Pryncypia kultury wizualnej 1401-PKulW-5Z-sm-SJ
W trakcie ćwiczeniowych godzin kontaktowych, w oparciu o wymienione metody, dojdzie do wyróżnienia przemian jakie zaszły w obszarze pola wizualnego w relacji rzeczywistość - artysta - dzieło - odbiorca. Wnioski prowadzą do uchwycenia dynamiki działania obrazów jako ekspresji będącej narzędziem wpływu oraz dyskursu wizualnego jako instrumentu ideologii. Uwypuklamy zagadnienie ukazywania, przedstawiania, odsłonięcia i objawiania jak i przeciwne działania jak zasłanianie, wydzielanie pola widzenia, jego limitowanie itd. Zwracamy uwagę na tak zwane praktyki patrzenia związane z politykami widzialności ukazując narzędzia umożliwiające przełamywanie pozornych oczywistości sfery wizualnej. Identyfikujemy, a następnie przełamujemy stworzone "ramy" dla obrazów analizując jak możemy kształtować praktyki odbiorcze tekstów kultury w powiązaniu z praktyką codzienności. Zatem klasyczne podejście do problemu związane z ujęciem historycznym zostaje zastąpione postawą posthistoryczną właściwą dla czasów postepistemologicznych.
Działamy w obszarze doświadczeń wizualnych, które w znaczącym stopniu są kolonizowane przez istniejące teksty kultury i przejmują władzę nad pamięcią indywidualną i społeczną. Tak rozumiane przekazy wizualne narzucają określone sposoby widzenia rzeczywistości, naszym zadaniem jest ich rozpoznanie i zafundowanie nowej płaszczyzny czynienia widzialnym, nowej ideologii widzialności wykraczającej poza konwencjonalny determinizm widzialności. Służy temu kompetencja wizualna realizowana na ćwiczeniach, składająca się z trzech podstawowych komponentów: umiejętności poznawczych, technicznych i społecznych.
Całkowity nakład pracy studenta
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Metody dydaktyczne
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
Przedmiotowi przypisano 2 pkt. ETC. Student za aktywny udział w ćwiczeniach otrzymuje 1 ECTS. Pozostały 1 ECTS otrzymuje za realizację zadania praktycznego wykonanego na ćwiczeniach jak i w trakcie pracy własnej.
Kryteria oceniania:
Ocenie podlega obecność i aktywność studenta na zajęciach oraz merytoryczna oraz estetyczna jakość zrealizowanej samodzielnie pracy.
Ocena na podstawie ciągłego zaangażowania studenta w toku zajęć oraz według wypełnienia i rozumienia założeń teoretycznych w realizacji indywidualnego tematu. Istotnym elementem oceny jest koncepcja indywidualna, jej oryginalność oraz dojrzałość intelektualna.
Literatura
Literatura obowiązkowa
Belting, H. (2007). Antropologia obrazu. Szkice do nauki o obrazie, Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas
Frąckowiak, M., Rogowski, Ł., (2009). Badania nad wizualnością w perspektywie multidyscyplinarnej, Kultura i Społeczeństwo, t. LIII, nr 4
McCannell, D., (2002). Turysta. Nowa teoria klasy próżniaczej, Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA
Mitchell, W.J.T. (2013). Czego chcą obrazy?, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury
Tomasello, M. (2002). Kulturowe źródła ludzkiego poznania, Warszawa: PIW
Literatura uzupełnijaca
Smith, M. (2008). Visual Culture Studies, London: Sage Publications
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: