Zabytkoznawstwo ceramiki
1401-ZC-AW-3L-SJ
Wykształcenie umiejętności określania miejsca i czasu powstania obiektu zabytkowego z ceramiki, jego nazwy oraz funkcji użytkowej i podstawowych problemów technologicznych. Znajomość twórczości artystów ceramików w Polsce i na świecie.
Historia rozwoju technologii, form i dekoracji ceramiki od czasów najdawniejszych do współczesności. Podkreślenie osiągnięć kluczowych w dziedzinie technologii i wzornictwa. Omówienie kontekstu historycznego i uwarunkowań kulturowych. 38 tematów ramowych
|
W cyklu 2022/23L:
Wykształcenie umiejętności określania miejsca i czasu powstania obiektu zabytkowego z ceramiki, jego nazwy i funkcji użytkowej i podstawowych problemów technologicznych. Znajomość twórczości artystów ceramików w Polsce i na świecie.
Historia rozwoju technologii, form i dekoracji ceramiki od czasów najdawniejszych do współczesności. Podkreślenie osiągnięć kluczowych w dziedzinie technologii i wzornictwa i porównanie z osiągnięciami w innych rzemiosłach artystycznych, zwłaszcza w szkle i złotnictwie. Omówienie kontekstu historycznego i uwarunkowań kulturowych. 38 tematów ramowych |
Całkowity nakład pracy studenta
1. Godziny realizowane z udziałem nauczycieli: godziny kontaktowe: 30
2. Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta, potrzebny do pomyślnego zaliczenia przedmiotu (zebranie materiałów, zapoznanie się z literaturą), stałe, bieżące przyswajanie i powtarzanie materiału z zajęć, materiałów e-learningowych, literatury: 60
3. Czas wymagany do przygotowania się i do uczestnictwa w procesie oceniania (zal. z oceną – przygotowanie i przedstawienie referatu / prezentacji, powtórzenie materiału do kolokwium końcowego):30
4. Czas poświęcony na konsultacje: 5
Efekty uczenia się - wiedza
W 1. ma pogłębioną wiedzę o specyfice przedmiotowej i metodologicznej zabytkoznawstwa (ceramika), którą jest w stanie twórczo rozwijać w działalności profesjonalnej (K_W01);
W 2. : zna terminologię zabytkoznawczą w zakresie ceramiki (K_W02);
W 3. : posiada szczegółową, specjalistyczną wiedzę w zakresie opracowywanego samodzielnie zagadnienia o możliwie pionierskim charakterze merytorycznym, związanego z zabytkoznawstwem w zakresie ceramiki (K_W05)
W 4 : uzyskuje pogłębioną świadomość warsztatu znawczego (ceramika), problemów badawczych i zastosowania metod danej dziedziny nauk o sztuce (konserwatorstwo, muzealnictwo, historia sztuki, zabytkoznawstwo) do konkretnych zadań i problemów badawczych (w wybranych obszarach) (K_W12);
W 5. jest przygotowany do podejmowania badań szczegółowych i prac analitycznych w praktyce zawodowej danej specjalności (ekspertyzy znawcze) (K_W13);
Efekty uczenia się - umiejętności
U 1. potrafi przeprowadzić kwerendę merytoryczną (wyszukać, przeanalizować, wyselekcjonować informacje), korzystając z materiałów bibliograficznych, źródłowych (w tym – niepublikowanych), ICT (K_U01);
U 2. w sposób krytyczny czyta, analizuje i zestawia zastaną literaturę przedmiotu oraz potrafi dokonać analizy znawczej badanych obiektów (dzieł sztuki), w oparciu o co przygotowuje krytyczny stan badań do problemu i wyprowadza z niego szczegółowy kwestionariusz badawczy i rozwiązuje jego problematykę (K_U02);
U 3. ma podstawowe umiejętności w zakresie krytycznego podejścia do literatury z dziedziny historii sztuki (typy publikacji, charakter wywodów, ocena argumentacji itd.) (K_U 03);
U 4. (K_U 07): potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi i pojęciami właściwymi dla historii sztuki, ochrony zabytków i muzeologii oraz wykorzystywać tę umiejętność w sytuacjach profesjonalnych, wymagających analizy struktury, sensu i wartości zabytku;
U 5 posiada umiejętność przygotowania klarownych i spójnych wystąpień ustnych, dotyczących zagadnień szczegółowych historii sztuki i ochrony zabytków (K_U 23);
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
K 1. ma świadomość poziomu swojej wiedzy – swych kompetencji i niedostatków, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju naukowego i zawodowego (K_K 01);
K 2.jest wrażliwy na problematykę właściwego podejścia do materialnego dziedzictwa kulturowego, potrafi dostrzec i ocenić niewłaściwe postępowanie w tym zakresie (K_K 04);
K 3. ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie dziedzictwa kulturowego regionu, kraju, Europy (K_K 06);
Metody dydaktyczne
wykład problemowy ze szczególnym zaakcentowaniem pracy w przestrzeni zabytkowej
Metody dydaktyczne podające
- wykład informacyjny (konwencjonalny)
- wykład problemowy
- opis
- pogadanka
- opowiadanie
- wykład konwersatoryjny
Wymagania wstępne
Orientacja w historii sztuki powszechnej i polskiej
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
Egzamin końcowy, pisemny.
Ocena
wynik 91% i powyżej – ocena 5,0
wynik 81-90% – ocena 4,5
wynik 71%-80% – ocena 4,0
wynik 61-70%– ocena 3,5
wynik 51-60%– ocena 3,0
wynik 50% i poniżej– ocena 2,0.
Praktyki zawodowe
Literatura
1. Pravoslav Rada, Techniki ceramiki artystycznej, Warszawa, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1993
2. Richard A. Eppler, Douglas R. Eppler, Glazes and glass coatings, Westerville, The American Ceramic Society, 2000
3. Danuta Kleinrok, Marian Kordek Technologia ceramiki, cz.3, Warszawa 1978
4.Marian Kordek, Technologia ceramiki, cz.1, Warszawa 1974
Divis Jan, Porcelana Europejska, warszawa 1984
5. Szelegejd Barbara, Czerwona i Czarna kamionka oraz ich naśladownictwa w zbiorach wilanowskich, Warszawa 2013
6. Kowalski Wojciech, Fajanse z Delft, Muzeum w Gliwicach, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, 2013
7.Kilarska Elżbieta, Fajanse z Delft w dawnym Gdańsku, Gdańsk 2003
8. Szelegejd Barbara, Ceramika Europejska, 200 lat Muzeum Wilanowskiego, warszawa 2007
|
W cyklu 2022/23L:
1. Pravoslav Rada, Techniki ceramiki artystycznej, Warszawa, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1993
2. Richard A. Eppler, Douglas R. Eppler, Glazes and glass coatings, Westerville, The American Ceramic Society, 2000
3. Danuta Kleinrok, Marian Kordek Technologia ceramiki, cz.3, Warszawa 1978
4.Marian Kordek, Technologia ceramiki, cz.1, Warszawa 1974
Divis Jan, Porcelana Europejska, warszawa 1984
5. Szelegejd Barbara, Czerwona i Czarna kamionka oraz ich naśladownictwa w zbiorach wilanowskich, Warszawa 2013
6. Kowalski Wojciech, Fajanse z Delft, Muzeum w Gliwicach, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, 2013
7.Kilarska Elżbieta, Fajanse z Delft w dawnym Gdańsku, Gdańsk 2003
8. Szelegejd Barbara, Ceramika Europejska, 200 lat Muzeum Wilanowskiego, warszawa 2007 |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i
terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: