Synteza organiczna 0600-S2-Spec-SO
Wykłady
Ad.1 Struktury związków heterocyklicznych
Związki heterocykliczne stanowią liczną i różnorodną grupę związków organicznych, których cząsteczki mają budowę pierścieniową z co najmniej jednym atomem pierwiastka innym niż węgiel w pierścieniu. W ramach wykładu najszerzej omawiane są związki zawierające jako heteroatom azot, tlen i siarkę. Szczególny nacisk jest kładziony na poznanie podstaw nomenklatury związków heterocyklicznych, co często przysparza studentom najwięcej problemów. Struktury i właściwości związków heterocyklicznych omawiane są według podziału na związki aromatyczne i niearomatyczne, a także według wielkości pierścienia zawierającego jeden lub więcej heteroatomów. Najbardziej szczegółowo przedstawiona jest chemia związków heteroaromatycznych o pierścieniach pięcio- i sześcioczłonowych.
Ad.2 Zaawansowane metody NMR i MS w chemii organicznej
Spektrometria mas. Metody jonizacji stosowane w aparatach MS (FAB, LSIMS, metody desorpcyjne itd. PD, LD, FD; termo- (TSP) i elektrospray (ES, ESI); jonizacja chemiczna pod ciśnieniem atmosferycznym, itd.), analizatory (zalety i wady), sposoby wprowadzania próbki (techniki łączone: LC-, GC-MS). Teorie rządzące reakcjami fragmentacji.
Magnetyczny rezonans jądrowy. Zaawansowane jedno- i dwuwymiarowe metody otrzymywania widm (TOCSY, efekt NOE, ROESY, INADEQUATE), dynamiczna spektroskopia NMR (DNMR), odczynniki przesuwające pasma – wykorzystanie tych metod do określania struktury związków organicznych. Magnetyczny rezonans jąder 14N, 15N, 31P i 19F.
Laboratorium: Podczas ćwiczeń student analizuje zestawy widm MS i NMR i na tej podstawie określa strukturę związku organicznego.
Ad.3 Metody syntezy organicznej
Metody tworzenia wiązań węgiel-węgiel: za pomocą związków lito-, magnezo-, cynko- i krzemoorganicznych, w tym reakcji sprzęgania katalizowanych związkami palladu, w wyniku reakcji aldolowej, reakcji Wittiga i Hornera-Wadswortha-Emmonsa i reakcji pericyklicznych. Metody tworzenia wiązań węgiel-heteroatom: utlenianie alkenów – w tym asymetryczne epoksydowanie alkoholi allilowych metodą Sharplessa i asymetryczne dihydroksylowanie oraz amino hydroksylowanie alkenów, synteza alkoholi i amin poprzez hydroborowanie alkenów. Selektywne metody redukcji i uwodornienia. Redukcje związkami boru i glinu. Wodorowanie wobec katalizatorów homogenicznych. Organokataliza: asymetryczna reakcja aldolowa i reakcja Mannicha katalizowane L-proliną. Grupy zabezpieczające w syntezie organicznej, zabezpieczanie alkoholi i amin oraz kwasów karboksylowych, aldehydów i ketonów.
Laboratorium:
1. Epoksydacja Sharplessa.
2. Hydroborowanie – utlenienie.
3. Asymetryczna redukcja ketonu boranem.
4. Reakcja Hornera-Wadswortha-Emmonsa.
5. Reakcja Wittiga.
6. Reakcja Suzuki.
7. Synteza trzyetapowa, grupy zabezpieczające, reakcja Grignarda
Całkowity nakład pracy studenta
Efekty uczenia się - wiedza
Efekty uczenia się - umiejętności
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne
Metody dydaktyczne
Metody dydaktyczne podające
Metody dydaktyczne poszukujące
Metody dydaktyczne w kształceniu online
Wymagania wstępne
Kryteria oceniania
Wykład:
Ad. 1. egzamin pisemny; oceny według standardowej skali W1, W2, W5, U1, U2
Ad. 2. egzamin pisemny; oceny według standardowej skali W1, W2, W5, U1, U2
Ad. 3. egzamin pisemny; oceny według standardowej skali W1, W2, W4, W5, U1, U2
Laboratorium: zaliczenie na podstawie wykonanych ćwiczeń laboratoryjnych i opracowań, kolokwium końcowe i ocena ciągła studenta w czasie zajęć – W1, W2, W3, U1, U2, U3, U4
Praktyki zawodowe
nie przewiduje się praktyk zawodowych
Literatura
Ad. 1
1. J. Młochowski, Chemia związków heterocyklicznych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994.
2. J. A. Joule, G. F. Smith, Chemia związków heterocyklicznych, PWN, Warszawa 1984.
3. T. Eichert, S. Hauptmann, A. Speicher, The chemistry of heterocycles, Wiley-VCH, Weinheim 2010.
4. J. A. Joule, K. Mills, Heterocyclic chemistry, Wiley, Chichester 2010.
Ad. 2
1. S. Warren, P Wyatt, Organic Synthesis: The Disconnection Approach, Wiley, Chichester, 2008.
2. J. Clayden, N. Greeves, S. Warren, P. Wothers, Organic Chemistry, Oxford University Press, Oxford, 2001.
3. Ch. Willis, M. Willis, Synteza organiczna, WUJ, Kraków 2004.4.
4. J. Skarżewski, Wprowadzenie do syntezy organicznej, PWN, Warszawa, 1999.
5. J. Gawroński, K. Gawrońska, K. Kacprzak, M. Kwit, Współczesna synteza organiczna, PWN, Warszawa, 2004
Ad. 3
1. J. Gawroński, K. Gawrońska, K. Kacprzak, M. Kwit, Współczesna synteza organiczna, PWN, Warszawa, 2004
2. J. Clayden, N. Greeves, S. Warren, P. Wothers, Organic Chemistry, Oxford University Press, Oxford, 2001.
3. R. Bruckner, Advanced Organic Chemistry. Reaction Mechanisms, Harcourt Academic Press, San Diego, 2002.
4. J. McMurry, Chemia organiczna, PWN, Warszawa, 2000.
5. A. Vogel, Preparatyka Organiczna, WNT, Warszawa, 2006.
2008.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: