Gramatyka języka japońskiego 0711-s1JAP2z-GJJ

Gramatyka 2 rok – ramowy plan zajęć:
1. Honoryfikatywność jako szczególnie rozbudowana kategoria gramatyczna języka japońskiego – powtórzenie i rozszerzenie. Partykuła dake. Zdania w trybie warunkowym: -wa, - nakereba, -to.
2. Partykuła dake – cd. Zdania z nominalizatorem koto. Formy celowe, przyczynowo-skutkowe z rzeczownikiem tame. Konstrukcja sposobu kono yō ni.
3. Partykuła -zutsu. Czasowniki i przymiotniki predykatywne złożone: -yasui, -nikui. Partykuła hotondo.
4. Rozszerzenie zastosowania partykuł kara, ni, made. Konstrukcje: ni kakete i made no. Konstrukcje porównania: -ni kurabete, -ni kuraberu to. Konstrukcje z wyrażeniem -yō ni – cd. Forma niefinitywna 1 – zastosowanie w języku pisanym i mówionym oficjalnym.　Słowotwórstwo – nazwy wykonawców czynności, czasowniki złożone typu minareru.
5. Formy sprawcze (causativum) i strony biernej (passivum). Następstwo czynności: -te kara, -uchi ni. Słowotwórstwo – przymiotniki zakończone sufiksem -teki. Końcówka przymiotnikowa rashii.
6. Łączenie zdań: konstrukcja sono ue. Zdania podrzędnie złożone przydawkowe (to iu shimpai ga aru). Łączenie zdań: konstrukcja tokoro ga. Konstrukcje relacyjne: to iu koto da, to iwarete iru. Słowotwórstwo: sufiksy -hi, -ryō, -dai.
7. Zdania współrzędnie złożone przeciwstawne z partykułą -ga. Konstrukcje konieczności: -nakute wa naranai. Konstrukcje z partykułą hodo (określanie stopnia). Łączenie zdań: shitagatte, sara ni. Słowotwórstwo: rzeczowniki z sufiksem -ka (odpowiednik polskiego: -cja), sufiks -jū (chū).
8. Zdania podrzędnie złożone przydawkowe zakończone wyrażeniemi: toki no koto de aru. Zdania rozłączne z wyrażeniem arui wa. Łączenie zdań: shikamo, dochira ka to iu to. Pytania retoryczne: de wa nai ka. Nominalizatory: mono, wake. Słowotwórstwo: czasowniki złożone zakończone na: awaseru, au.
9. Konstrukcje przeciwstawienia: to itte mo, ni tai suru. Konstrukcje z nominalizatorem wake: to iu wake ni wa ikanai, wake de aru. Sygnalizacja zmiany tematu: tokoro de. Zdania podrzędnie złożone przydawkowe: osore ga aru. Słowotwórstwo: czasowniki złożone zakończone na -ageru, sufiksy: -fū, -gachi.
10. Wyrażenia: ni motozuite, -kara (w znaczeniu: „na podstawie”). Konstrukcja czasownikowa shiyō to suru. Składnia: wyrażenia ni kan shite, ni watatte i ich zastosowania.
11. Partykuły dake, hodo – rozszerzenie zastosowania. Zdania zakończone na: ni chigainai. Słowotwórstwo: czasowniki złożone zakończone na: kirenai, dasu, tsuku. Czasowniki odprzymiotnikowe zakończone na: -maru.
12. Zdania podrzędnie złożone okolicznikowe w czasie przeszłym z partykułą to i formą warunkową -tara. Zdania z formami konieczności i przypuszczenia: hazu, -mai. Partykuła ilości i stopnia gurai. Emocjonalnie nacechowane wyrażenia datte, nanka, nante.
13. Formy proste rozkazujące: shiro/seyo. Formy zakazu: suru na. Zdania złożone z konstrukcją: to shitara, to sareru (zakładać, że..). Konstrukcje przeciwstawienia z ni tai shite. Słowotwórstwo: sufiksy -kata, -sei. Wyrażenie to ieyō.
14. Partykuła kurai/gurai – cd. Zdania przyczynowo-skutkowe z kara da. Zdania z imperatywem beki. Konstrukcje porównania: to iu yori, mushiro.
15. Różne typy wyrażeń z partykułą ni (ni oite, ni yoru, ni suginai, ni kagiranai i in.). Imperatyw -zaru o enai. Archaiczna końcówka negacji nu i jej występowanie w języku współczesnym.