Paleografia łacińska 1202-A-PŁ-S2
Celem zajęć jest poznanie warsztatu paleograficznego. Uczestnicy zapoznają się z rozwojem pisma łacińskiego, zmianami materiału i narzędzi pisarskich, a także z zasadami brachygrafii. Szczególny nacisk zostanie położony na zdobywanie umiejętności odczytywania tekstów rękopiśmiennych.
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
Zaliczenie z oceną:
- aktywny udział w zajęciach
- sprawdzian pisemny
Praktyki zawodowe
Nie dotyczy.
Literatura
Biniaś-Szkopek M., Delimata M., Skrzypczak Ł., Podstawy paleografii łacińskiej: skrypt dla studentów archiwistyki, Poznań 2007.
Cappelli A., Lexicon Abbteviaturarum. Dizionario di abbreviature latine ed italiane, Milano 1979, wyd. 6.
Gieysztor A., Zarys dziejów pisma łacińskiego, Warszawa 1973 (i późniejsze wydania).
M. Juda, Pismo drukowane w Polsce w XV – XVIII w., Lublin 2001.
Porębski S.A., Paleografia łacińska, Warszawa 1997.
E.Potkowski, Książka rękopiśmienna w kulturze Polski średniowiecznej, Warszawa 1984.
Semkowicz W., Paleografia łacińska, Kraków 2000, wyd. 2.
J. Słowiński, Rozwój pisma łacińskiego w Polsce XVI-XVIII wieku. Studium paleograficzne, Lublin 1992
J.Szymański, Pismo łacińskie i jego rola w kulturze, Wrocław 1975.
B.Trelińska, Gotyckie pismo epigraficzne w Polsce, Lublin 1991.
B.Trelińska, Epigraficzna kapitała protorenesansowa w Polsce, w: Tradycje i perspektywy nauk pomocniczych historii w Polsce, pod red. M. Rokosza, Kraków 1995, s. 209 - 228.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: