Wstęp do historii sztuki 1402-11-WHSw-S1

Wykłady obejmować będą wprowadzenie w dyskurs czym jest historiia sztuki i jak definiować obszar jej badań,. Podstawy autonomii dyscypliny. Problematykę klasyfiacji ioraz krytriów systematyzujących wiedzę o działaniach artystycznych . jOmówienie historii historii sztuki obejować będzie czasy od pierwszych przykładów piśmiennictwa historycznego i historiograficznego o sztuce po sztukę naszych czasów) towarzyszące jej od zarania podstawowe teorie i elementy metodologii, oraz terminologię podstawowych dziedzin sztuki i nauk pokrewnych (architektura, malarstwo, rzeźba, grafika, ornament, paramentyka). Całość podzielona została na dwa zasadnicze bloki tematyczne. Pierwszy obejmuje wprowadzenie w dziedzinę oraz elementy propedeutyki historii sztuki, drugi historię formowania się naukowych podstaw historii sztuki, rozwój dziedziny i najważniejsze jej tendencje metodologiczne w historii.
Celem wykładu jest wprowadzenie studentów w dziedzinę historii sztuki, przyjrzenie się temu czym w ogóle jest ta dyscyplina, w jaki sposób się ona kształtowała, jakie zadania były wobec niej formułowane, oraz jak zmienia się obszar jej zainteresowań. W trakcie zajęć student zapoznany zostanie także z podstawową nomenklaturą różnych obszarów działań artystycznych. Podczas wykładów zostaną omówione teorie takich badaczy, jak m. in.: G. Vasari, J.J. Winckelmann, J. Burchardt, H. Wölfflin, A. Riegl, M. Dvořák, A. Warburg, E. Panofsky, E.H. Gombrich, G. Kubler, R. Arnheim, M. Imdahl, M. Brötje, J. Berger, G. Pollock, M. Baxandall.

Całkowity nakład pracy studenta

Udział w zajęciach (30 h); Praca indywidualna studenta/ki: Zapoznanie się z materiałami dydaktycznymi oraz specjalistyczną literaturą dotyczącą tematyki wykładu (30 h); Razem 60 h (2 pkt. ECTS).

Efekty uczenia się - wiedza

W2 Student/ka zna dzieje i rozwój dyscypliny historii sztuki, potrafi opisać dzieło sztuki; rozumie podstawowe pojęcia i teorie z zakresu historii sztuki i architektury; student/ka zna i rozumie metody analizy i interpretacji dzieł sztuki z różnych epok. W3 Po zakończeniu wykładu student/ka ma uporządkowaną wiedzę z zakresu teorii i metodologii historii sztuki (od metody biograficznej wprowadzonej przez Vasariego po współczesne teorie odwołujące się do ikonografii i ikonologii, badań nad obrazem, studiów feministycznych, postkolonialnych i innych).

Efekty uczenia się - umiejętności

U1 W oparciu o treści i materiały udostępnione przez prowadzącą wykład student/ka potrafi opisać dzieje historii sztuki z uwzględnieniem najważniejszych twórców i badaczy; zna podstawowe terminy z zakresu historii sztuki i architektury; zna sposoby interpretacji dzieł z zastosowaniem odpowiedniej metodologii dla określenia ich znaczeń i wartości historycznych, religijnych, kulturowych i artystycznych; U2 Omówione i udostępnione materiały pozwalają studentom poprowadzić logiczną, osadzoną w wielowymiarowym kontekście analizę dzieła. Student zna najważniejszych badaczy, ich teorie i możliwości zastosowania tych teorii w praktyce; rozpoznaje wybraną ikonografię, rozumie symbolikę dzieł, tematy i watki religijne, mitologiczne; U3 Na podstawie przeprowadzonych wykładów online i udostępnionych materiałów student /ka potrafi samodzielnie wykorzystywać i poszerzać wiedzę z zakresu teorii historii sztuki; wyszukuje bibliografię; analizuje źródła i opracowania właściwe dla wybranego tematu; czyta literaturę przedmiotu; prezentuje wyniki swojej pracy; posiada umiejętność logicznego budowania wypowiedzi i merytorycznego argumentowania postawionej wybranej metody badawczej;

Efekty uczenia się - kompetencje społeczne

K1: Student/ka ma świadomość zmian zachodzących w sposobie postrzegania dzieł sztuki na przestrzeni wieków wynikających z różnic historyczno-kulturowych (K_K02); K2: Student/ka rozumie istotę znaczenia dziedzictwa kulturowego dla rozwoju cywilizacji na poziomie lokalnym i europejskim (K_K03; K_K04); K3: Student/ka dostrzega potrzebę ciągłego pogłębiania swojej wiedzy i umiejętności poprzez samodzielną pracę oraz kontakty ze społeczeństwem (K_K05).

Metody dydaktyczne

K1 Poprzez zdobytą wiedzę dotyczącą różnych teorii badawczych historii sztuki student/ka rozumie wartość dzieła sztuki; ma świadomość poziomu swojej wiedzy, rozumie potrzebą ciągłego rozwoju naukowego; K2 Przekazana wiedza pozwala studentom interpretować zjawiska z historii sztuki we współczesnym ujęciu i kontekście; student/ka rozumie znaczenie dyscypliny historii sztuki jako nauki ułatwiającej analizę zjawisk społecznych, religijnych, politycznych; K3 Dzięki przyswojonym materiałom student/ka rozumie uniwersalny język symboli i motywów, które od czasów starożytnych współtworzą ikono sferę zarówno w kontekście sztuki „wysokiej” jak i szeroko rozumianej kulturypopularnej.

Metody dydaktyczne eksponujące

- pokaz

Metody dydaktyczne podające

- opis
- wykład informacyjny (konwencjonalny)
- wykład problemowy

Metody dydaktyczne poszukujące

- klasyczna metoda problemowa

Metody dydaktyczne w kształceniu online

- metody służące prezentacji treści

Wymagania wstępne

Brak.

Koordynatorzy przedmiotu

Sebastian Dudzik

Kryteria oceniania

Podstawę zaliczenia stanowi egzamin pisemny obejmujący zagadnienia zaprezentowane na wykładzie oraz zawarte w literaturze przedmiotu (W2, W7, W11; U1–U3, U5; K2–K5).
Pełen zestaw pytań do egzaminu podawany na początku zajęć.

Literatura

J. Białostocki, Dzieje historiografii artystycznej i naukowej historii sztuki, w: Wstęp do historii sztuki, t.1: Przedmiot – metodologia – zawód, (red. P. Skubiszewski), Warszawa 1973,
W. Tatarkiewicz, Definicja sztuki, tamże
J. Białostocki, Pojęcia, kierunki i metody historii sztuki, tamże,
P. Skubiszewski, Elementy metodologii, tamże,
Z. Waźbiński, Vasari i nowożytna historiografia sztuki, Wrocław 1975,
J. J. Winckelmann, Myśli o naśladowaniu greckich rzeźb i malowideł, w: Teoretycy, artyści i krytycy o sztuce, 1700-1870, red. E. Grabska i M. Poprzęcka, Warszawa 1974,
J. J. Winckelmann, Opis Torsa w rzymskim Belwederze, tamże
H. Wölfflin, Podstawowe pojęcia historii sztuki. Problem rozwoju stylu w sztuce nowożytnej, Wrocław 1962,
J. Białostocki, Posłanie Aby Warburga: historia sztuki czy historia kultury?, w: tegoż, Refleksje i syntezy ze świata sztuki, cykl drugi, Warszawa 1987
E. Panofsky, Ikonografia i ikonologia, w: tegoż: Studia z historii sztuki, Warszawa 1971,
E. H. Gombrich, Sztuka i złudzenie. O psychologii przedstawiania obrazowego, Warszawa 1981,
G. Kubler, Kształt czasu. Uwagi o historii rzeczy, Warszawa 1970,
J. Białostocki, Kształt czasu. Kryzys pojęcia stylu i teoria Kublera, w: tegoż, Sztuka i myśl humanistyczna, W-wa 1966,
J. Białostocki, Znaczenie historii sztuki wśród nauk humanistycznych, tamże,
M. Bryl, Płaszczyzna, ogląd, absolut. Inspiracje heremeutyczne we współczesnej historii sztuki, AQ VI, Poznań 1993,
M. Bryl, Między wspólnotą inspiracji a odrębnością tradycji. Niemiecko- i anglojęzyczna historia sztuki u progu trzech ostatnich dekad. Rocznik Historii Sztuki, t. XXIV, 1999,
R. Arnheim, Sztuka i percepcja wzrokowa. Psychologia twórczego oka, Warszawa 1978,
M. Imdahl, Giotto, Z zagadnień ikonicznej struktury sensu, AQ IV, Poznań 1990,
J. Berger, Sposoby widzenia, Poznań 1997,
Gradowski M., Żygulski Z., Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa 2000
Rządek W., Tomaszewski K., Podręczny słownik historyka sztuki. Ornamenty i motywy dekoracyjne, Poznań 1991
Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa 2006
Zieliński C., Sztuka sakralna, Poznań 1960

W cyklu 2022/23Z:

W cyklu 2023/24Z:

W cyklu 2024/25Z:

W cyklu 2025/26Z:

Uwagi

W cyklu 2022/23Z:

brak

W cyklu 2023/24Z:

brak

W cyklu 2024/25Z:

brak

W cyklu 2025/26Z:

brak

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 1402-11-WHSw-S1 w USOSweb