Dydaktyka historii 1202-H-DH11-S2

Całkowity czas pracy studenta 60h Za opanowanie efektów uczenia się przypisanych do przedmiotu student uzyskuje 2 punkty ECTS, co odpowiada 60 godzinom pracy studenta: Godziny realizowane z udziałem nauczycieli (35 godz.): – udział w ćwiczeniach – 30 godz. (1 pkt) – konsultacje z nauczycielem akademickim – 5 godz. (0,2 pkt) Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta (10 godz.): – przygotowywania się do dyskusji, sporządzania notatek, zapoznania się z literaturą przedmiotu – 10 godz. (0,3 pkt) Czas wymagany do przygotowania się do uczestnictwa w procesie oceniania (15 godz., 0,5 pkt)

Efekty uczenia się – wiedza: absolwent zna i rozumie: W1: wybrane zagadnienia z dydaktyki historii w zakresie nauczania historii na poziomie podstawowym i rozszerzonym szkół ponadpodstawowych; D.1/E.1.W2 W2: konwencjonalne i niekonwencjonalne metody nauczania, odkrywanie i dociekanie naukowe oraz pracę badawczą ucznia; zasady doboru metod nauczania; D.1/E.1.W5 W2: kompetencje merytoryczne, dydaktyczne i wychowawcze nauczyciela; D.1/E.1.W4 W3: wymagania egzaminu maturalnego; D.1/E.1W11 W4: potrzeby rozwijania umiejętności osobistych i społeczno-emocjonalnych uczniów; D.1/E.1.W13 W5: potrzeby edukacyjne ucznia zdolnego i ucznia z dysfunkcjami; D.1/E.1.W6; D.1/E.1.W15

Efekty uczenia się – umiejętności: absolwent potrafi: U1: przeanalizować rozkład materiału nauczania; D.1/E.1.U2 U2: zdobywać wiedzę i umiejętności doskonalące historyczno-dydaktyczny warsztat pracy z wykorzystaniem nowoczesnych środków i metod, pozyskiwania, porządkowania i przetwarzania informacji; D.1/E.1.U7 U3: indywidualizować zadania i dostosowywać metody i treści do potrzeb i możliwości uczniów (w tym uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi); D.1/E.1.U7; D.1/E.1.U9; D.1/E.1.U11 U4: podejmować skuteczną współpracę w procesie dydaktycznym z uczniami, nauczycielami przedmiotów pomocniczych oraz rodzicami; D.1/E.1.U6

Efekty uczenia się - kompetencje społeczne: absolwent jest gotów do: K1: adaptowania metod pracy do potrzeb i różnych stylów uczenia się uczniów; D.1/E.1.K1; D.1/E.1.K7 K2: kształtowania i rozwijania postaw etycznych uczniów, propagowania podstawowych zasad etyki zawodowej nauczyciela; D.1/E.1.K6 K3: podejmowania indywidualnych i zespołowych działań na rzecz podnoszenia jakości pracy własnej, uczniów i szkoły; D.1/E.1.K5 K4: ustawicznego doskonalenia zawodowego i osobistego własnego i uczniów; D.1/E.1.K9

wykład, rozmowa nauczająca, pokaz z opisem, analiza SWOT, różnego rodzaju dyskusje, metaplan, i inne

- pokaz

- pogadanka
- wykład konwersatoryjny

- seminaryjna
- punktowana
- referatu
- SWOT
- laboratoryjna
- biograficzna
- ćwiczeniowa
- WebQuest
- panelowa
- projektu

Wiedza z dydaktyki historii ze studiów I stopnia

Metody i kryteria oceniania:
1. Aktywność na zajęciach:
(D.1/E.1.W.2; D.1/E.1.W.4; D.1/E.1.W.5; D.1/E.1.W.6; D.1/E.1.W.11; D.1/E.1.W.13; D.1/E.1.W.15;
D.1/E.1.U6; D.1/E.1.U7; D.1/E.1.U9; D.1/E.1.U11; D.1/E.1.K6; D.1/E.1.K5; D.1/E.1.K9)
2. Przygotowanie arkusza hospitacyjnego (D.1/E.1.W.2; D.1/E.1.W.5; D.1/E.1.U2)
3. Przygotowanie prezentacji multimedialnej (D.1/E.1.W.5; D.1/E.1.K1; D.1/E.1.K7)

Ocena końcowa stanowi średnią z uzyskanych ocen.
Skala ocen:
4,75–5,00 bardzo dobry
4,25–4,74 dobry plus
3,75–4,24 dobry
3,25–3,74 dostateczny plus
2,75–3,24 dostateczny
0–2,74 niedostateczny

Student zobowiązany jest do przeprowadzenia praktyki ciągłej.

Literatura obowiązkowa:

• Edukacja historyczna w szkole – teoria i praktyka, pod red. E. Chorąży, D. Konieczka-Śliwińskiej, S. Roszaka, Warszawa 2008.
• J. Maternicki, Cz. Majorek, A. Suchoński, Dydaktyka historii, Warszawa 1994.
• Współczesna dydaktyka historii, pod red. J. Maternickiego, Warszawa 2004.

Literatura uzupełniająca:

• M. Bieniek, Dydaktyka historii – wybrane zagadnienia, Olsztyn 2009.
• R. J. Arends, Uczymy się nauczać, Warszawa 1999.
• Metodyka nauczania historii w szkole podstawowej, pod red. Cz. Majorka, Warszawa 1998.
• Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela, pod red. K. Kruszewskiego, Warszawa 2002.
• A. Paner, M. Kosznicki, Metody wprowadzania, utrwalania i kontroli nowego materiału na lekcjach historii, Gdańsk 2003.
• B. Niemierko, Między oceną szkolną a dydaktyką. Bliżej dydaktyki, Warszawa 2000.
• Multimedia w edukacji historycznej i społecznej, pod red. J. Rulki, B. Tarnowskiej, Bydgoszcz 2002.
• J. Robertson, Jak zapewnić dyscyplinę, ład i uwagę w klasie, Warszawa 1998.
• Wartości w edukacji historycznej, pod red. J. Rulki, Bydgoszcz 1999.
• B. Niemierko, Ocenianie bez tajemnic, Warszawa 2002.
• J. Chodnicki, M. Dąbrowski, A. Dubiecka, M. Fryska, D. Obidniak, Szkolny system oceniania, Warszawa 2000.

Cele kształcenia:

• M. Kujawska, W sprawie operacjonalizacji celów kształcenia historycznego, „WH” 1994, nr 1, s. 31-35.
• H. Suchojad, Taksonomia celów a nauczanie historii, „WH” 1986, nr 5, s. 435-440.
• Z. Serwa, Jak analizować treści nauczania?, „WH” 1995, nr 5, s. 296-303.
• Tejże, Rola historii w wychowaniu patriotycznym, „WH” 1981, nr 5, s. 295-300.
• A. Zielecki, Kształtowanie postaw w nauczaniu historii, „WH” 1998, nr 4, s. 230-239.
• J. Rulka, Emocje i wartości w edukacji historycznej, „WH” 1999, nr 1, s. 35-40.

Metody nauczania:

• H. Konopka, Metoda portfolio w nauczaniu historii, „WH” 1998, nr 5, s. 285-290.
• Tejże, Historia: mogło być inaczej… Metoda symulacji w nauczaniu historii, „WH” 1999, nr 5, s. 299-301.
• S. Lenard, Aktywne metody nauczania historii w gimnazjum, „WH” 2000, nr 4, s. 183-198.
• M. Jadczak, Debata oxfordzka w praktyce szkolnej nauczyciela historii, „WH” 1999, nr 4, s. 249-251.
• G. Okła, Metoda projektów w nauczaniu historii, „WH” 2000, nr 1, s. 38-44.
• P. Trojański, Drama w nauczaniu historii, „WH” 1995, nr 5, s.286-295.
• W. Tomaszewski, Gry dydaktyczne na lekcjach historii, „WH” 1997, nr 1, s. 46-48.

Środki dydaktyczne:

• B. Jakubowska, Metodologiczny wstęp do pracy ze źródłem historycznym, „WH” 2000, nr 1, s. 20-24.
• J. Wojdon, Internet w nauczaniu i uczeniu się historii, „WH” 2002, nr, 4, s. 203-207.
• M. Sobańska-Bondaruk, O czym warto pamiętać w pracy ze źródłami historycznymi, „WH” 1997, nr 3, s. 169-172.
• A. Zielecki, Mapa jako kartograficzna narracja w edukacji szkolnej, „WH” 2001, nr 3, s. 153-162.
• B. Kubis, A. Suchoński, Możliwości wykorzystania elementów humoru w edukacji historycznej, „WH”1996, nr 1, s. 38-43.
• V. Julkowska, Dzieło literackie w dydaktycznym przekazie historii w szkole średniej, „WH” 1994, nr 1, s. 36-44.
• B. Kubis, Miejsce literatury pamiętnikarskiej w systemie środków dydaktycznych do nauczania i uczenia się historii, „WH” 1993, nr 3, s.159-163.
• J. Skrzypczak, Charakter i rola ilustracji w podręczniku szkolnym, „EM” 1999, nr 1, s. 4-10.
• E. Konieczna, Film jako źródło wartości moralnych poszukiwanych przez dziecko w wieku szkolnym, „EM” 1999, nr 1, s. 19-20.

Inne:

• J. Maternicki, Pojęcie, przedmiot, zadania i funkcje dydaktyki historii, „WH” 1992, nr 1, s. 13-22.
• Tegoż, Polska edukacja historyczna u progu XXI w. Problemy i kontrowersje, „WH” 2001, nr 1, s. 23-35.
• Tegoż, Szkolna edukacja historyczna w Polsce w latach 1939-2000 (szkic syntetyczny), „WH” 2002, nr 3, s. 159-171.
• Tegoż, Perspektywiczny model nauczyciela historii, „WH” 1996, nr 1, s. 9-22.
• M. Kujawska, W poszukiwaniu modelu nauczyciela historii, „WH” 1996, nr 5, s. 267-277.
• M. Kujawska, V. Julkowska, Europejski wymiar polskiej edukacji historycznej, „WH” 2005, nr 3, s. 24-34.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 1202-H-DH11-S2 w USOSweb