Paleografia łacińska 1202-H-PL-S2
Celem zajęć jest poznanie warsztatu paleograficznego. Uczestnicy zapoznają się z rozwojem pisma łacińskiego, zmianami materiału i narzędzi pisarskich, a także z zasadami brachygrafii. Szczególny nacisk zostanie położony na zdobywanie umiejętności odczytywania tekstów rękopiśmiennych.
Całkowity nakład pracy studenta
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Metody dydaktyczne
Metody dydaktyczne eksponujące
Metody dydaktyczne podające
Metody dydaktyczne poszukujące
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
aktywny udział w zajęciach, zaliczenie sprawdzianów i kolokwium końcowego
Praktyki zawodowe
nie dotyczy
Literatura
Literatura podstawowa:
- Biniaś-Szkopek M., Delimata M., Skrzypczak Ł., Podstawy paleografii łacińskiej: skrypt dla studentów archiwistyki, Poznań 2007.
-Gieysztor A., Zarys dziejów pisma łacińskiego, Warszawa 1973 (i późniejsze wydania).
- Porębski S.A., Paleografia łacińska, Warszawa 1997.
- Semkowicz W., Paleografia łacińska, Kraków 2000, wyd. 2.
Literatura uzupełniająca:
Cappelli A., Lexicon Abbteviaturarum. Dizionario di abbreviature latine ed italiane, Milano 1979, wyd. 6.
M. Juda, Pismo drukowane w Polsce w XV – XVIII w., Lublin 2001.
E.Potkowski, Książka rękopiśmienna w kulturze Polski średniowiecznej, Warszawa 1984.
J. Słowiński, Rozwój pisma łacińskiego w Polsce XVI-XVIII wieku. Studium paleograficzne, Lublin 1992
J.Szymański, Pismo łacińskie i jego rola w kulturze, Wrocław 1975.
B.Trelińska, Gotyckie pismo epigraficzne w Polsce, Lublin 1991.
B.Trelińska, Epigraficzna kapitała protorenesansowa w Polsce, w: Tradycje i perspektywy nauk pomocniczych historii w Polsce, pod red. M. Rokosza, Kraków 1995, s. 209 - 228.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: