Problematyka adaptacji wnętrz zabytkowych 1401-PZW-1Z-AW-S2
Problematyka adaptacji zabytkowych wnętrz. Pogłębienie wiedzy na temat metod i elementów procesu konserwatorskiego oraz czynników wpływających na przyjmowane rozwiązania projektowe, w tym uwrażliwienie na odpowiedzialność projektanta oraz konieczność współpracy ze specjalistami różnych dziedzin.
Zwrócenie uwagi na poszczególne etapy projektowania, a zwłaszcza na prace przedprojektowe, związane z badaniami i rozpoznaniem oraz analizą wartości zabytku (w tym układu funkcjonalno-przestrzennego) i jego wyposażenia.
Wskazanie specyfiki problematyki konserwatorskiej adaptacji określonych typów architektury na wybranych przykładach: zamków i ruin, kamienic, architektury sakralnej, przemysłowej i ludowej, ze szczególnym uwzględnieniem projektowania wyposażenia do zabytkowych wnętrz sakralnych.
Zapoznanie z możliwościami i utrudnieniami wynikającymi z wprowadzanych wybranych współczesnych funkcji do zabytku: muzealnych, hotelarskich, gastronomicznych, mieszkalnych, użyteczności publicznej.
Przygotowanie do odpowiedzialnego i świadomego projektowania w zabytku, samodzielnego identyfikowania jego wartości i wyszukiwania podporządkowanych im rozwiązań architektonicznych.
Tematy:
1. Wprowadzenie do przedmiotu i powtórzenie terminologii związanej z procesem adaptacji zabytków
2. Metoda adaptacji zabytków architektury (kolejność postępowania, podstawy wniosków i wytycznych programu konserwatorskiego (rozpoznanie, wartościowanie, teoria ochrony i konserwacji zabytków), projekt koncepcyjny, nadzór i dokumentowanie prac).
3. Adaptacje do celów muzealnych z uwzględnieniem opracowania koncepcji ekspozycji (zasady ogólne oraz w obiekcie zabytkowym)
4-7. Problematyka wprowadzania współczesnych funkcji w adaptowanym zabytku: hotelarskich, gastronomicznych, mieszkalnych, użyteczności publicznej pod względem typu zabytku architektury.
Całkowity nakład pracy studenta
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Metody dydaktyczne
Metody dydaktyczne eksponujące
Metody dydaktyczne podające
- wykład konwersatoryjny
Metody dydaktyczne poszukujące
Metody dydaktyczne w kształceniu online
- metody służące prezentacji treści
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2022/23L: | W cyklu 2023/24Z: | W cyklu 2024/25Z: |
Kryteria oceniania
Przedmiot kończy się prezentacją wybranej przez prowadzącego zajęcia adaptacji obiektu zabytkowego na podstawie znalezionych przez studenta informacji . (W1, W2, W3, U1, U2, U3, U4, K1, K2, K3, K4)
Wymagania prezentacji:
1. przedstawienie obiektu, jego historii, historii budowlanej i przemian jakie w nim zaszły
2. przestawienie zmian wprowadzonych adaptacją do nowych potrzeb
3. ocena wykonanej adaptacji - wady i zalety
Literatura
Literatura podstawowa
Akty prawne i instrukcje:
„Dokumenty duszpastersko-liturgiczne Episkopatu Polski 1966-1993, red. Czesław KRAKOWIAK, Leszek ADAMOWICZ, Lublin 1994, s. 301-341:
„Instrukcja Episkopatu Polski o ochronie zabytków i rozwoju sztuki kościelnej z dn. 16.04.1966 r.”, s. 301 .
„Konserwacja i zabezpieczenie sztuki kościelnej z dn. 17.04.1970 r.”, s. 307.
„Normy postępowania w sprawach sztuki kościelnej wydane przez Konferencję Episkopatu Polski z dn. 25.01.1973 r.”, s. 311.
„Wskazania konserwatorskie, Komisji do spraw sztuki kościelnej (br daty)”, s. 331.
„Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane”, Dzu 1994, nr 89, poz. 414 (z późn. zm.) – elementy
„Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie z dnia 12 kwietnia 2002 r.” ze zm. (Dz.U. Nr 75, poz. 690) .
„Karta Wenecka 1964”, [w:] „Vademecum konserwatora zabytków”, „Biuletyn PKN ICOMOS, R. 1996, s. 19.
Publikacje:
„Adaptacja obiektów zabytkowych do współczesnych funkcji użytkowych”, red. Bogusław SZMYGIN, Warszawa-Lublin 2009.
Walter FRODL, „Pojęcia i kryteria wartościowania zabytków i ich oddziaływanie na praktykę konserwatorską”, ODZ Warszawa 1966.
Janusz KRAWCZYK, „Dialog z tradycją konserwatorską – koncepcja zabytkoznawczej analizy wartościującej”, „Acta Universitatis Nicolai Copernici, Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo”, T. XLIV, 2013, s. 507-531.
„Ochrona, konserwacja i adaptacja zabytkowych murów : Trwała ruina II : problemy utrzymania i adaptacji”, red. Bogusław SZMYGIN, Lublin-Warszawa 2010
Jan TAJCHMAN, „Aranżacja i wyposażenie zabytkowych prezbiteriów adaptowanych do wymogów liturgii posoborowej”, Warszawa 2008.
Jan TAJCHMAN, „Metoda konserwacji i restauracji dziedzictwa architektonicznego w zakresie zabytkowych budowli”, [w:] „Problemy remontowe w budownictwie ogólnym w obiektach zabytkowych”, red. Jerzy Jasieńko, Wrocław 2006, s. 48-66.
Jan TAJCHMAN, Beata PIASKOWSKA, „Na czym polega metoda adaptacji zabytków architektury do współczesnej funkcji”, [w:] „Wartość funkcji w obiektach zabytkowych”, red. Bogusław Szmygin, Warszawa 2014, s. 299-314.
Jan TAJCHMAN, „Standardy w zakresie projektowania, realizacji i nadzoru prac konserwatorskich dotyczących zabytkowych obiektów architektury i budownictwa”, wyd. NID, Warszawa 2014.
Jan TAJCHMAN, „Toruńskie zabytki architektoniczne adaptowane na potrzeby Muzeum Okręgowego w Toruniu”, [w:] „Księga pamiątkowa 150-lecia Muzeum Okręgowego w Toruniu 1861-2011”, red. M. Rubnikowicz, Toruń 2011, s. 83-118.
„Zakres i granice ingerencji konserwatorskiej w adaptacji obiektów i zespołów poprzemysłowych”, red. Anetta KĘPCZYŃSKA-WALCZAK, Łódź 2012.
Źródła elektroniczne:
http://architektura.muratorplus.pl
http://www.architektura.pl
http://www.architekturaibiznes.com.pl
http://www.sztuka-architektury.pl
http://www.bryla.pl
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: