiegów konserwatorskich”, Toruń 2002;
9. Markowski D., „Zastosowanie warstw amortyzujących zabezpieczających warstwę malarską na czas trwania niektórych zabiegów konserwatorskich”, AUNC, XXII, s. 53-80;
10. Markowski D., „Porównanie metod dublowania obrazów metodą próżniową i niskociśnieniową. Ich wpływ na strukturę warstwy malarskiej oraz siłę spoiny klejowej”, AUNC, XXVI, s. 51-61;
11. Markowski D. (pod redakcją), “Wybrane zagadnienia konserwacji sztuki współczesnej”, Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń 2024;
12. Markowski D., Kamiński S.A., Wachowiak M., Wybrane zagadnienia konserwacji i restauracji sztuki nowoczesnej, Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń 2010;
13. Masschelein-Kleiner L., Les solvants, Cours de conservation, Institut royal du Patrimoine artistique, Bruxelles 1981;
14. Mirowska E., Poksińska M., Rouba B., Wiśniewska I., Identyfikacja podobrazi i spoiw malarskich w zabytkowych dziełach sztuki, Skrypty i materiały pomocnicze UMK, Toruń 1992;
15. Problemy dublowania obrazów na płótnie, praca zbiorowa pod red. M. Roznerskiej i J. Arszyńskiej, Wydawnictwo UMK, Toruń 2005
16. Rouba B. J., Płótna jako podobrazia malarskie, Ochrona Zabytków, z. 3 – 4, 1985, s. 222 – 244;
17. Rouba B. J., Zagadnienie bezpieczeństwa obrazów XIX i XX-wiecznych w procesie ich konserwacji, [w:] Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo, Materiały ze zjazdu absolwentów UMK w Toruniu, Toruń 14 – 15. XI 1985, BMiOZ seria B, Tom LXXXI, Warszawa 1987, s. 127 – 134;
18. Rouba B. J., Podobrazia płócienne w procesie konserwacji, Wydawnictwo UMK, Toruń 2000;
19. Rouba B. J., Badanie wrażliwości warstw malarskich obrazów na działanie ciepła, Ochrona Zabytków, z. 4, 1991, s. 278 – 284;
20. Rouba B. J., Tymińska L., Paper in Textile? Investigation into a New Method for the Structural Conservation of Paintings on Canvas Supports with Fibrous Pulp, [w:] VDR Beiträge zur Erhaltung von Kunst- und Kulturgut, Heft 2/2004, s. 20 – 32;
21. Ruhemann H., The cleaning of paintings, problems and potentialities, Londyn 1968;
22. Wyszyńska J., Metody dublowania w procesie konserwacji malowideł sztalugowych na płótnie, Kraków : Wydział Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk Pięknych, 2003;
23. Stachera J., Materiały stosowane do uzupełniania powierzchni srebrzonych. [w:] Badania Technologii i technik Malarskich, Konserwacja Dzieł Sztuki, Kopia, Księga pamiątkowa z okazji jubileuszu 50-lecia pracy dedykowana prof. dr art. kons. Józefowi Flikowi pod redakcją Justyny Olszewskiej-Świetlik, UMK Toruń 2007, s. 203-221.
24. Stachera J., Werniksy i lakiery barwne do ochrony powierzchni posrebrzonych, Biuletyn Informacyjny Konserwatorów Dzieł Sztuki, nr 3 – 4, 2004, s. 18 – 25.
25. Stachera J., Badanie przyczepności lakierów metodą siatki nacięć, Acta Universitatis Nicolai Copernici, Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo XLII, Nauki Humanistyczno-Społeczne, zeszyt 399, Toruń 2011, s. 97-110, ISSN 0860-1232.
26. Stachera J., Badanie przyczepności lakierów w układach dwuwarstwowych, Acta Universitatis Nicolai Copernici, Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo XLV, Toruń 2014, s. 403-438.
27. Szczepińska K.,Historycznie stosowane impregnaty do wzmacniania zniszczonego drewna polichromowanego – próba przeglądu. Część I: Impregnaty naturalne, AUNC Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo, XLV, s. 569-586;
28. Szmelter I., Metody i środki konserwacji rozdarć i ubytków podobrazia płóciennego obrazów, Biblioteka Muzealnictwa i Ochrony Zabytków, seria B, T. LXXXI (1986), s.134-146;
29. Szmelter I., Problemy dublowania obrazów na podłożu płóciennym, Zeszyty Naukowe ASP w Warszawie, z..1/32/1992, Warszawa 1992
30. Szmit-Naud E., Przyczyny i mechanizmy zmian wyglądu uzupełnień warstw malarskich w obrazach sztalugowych, Ochrona Zabytków, 2003, nº 1-2, s. 73-87.
31. Szmit-Naud E., Uzupełnienia ubytków warstwy malarskiej obrazów. Zmiany optyczne a stabilność stosowanych materiałów, UMK, Toruń, 2006
32. Wolbers R., Cleaning Painted Surfaces: Aqueous Methods, Archetype Publications Ltd, 2003;
33. Wyszyńska J., Metody dublowania w procesie konserwacji malowideł sztalugowych na płótnie, Kraków : Wydział Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk Pięknych, 200
oraz opracowania związane z problematyką dotyczącą obiektów zabytkowych będących przedmiotem ćwiczeń.
W cyklu 2024/25Z:
Wybrane fragmenty z poniższych publikacji w zależności od problematyki konserwatorskiej: |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: