Historia i współczesność komunikacji społecznej w Polsce 1202-H-HWKSP-S2

Celem zajęć jest ukazanie historii komunikacji społecznej w Polsce, począwszy od czasów średniowiecza po współczesność na podstawie najważniejszych zagadnień. Procesy komunikowania treści zostaną ukazane na tle warunkujących je przemian cywilizacyjnych i kulturalnych w Polsce i Europie.

1. Komunikacja tekstowa, obrazowa i werbalna w średniowiecznej Polsce
2. Formy i środki przekazu informacji w szlacheckiej Rzeczypospolitej ( XVI- XVIII w.)
3. Literatura drukowana i książka – nowe formy komunikacji społecznej
4. Listy rodzin szlacheckich i magnackich jako tradycyjny kanał przesyłania informacji
5. Początki i funkcjonowanie poczty w Polsce
6. Kościół katolicki i kształtowanie kontrreformacyjnego języka przekazu idei
7. Polemiki wyznaniowe obozu reformacji w Polsce
8. Od „Merkuriusza” do „Monitora”. Rozwój polskiej prasy w XVI-XVIII w.
9. Polskie gazety rękopiśmienne jako specyficzne medium informacyjne
10. Staropolskie mity i wyobrażenia o otaczającym świecie
11. Stereotypowe polskie opinie na temat państw i narodów
12. Transfer wiedzy, wartości i symboli w nowożytnych polskich sztukach plastycznych – programy ikonograficzne
13. Staropolskie podróże jako forma komunikacji społecznej, transferu idei i wiedzy o świecie
14. Nowe formy i nośniki komunikacji społecznej w XIX w. i XX w.
15. Rozgłośnie radiowe w Polsce – słowo i muzyka
16. Przykłady informacyjnej i kulturotwórczej roli Telewizji Polskiej oraz telewizji prywatnych od czasu ich powstania
17. Specyfika politycznej i społecznej propagandy w czasach PRL-u
18. Działalność cenzury, od początków nowożytnych po wiek XX.
19. Krótka historia polskiej reklamy
20. Internet – cyfryzacja i globalizacja procesów komunikacji społecznej
21. W krzywym zwierciadle kultury obrazkowej - memy internetowe jako komentarz bieżącej rzeczywistości
22. Współczesne polskie mass media – szanse rozwoju i zagrożenia
23. Historia poczty i połączeń pocztowych w Polsce

Całkowity nakład pracy studenta

Całkowity nakład pracy 60 godz.- 2 p. - udział w zajęciach 1 p.- 30 godz. -przygotowanie studenta do zajęć 15 godz.- 0,5 p. -przygotowanie do zaliczenia 15 godz. -0,5 p.

Efekty uczenia się - wiedza

W1 posiada pogłębioną, rozszerzoną i uporządkowaną wiedzę z zakresu historii prowadzącą do specjalizacji w wybranych obszarach badań historycznych (K_W01). W2 wykazuje pogłębioną znajomość historii porównawczej Europy; rozumie powiązania historii integracji europejskiej z aktualnymi problemami społecznymi, gospodarczymi i politycznymi (K_W05). W3 zna i rozumie relacje i zależności pomiędzy przeszłością a teraźniejszością oraz ich wpływ na świadomość i tożsamość współczesnych ludzi i społeczeństw (K_W06). W4 ma pogłębioną wiedzę o źródłach informacji; rozumie ich przydatność w badaniach historycznych (K_W10). W5 rozumie wpływ podłoża kulturowego na różne stanowiska reprezentowane w historii i naukach pokrewnych (K_W15). W6 orientuje się w działalności i aktualnej ofercie współczesnych instytucji kultury, a zwłaszcza ośrodków upowszechniających i popularyzujących wiedzę historyczną (K_W18).

Efekty uczenia się - umiejętności

U1 posiada umiejętność integrowania wiedzy historycznej z wiedzą z zakresu innych dyscyplin humanistycznych oraz jej zastosowania w nietypowych sytuacjach profesjonalnych (K_U03). U2 wykorzystując zdobyte kompetencje i doświadczenia badawcze formułuje w sposób krytyczny i uzasadnia własne opinie dotyczące ważnych zagadnień życia publicznego (K_U10). U3 stosuje różnorodne metody upowszechniania wiedzy historycznej (K_U15).

Efekty uczenia się - kompetencje społeczne

K1 prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu historyka (K_K05). K2 docenia rolę nauk historycznych i pokrewnych dla kształtowania tożsamości na poziomie lokalnym, regionalnym i narodowym (K_K10). K3 dąży do obiektywizmu w podejściu do przekazu historycznego, wykazuje odpowiedzialność i odwagę cywilną w sprzeciwianiu się instrumentalizacji wiedzy historycznej przez grupy narodowe, społeczne i polityczne (K_K11).

Metody dydaktyczne podające

- opowiadanie
- wykład konwersatoryjny
- pogadanka

Koordynatorzy przedmiotu

Adam Kucharski

Literatura

Literatura podstawowa:
- K. Maliszewski, Komunikacja społeczna w kulturze staropolskiej, Toruń 2001 (tamże lit. przedmiotu).
- Komunikacja i komunikowanie w dawnej Polsce, red. Maciej Rajewski, Krzysztof Stępnik, Lublin 2008.
- Grzelewska D., Habielski R. (red.), "Prasa, radio i telewizja w Polsce. Zarys dziejów", Warszawa 1999.
- Łojek J., Myśliński J., Władyka W., "Dzieje prasy polskiej", Warszawa 1988.
- W. Mich, Historia komunikacji społecznej. W epoce mowy. Kultura. Tom 1, Lublin 2020.
- - L. Zimowski, Geneza i rozwój komunikacji pocztowej na ziemiach polskich Lech, Warszawa 1972.
- - D. Hombek, Dzieje prasy polskiej Wiek XVIII (do 1795 r.), Kielce 2016.
- I. Ichnatowicz, Człowiek, informacja, społeczeństwo, Warszawa 1989.
- M. McLuhan, Wybór pism, Warszawa 1975.

Literatura uzupełniająca:
- K. Maliszewski, W kręgu staropolskich wyobrażeń o świecie, Lublin 2006 (tamże szeroka literatura przedmiotu).
- T. Goban-Klas, Komunikowanie masowe. Zarys problematyki socjologicznej, Kraków 1978.
- J. Wojtowicz, Późne oświecenie w Europie, Toruń 1991 (R. III - środki i metody komunikacji socjalnej).

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 1202-H-HWKSP-S2 w USOSweb