Teoria ryzyka w ubezpieczeniach 1000-M1TRU
Teoria ryzyka została stworzona głównie na potrzeby towarzystw ubezpieczeniowych, ale w zasadzie dotyczy wszystkich zjawisk w
których mogą się pojawić losowe straty. Jej początków można doszukiwać się w zamierzchłej przeszłości, ale dojrzałą postać osiągnęła w połowie XX w. (m.in. de Finetti, Cramer). Z punktu widzenia matematycznego, teoria ryzyka jest ciekawym fragmentem rachunku prawdopodobieństwa. Ma ścisłe związki z twierdzeniami granicznymi, błądzeniem przypadkowym (teoria ruiny) i statystyką Bayesowską (tzw. ,,teoria zaufania'').
Program wykładu obejmuje materiał, który studiują kandydaci na
aktuariuszy w wielu krajach.
1. Indywidualny model ryzyka. Sumy niezależnych zmiennych losowych. Zastosowanie Centralnego Twierdzenia Granicznego. Funkcje generujące momenty.
2. Kolektywny model ryzyka. Sumy losowe i złożone rozkłady Poissona. Aproksymacja modelu indywidualnego przez model kolektywny.
3. Teoria ruiny.
Proces ryzyka w czasie dyskretnym -- model błądzenia przypadkowego. Nierówność Lundberga. Związki z teorią odnowienia i wzór Chinczyna-Pollaczka. Asymptotyczna aproksymacja Cramera.
Proces ryzyka w czasie ciągłym. Złożony proces Poissona. Dyskretyzacja czasu.
Numeryczne obliczanie prawdopodobieństwa a ruiny i innych charakterystyk. Metody iteracyjne i metody Monte Carlo.
4. Teoria zaufania.
Podstawy statystyki Bayesowskiej. Empiryczne podejscie Bauesowskie.
Predykcja liniowa i model Buhlmanna-Strauba.
Mieszane modele liniowe. Estymacja komponentów wariancyjnych.
Całkowity nakład pracy studenta
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Metody dydaktyczne
Metody dydaktyczne podające
Metody dydaktyczne poszukujące
Wymagania wstępne
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
Zaliczenie na ocenę z- kolokwium przeprowadzone w formie testu, lub
na podstawie zadań domowych sprawdzające następujące efekty kształcenia: U1, U2, U3.
K4. Egzamin pisemny złożony z zadań zweryfikuje wiedzę teoretyczną w zakresie następujących efektów kształcenia: W1, W2, W3, U1,U2,U3,U4, K1,K2. W szczególnych przypadkach uzupełniający egzamin ustny. Zwolnienie z egzaminu studentów wykazujących wyjątkowo dużą aktywność na ćwiczeniach.
Praktyki zawodowe
Nie dotyczy
Literatura
Literatura podstawowa:
W. Otto, {Ubezpieczenia majątkowe, Cz. 1. Teoria ryzyka.} Wyd. 2, WNT 2008.
H. Buhlmann, {Mathematical methods in risk theory}, Springer-Verlag, 1996.
H. Gerber, {An Introduction to Mathematical Risk Theory}, Huebner Foundation 1979.
Literatura uzupełniająca:
S. Asmussen, {Ruin Probabilities}, World Scientific 2000.
N.L. Bowers Jr., H.U. Gerber, J.C. Hickman, D.A. Jones, C.J. Nesbitt,
{Actuarial Mathematics,} The Society of Actuaries, Itasca, Illinois 1986.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: