Elementy i detale architektoniczne
1201-AAR-EDA-S1
– Wprowadzenie w zagadnienia. Elementy architektury, podstawowa terminologia, definicja detalu.
– Części składowe budowli sakralnych, architektura klasztorna, cerkwie, bożnice, meczety.
– Ściany, wątki.
– Otwory okienne I drzwiowe
– Pionowe element konstrukcji
– Sklepienia, stropy, dachy.
– Konsola, fryz, gryms, lizena, pinakiel, wimperga
– Architektura mieszczańska
– Wyposażenie kościoła
– Elementy sztui średniowiecznej (rzeźba, malarstwo
Całkowity nakład pracy studenta
1.Godziny realizowane z udziałem nauczycieli: godziny kontaktowe przewidziane w planie studiów dla danego przedmiotu - 15
2.Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta/słuchacza/uczestnika kursu potrzebny do pomyślnego zaliczenia przedmiotu - 8
3.Czas wymagany do przygotowania się i do uczestnictwa w procesie oceniania - 10
Efekty uczenia się - wiedza
WIEDZA:
- zna podstawowe pojęcia i terminologię stosowane w archeologii oraz innych naukach humanistycznych, w tym szczególnie historii i antropologii kulturowej;
- ma podstawową wiedzę z zakresu archeologii prahistorycznej, archeologii historycznej, archeologii antycznej;
- ma podstawową wiedzę o powiązaniach archeologii z innymi dziedzinami nauki i dyscyplinami naukowymi;
- ma podstawową wiedzę o głównych kierunkach
rozwoju i najważniejszych nowych osiągnięciach w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla archeologii;
- zna i rozumie podstawowe metody analizy różnych wytworów kultury i ich interpretacji prowadzonych na gruncie wybranych tradycji, teorii lub szkół badawczych rozwijanych w archeologii;
- ma podstawową wiedzę z zakresu ochrony dziedzictwa kulturowego;
zna podstawowe metody badawcze i narzędzia warsztatu archeologa;
- posiada podstawową wiedzę pozwalającą na analizę i interpretację źródeł archeologicznych oraz innych wytworów cywilizacji, przydatnych dla poznania danej epoki w dziejach ludzkości;
- ma podstawową wiedzę dotyczącą prac technicznych w trakcie badań archeologicznych i prac inwentaryzacyjno-laboratoryjnych, w tym z zakresu konserwacji zabytków archeologicznych.
Efekty uczenia się - umiejętności
UMIEJĘTNOŚCI:
- potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje z wykorzystaniem różnych źródeł i metod archeologicznych;
- umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności badawcze, kierując się wskazówkami opiekuna naukowego;
- posiada podstawowe umiejętności badawcze, obejmujące formułowanie i analizę problemów badawczych, dobór metod i narzędzi badawczych, opracowanie i prezentację wyników, pozwalające na rozwiązywanie problemów w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla archeologii;
- potrafi rozpoznać różne rodzaje wytworów kultury właściwych dla studiowanej dyscypliny oraz przeprowadzić ich krytyczną analizę i interpretację z zastosowaniem typowych metod, w celu określenia ich treści i znaczeń, w tym przynależności chronologiczno- kulturowej oraz funkcji;
- potrafi prowadzić prace techniczne w trakcie terenowych i gabinetowych badań archeologicznych, w tym z zakresu podstawowej konserwacji zabytków archeologicznych
- umie korzystać z podstawowych technologii
informacyjnych, multimediów i zasobów Internetu oraz przetwarzać dane archeologiczne poprzez zastosowanie podstawowych programów komputerowych oraz urządzeń i technik multimedialnych.
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
KOMPETENCJE SPOŁECZNE:
- potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania;
- ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie dziedzictwa kulturowego;
- bierze udział w życiu naukowym i kulturalnym, uczestnicząc w konferencjach i spotkaniach środowiskowych
Metody dydaktyczne
prezentacja multimedialna, dyskusja, wycieczki programowe
Metody dydaktyczne eksponujące
- pokaz
Metody dydaktyczne podające
- wykład konwersatoryjny
Metody dydaktyczne poszukujące
- seminaryjna
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
Obecność na zajęciach; dyskusja; prezentacja; sprawdzian pisemny.
Literatura
Architektura gotycka w Polsce, red. T. Mroczko, M. Arszyński, Warszawa 1995.
W. Borusiewicz, Budownictwo murowane w Polsce, Warszawa–Kraków 1985.
B. Guerquin, Zamki w Polsce, Wrocław 1984.
L. Kajzer, Wstęp do badań archeologiczno- architektonicznych, Łódź 1984.
J. Kłębowski Polska sztuka gotycka, Warszawa 1983.
W. Krassowski, Dzieje budownictwa i architektury na ziemiach polskich, Warszawa 1989.
M. Kutzner, Sztuka gotycka. Architektura, [w:] Dzieje Wielkopolski, t. 1, Do 1793, red. J. Topolski, Poznań 1969, s. 371–396.
M. Kutzner, Cysterska architektura na Śląsku w latach 1200––1330, Toruń 1969.
J. Łoziński, A. Miłobędzki, Atlas zabytków architektury w Polsce, Warszawa 1967.
Z. Mączeński, Elementy i detale architektoniczne w rozwo- ju historycznym, Warszawa 1998.
A. Miłobędzki, Zarys dziejów architektury w Polsce, Warszawa 1963.
A. Miłobędzki, Późnogotyckie typy sakralne w architektu- rze ziem polskich, [w:] Późny gotyk, Warszawa 1965, s. 83–112.
T. Mroczko, Polska sztuka przedromańska i romańska, Warszawa 1978.
T. Mroczko, Architektura gotycka na Ziemi Chełmińskiej, Warszawa 1980.
Z. Pianowski, Z dziejów średniowiecznego Wawelu, Kraków 1984.
J. Pilch, Zabytki architektury Dolnego Śląska, Wrocław 1978.
Z. Świechowski, Budownictwo romańskie
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i
terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: