Wstęp do logopedii 0702-s1POL1Z-WdL

1. Pojęcie "mowy":
a) definicja mowy;
b) składniki mowy;
c) mechanizm nadawania i odbioru mowy;
d) kompetencje i sprawności językowe/komunikacyjne.
2. Logopedia jako dyscyplina teoretyczno-praktyczna: sposób rozumienia terminu, jej przedmiot i zadania.
3. Klasyfikacja zaburzeń mowy:
a) według kryteriów przyczynowych (I. Styczek, foniatrzy, neurolodzy);
b) według kryterium objawowego (L. Kaczmarek, językoznawcza klasyfikacja zaburzeń mowy wg T. Kani);
c) według kryterium objawowo-przyczynowego (S. Grabias, H. Mierzejewska i D. Emiluta-Rozya);
d) międzynarodowe klasyfikacje zaburzeń mowy;
e) propozycje Międzynarodowego Towarzystwa Logopedów i Foniatrów odnośnie nazewnictwa zaburzeń mowy.
4. Zaburzenia komunikacji językowej – podstawowe pojęcia, m.in.:
- zaburzenia języka;
- zaburzenia mowy;
- zaburzenia rozwoju języka;
- błąd językowy;
- wada mowy;
- wada wymowy;
- błąd wymowy;
- przejęzyczenie;
- diagnoza logopedyczna;
- terapia logopedyczna.
5. Ogólna charakterystyka zaburzeń mowy:
a) Dyslalia;
b) Nosowanie (rynolalia);
c) Opóźniony rozwój mowy;
d) Jąkanie i giełkot;
e) Dyzartria;
f) Afazja;
g) Zaburzenia mowy z powodu niedosłuchu;
h) Zaburzenia mowy związane z zaburzeniami psychicznymi;
i) Zaburzenia mowy w upośledzeniu umysłowym;
j) Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu (dysgrafia i dysleksja).
6. Rozwój logopedii w Polsce;
7. Współczesna opieka logopedyczna.

Całkowity nakład pracy studenta

Za zaliczenie przedmiotu student otrzymuje 2 punkty ECTS: 1) godziny realizowane przy bezpośrednim udziale nauczyciela akademickiego - 15 godzin konwersatorium przeliczane na 1,25 p. ECTS, 2) godziny przeznaczone na pracę własną studenta, tj. przygotowanie się do zajęć i do sprawdzianu oraz realizowane przy bezpośrednim udziale nauczyciela akademickiego w ramach konsultacji indywidualnych - 15 godzin przeliczane na 0,75 p. ECTS,

Efekty uczenia się - wiedza

W1 student zna i rozumie podstawową terminologię logopedyczną dotyczącą zaburzeń mowy, umie się nią posługiwać: K_W01 W2 słuchacz posiada wiedzę z zakresu poszczególnych klasyfikacji zaburzeń mowy: K_W01 W3 student ma uporządkowaną i szczegółową wiedzę na temat pewnej liczby ważnych autorów, tekstów i teorii z zakresu logopedii: K_W03 W4 student dostrzega interdyscyplinarność logopedii jako dyscypliny teoretyczno-praktycznej, zna jej przedmiot i zadania: K_W12

Efekty uczenia się - umiejętności

U1 student umie rozpoznać podstawowe problemy dotyczące nieprawidłowej artykulacji, potrafi wskazać jej przyczyny uwzględniając różne aspekty logopedii (lingwistyczne, medyczne, społeczne) K_U04, K_U19

Efekty uczenia się - kompetencje społeczne

K1 student dostrzega interdyscyplinarność nauczanej dziedziny wiedzy, rozumie potrzebę samodoskonalenia i poznawania nowych teorii K_K03,K_K05

Metody dydaktyczne

Prowadzący łączy metody dydaktyczne podające i eksponujące z metodami poszukującymi, a szczególnie problemowymi.

Metody dydaktyczne eksponujące

- pokaz

Metody dydaktyczne podające

- wykład konwersatoryjny
- pogadanka
- opis

Metody dydaktyczne poszukujące

- ćwiczeniowa
- klasyczna metoda problemowa
- referatu

Rodzaj przedmiotu

przedmiot szczegółowy (atrybut wycofany)

Kryteria oceniania

Warunki zaliczenia:
- obecność na zajęciach (dopuszczalna 1 absencja);
- aktywności świadcząca o znajomości lektur;
- przygotowanie referatu dotyczącego wybranego zaburzenia mowy;
- wykonywanie zadań domowych (na platformie moodle);
- pozytywna ocena z końcowego sprawdzianu/testu W1, W2, W3, W4, U1

Praktyki zawodowe

Brak.

Literatura

Literatura podstawowa:
1) Gunia G., Lechta V., Wprowadzenie do logopedii, Kraków 2012.
2) Logopedia: pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki. Tom 1. Interdyscyplinarne podstawy logopedii oraz Tom 2. Zaburzenia komunikacji językowej u dzieci i osób dorosłych, red. T. Gałkowski, G. Jastrzębowska,. Opole 2003, wyd. 2. zmien. i poszerz.
3) Logopedia. Teoria zaburzeń mowy, red. S.Grabias, M.Kurkowski, Lublin 2012.
4) Styczek I., Logopedia, Warszawa 1979, wyd. 2. zmien. i rozszerz.

Literatura uzupełniająca:
1) Błachnio K., Logopedia holistyczna − wyzwaniem XXI wieku, „Logopedia” 1999 nr 26, s. 27-36.
2) Błachnio K., Vademecum logopedyczne: podręcznik akademicki, Poznań 2015, wyd. 5. uzup. i rozsz..
3) Demel E., Elementy logopedii, Warszawa 1982, wyd. 2. popr. i uzup.
4) Grabias S., Mowa i jej zaburzenia, „Logopedia” 2000 nr 28.
5) Grabias S., Typologie zaburzeń słuchu, głosu i komunikacji językowej, „Logopedia” 2000 nr 28.
6) S. Grabias, Typologie zaburzeń mowy. Narastanie refleksji logopedycznej, „Logopedia” 1996 nr 23.
7) Kaczmarek L., Nasze dziecko uczy się mowy, Lublin 1988, wyd. 5.
8) Kaczmarek L., O polskiej logopedii, [w:] Język polski i językoznawstwo polskie w sześćdziesięcioleciu niepodległości., Warszawa-Wrocław-Kraków 1982.
9) Kaczmarek L. O przedmiocie i zadaniach logopedii, „Logopedia” 4/1962.
10) Kania J. T., Szkice logopedyczne, Lublin 2001, wyd. 2. popr.
11) Mierzejewska H., Emiluta-Rozya D., Propozycja modyfikacji projektu „Badania mowy” Ireny Styczek, „Logopedia” 25/1998, s.49-63.
12) Minczakiewicz M. E., Początki i rozwój polskiej logopedii, Kraków 1998.
13) Minczakiewicz E. M., Mowa. Rozwój − zaburzenia − terapia, Kraków 1996.
14) Polska terminologia logopedyczna, red. J. Ożdżyński, Kraków 1994.
15) Sadowski B., Rola mózgu w procesach nadawania i odbioru mowy, [w:[ Podstawy neurologopedii. Podręcznik akademicki, red. T. Gałkowski, E. Szeląg, G. Jastrzębowska, Opole 2005.
16) Szeląg E., Mózg a mowa, [w:] Podstawy neurologopedii. Podręcznik akademicki, red. T. Gałkowski, E. Szeląg, G. Jastrzębowska, Opole 2005.
16) Zaleski T, Opóźnienia w rozwoju mowy, Warszawa 2002.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 0702-s1POL1Z-WdL w USOSweb